Δεύτερη Σύνοδος της Εφέσου

Η Δεύτερη Σύνοδος της Εφέσου, επονομαζόμενη και Ληστρική Σύνοδος της Εφέσου, Ληστρική Σύνοδος ή, στα λατινικά, Latrocinium από τους αντιτιθέμενους σε αυτήν, ήταν μια εκκλησιαστική σύνοδος η οποία διεξάχθηκε στην Έφεσο. Η σύνοδος αυτή συνήλθε την 1η Αυγούστου 449.

Στη σύνοδο αυτή που κατά την άποψη των Ορθοδόξων είναι από κανονικής και δογματικής άποψης αποβλητέα, οι Αλεξανδρινοί Μονοφυσίτες, με αρχηγό τον Διόσκορο, που ήταν πρόεδρος της συνόδου, ανάγκασαν όσα από τα μέλη δεν συμφωνούσαν, να αναγνωρίσουν τη διδασκαλία του Ευτυχή ως ορθόδοξη και να καταδικάσουν όσους ήταν αντίθετοι στο νέο δόγμα.

Ο αυτοκράτορας επικύρωσε τις αποφάσεις τής συνόδου, αναγνωρίζοντας την επισήμως ως Οικουμενική.

Μια ταραγμένη περίοδος ακολούθησε τη «ληστρική» σύνοδο, κατά τη διάρκεια τής οποίας, το 450, πέθανε ο Θεοδόσιος, αφήνοντας για τους διαδόχους του τη λύση τού προβλήματος τού Μονοφυσιτισμού, το οποίο έχει μεγάλη σημασία για την ιστορία τού Βυζαντίου.

Στη σύνοδο αυτή, επιδιώχθηκε επικύρωση της αιρετικής κατά την ορθόδοξη πίστη διδασκαλίας, που εμφανίστηκε στην Αντιόχεια στα τέλη του 4ου αιώνα και αναφέρει ότι δεν υπήρξε πλήρης η ενότητα των δύο φύσεων τού Χριστού, ενώ σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, ο Ιησούς υφίσταται σε ένα μόνο πρόσωπο και τις δύο φύσεις, την ανθρώπινη και τη θεία ως «διακεκριμένες και μη διηρημένες, ενωμένες και μη συγχεόμενες».