Διαστολή του σύμπαντος
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η διαστολή του σύμπαντος είναι η παρατήρηση ότι το σύμπαν φαίνεται να επεκτείνεται. Μάλιστα, αυτό γίνεται με αυξανόμενο ρυθμό. Από τυπική άποψη, αυτό σημαίνει ότι ο παράγοντας της κοσμικής κλίμακας α (t) έχει θετική δεύτερη παράγωγο, έτσι ώστε η ταχύτητα με την οποία ένας μακρινός γαλαξίας απομακρύνεται από τον παρατηρητή συνεχώς αυξάνεται με το χρόνο.
Το 1922, ο Αλεξάντερ Φρίντμαν χρησιμοποίησε τις πεδιακές εξισώσεις του Αϊνστάιν για να δώσει θεωρητικές αποδείξεις ότι το σύμπαν διαστέλλεται.[1]
Το 1998, δύο ανεξάρτητα προγράμματα, το Supernova Cosmology Project και η High-Z Supernova ερευνητική ομάδα, έλαβαν ταυτόχρονα αποτελέσματα που παρουσίαζαν μια εντελώς απροσδόκητη επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος με τη χρήση μακρινών σουπερνόβα τύπου la ως οδηγό. Τρία μέλη αυτών των δύο ομάδων στη συνέχεια τιμήθηκαν με βραβεία Νόμπελ για την ανακάλυψή τους. Οι αποδείξεις που επιβεβαίωναν τη θεωρία τους έχουν βρεθεί στις ακουστικές διακυμάνσεις της ορατής ύλης του σύμπαντος [1] αλλά και πιο πρόσφατα με την ομαδοποίηση των γαλαξιών.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Friedman, A. (1922). «Über die Krümmung des Raumes». Zeitschrift für Physik 10 (1): 377–386. doi:. Bibcode: 1922ZPhy...10..377F. translated in Friedmann, A. (1999). «On the Curvature of Space». General Relativity and Gravitation 31 (12): 1991–2000. doi:. Bibcode: 1999GReGr..31.1991F. https://archive.org/details/sim_general-relativity-and-gravitation_1999-12_31_12/page/1991.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την αστρονομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |