Ο Γλαύκος ο Χίος (Αρχαία Ελληνικά: Γλαῦκος) ήταν Έλληνας μεταλλουργός, γνωστός ως ο εφευρέτης της τέχνης της συγκόλλησης μετάλλων (Αρχαία Ελληνικά: σιδήρου κόλλησις).

Γλαύκος ο Χίος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση8ος αιώνας π.Χ.
Χίος
Θάνατος7ος αιώνας π.Χ.
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταtoreutician
μεταλοκολλητής
γλύπτης

Το πιο γνωστό έργο του ήταν μια σιδηροκολλημένη βάση που υποστήριζε ένα ασημένιο κρατήρα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αυτός ο κρατήρας προσφέρθηκε από τον Αλυάττη Β΄, το Λυδό, βασιλιά και πατέρα του Κροίσου, στο Μαντείο των Δελφών.[1] Η βάση, ίσως χωρίς τον ο κρατήρας, αναφέρεται σε περιγραφή του Παυσανία,[2] και από τον Αθήναιο,[3] που λέει ότι διακοσμούνταν με μικρές φιγούρες από ζώα, έντομα και φυτά. Ίσως αυτός ο χαρακτηρισμός οδήγησε τον Meyer[4] και άλλους σε λάθος χαρακτηρισμό της έννοιας "κόλλησις", ως ένα είδος χαρακτικής σε χάλυβα, η οποία τώρα ονομάζεται δάμασκηνος επένδυση. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το "κόλλησις" σήμαινε μια τεχνική που συνδέει τα μέταλλα, χωρίς τη βοήθεια καρφιών, γάντζων, ή και των δυο.[5] Ο Πλούταρχος μιλά επίσης για αυτό το δίσκο, ως περιβόητο και περίφημο.[6]

Η παροιμία "Γλαύκου τέχνη" χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα από κάποιους ότι αναφέρεται στον Γλαύκο τον Χίο, ενώ θα μπορούσε να αναφέρεται στην εξαιρετική τεχνική γραφής που εφευρέθηκε από τον Γλαύκο τον Σάμιο.[7] Βλ. Στέφανος ο Βυζάντιος (s. v. Αἰθάλη) και Σούδας (s. v. γλαῦξ ἴπταται), που φαίνεται να συγχέουν αυτά τα δύο πρόσωπα με το όνομα Γλαύκος. Ένα σχολιαστής για τον Πλάτωνα ξεχωρίζει τους δύο.[8]

Ο Γλαύκος τοποθετείται χρονικά από τον Ευσέβιο στο 2ο έτος της 22ης Ολυμπιάδας (691 π.Χ.). Όμως, ο Αλυάττης Β΄ βασίλεψε 617-560 π.Χ, αλλά οι ημερομηνίες δεν τόσο είναι αντιφατικές, καθώς δεν υπάρχει τίποτα στα κείμενα του Ηροδότου που να αποκλείει την υπόθεση ότι η βάση σιδήρου είχε κατασκευαστεί πριν από τον Αλυάττη και κατόπιν στάλθηκε στους Δελφούς.

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. Herodotus, Histories, 1. 25
  2. Pausanias, Description of Greece, 10. 16. 1
  3. Banquet of the Learned, 5. 210b–c, citing Hegesander of Delphi
  4. Kunstgeschichte vol. 2. p. 24
  5. Müller, in Bottigers Amalthea vol. 3. p. 25.
  6. De defectu oraculorum, 47
  7. Realencyclopädie, p. 1422
  8. Scholia on Plato's Phaedrus, p. 13, Ruhnken, pp. 381–2, Bekker.