Εγρηγόρος Χίου
Ο Εγρηγόρος είναι μικρό χωριό της Ελλάδας, της περιφερειακής ενότητας (πρώην Νομού) Χίου. Είναι κτισμένο σε μεσοσταθμικό υψόμετρο 360 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πολύ κοντά στη βόρεια ακτή της νήσου Χίου, και ο πληθυσμός του στην απογραφή του 2011 ήταν 27 κάτοικοι.
Εγρηγόρος Χίου | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα[1] |
Περιφέρεια | Βορείου Αιγαίου |
Δήμος | Χίου |
Γεωγραφία | |
Νομός | Χίου |
Υψόμετρο | 360 |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 12 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Διοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΠαλαιότερα ο Εγρηγόρος ήταν χωριό της κοινότητας Κουρουνίων και της Επαρχίας και Νομού Χίου. Με την εφαρμογή του Σχεδίου «Καποδίστριας», ο Εγρηγόρος προσαρτήθηκε στο Δημοτικό διαμέρισμα Κουρουνίων του Δήμου Αμανής του Νομού Χίου. Με την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης» την 1η Ιανουαρίου 2011, το χωριό έφθασε στη σημερινή διοικητική του υπαγωγή, σύμφωνα με την οποία αποτελεί έναν από τους δύο οικισμούς της Τοπικής κοινότητας Κουρουνίων (ο άλλος είναι τα Κουρούνια), η οποία υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Αμανής του νέου («καλλικρατικού») Δήμου Χίου της Περιφερειακής ενότητας Χίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΟι γεωγραφικές συντεταγμένες του κέντρου του Εγρηγόρου είναι 38°34΄29΄΄ Βόρειο πλάτος και 25°55΄02΄΄ Ανατολικό μήκος, με υψόμετρο κέντρου 370 μέτρα. Το χωριό είναι κτισμένο σε απότομη πλαγιά του βουνού Αμανή, ενάμισυ μόλις χιλιόμετρο από τη βόρεια ακτή της νήσου Χίου, όντας ένα από τα βορειότερα χωριά του νησιού, που έχει και εξαιρετική θέα των βόρειων ακτών του νησιού σε μεγάλο μήκος. Κοντινότερος οικισμός είναι τα Κουρούνια, 1 χιλιόμετρο προς τα νότια του Εγρηγόρου σε ευθεία γραμμή. Ο Εγρηγόρος απέχει επίσης περίπου 59 χιλιόμετρα οδικώς από το κέντρο της πόλεως της Χίου («Χώρας»), πρωτεύουσας του δήμου του.
Πηγές
Επεξεργασία- Το λήμμα «Εγρηγόρος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 11
- Ελλάς: οδικοί-τουριστικοί χάρτες, έκδ. Ν. & Ι. Φώτης, 33η έκδοση, Αθήνα 2005/6, σελ. 53
- Κώστα Χωρεάνθη: Τουριστικός οδηγός της Χίου, έκδοση «Χίος-ημερολόγιο» υιών Ν. Χαβιάρα, s.d., σελ. 86