Αλυάττης Β΄
Ο Αλυάττης Β΄ (610 π.χ. - 560 π.χ.) ήταν Βασιλιάς της Λυδίας (591 π.χ. - 560 π.χ.), διαδέχτηκε τον πατέρα του, Σαδυάττη. Πέθανε το 561 ή 560 π.Χ., αφού είχε βασιλέψει τριάντα ένα χρόνια. Τον διαδέχτηκε ο γιος του, Κροίσος, ο οποίος μέχρι τότε ήταν σύμβουλος του πατέρα του.[1]
| Αλυάττης | |
|---|---|
Βασιλιάς των Λυδών | |
| Περίοδος | 618 – 561 π.Χ. |
| Προκάτοχος | Σαδυάττης |
| Διάδοχος | Κροίσος |
| Γέννηση | 595 π.Χ. |
| Επίγονοι | Κροίσος |
| Οίκος | Μερμνάδων |
| Πατέρας | Σαδυάττης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Πόλεμος με την Μίλητο
ΕπεξεργασίαΟ πατέρας του Αλυάττη, τα τελευταία έξι χρόνια της κυριαρχίας του ενεπλάκη σε πόλεμο με την Μίλητο, τον οποίο συνέχισε ο Αλυάττης για άλλα πέντε χρόνια. Συνήθιζε να εισβάλλει κάθε χρόνο στα εδάφη της Μίλητου καταστρέφοντας τις καλλιέργειες. Προτιμούσε να μην καταστρέφει τους οικισμούς για να συνεχίσουν οι Μιλήσιοι να δουλεύουν στα χωράφια έτσι ώστε να έχει κάθε χρόνο κάτι να λεηλατεί. Αρκούταν στις λεηλασίες και δεν προχωρούσε σε κανονική πολιορκία της πόλης εξαιτίας της ναυτικής δύναμης των Μιλησίων. Μόνο οι Χιώτες βοηθούσαν τους Μιλησίους σ'αυτόν τον πόλεμο και αυτό για να ξεπληρώσουν ένα χρέος[Σημ. 1]. Στο πέμπτο έτος, ενώ οι Λυδοί είχαν ανάψει φωτιά για να κάψουν τα σπαρτά πυρπολήθηκε ακούσια και ο ναός της Ασσησίας Αθηνάς. Λίγο αργότερα ο Αλυάττης αρρώστησε βαριά και έστειλε αγγελιοφόρους στο Μαντείο των Δελφών για να ζητήσουν χρησμό. Η Πυθία αρνήθηκε ν'απαντήσει, απαιτώντας από τον Αλυάττη να ανακατασκευάσει τον ναό της Αθηνάς. Ο Θρασύβουλος, που ήταν τύραννος της Μιλήτου, λέγεται πως έμαθε την απάνταση του μαντείου από τον Περίανδρο. Έτσι, προβλέποντας την επόμενη κίνηση του Αλυάττη, η οποία ήταν να στείλει αγγελιοφόρο για ανακωχή έως ότου ξαναχτίσει τον ναό, μάζεψε όλα τα αγαθά και είπε στους υπηκόους του να αρχίσουν να γλεντούν. Συνεπώς, ο αγγελιοφόρος είδε την κατάσταση των Μιλησίων και την ανέφερε στον Αλυάττη, ο οποίος σύναψε ειρήνη με τους Μιλησίους, επειδή περίμενε πως θα πέθαιναν από την πείνα. Στη συνέχεια, ο Αλυάττης έχτισε δύο ναούς και έγινε καλά.
Άλλες πολεμικές επιχειρήσεις
ΕπεξεργασίαΟ Αλυάττης έκανε πόλεμο με τον Κυαξάρη, βασιλιά της Μηδίας, έδιωξε τους Κιμμέριους από την Ασία, κατέλαβε την Σμύρνη και επιτέθηκε στις Κλαζομενές.
Ο πόλεμος με τον Κυαξάρη που διάρκεσε πέντε χρόνια, από το 590 π.Χ. ως το 585 π.Χ., είχε προκύψει επειδή ο Αλυάττης είχε λάβει υπό την προστασία του κάποιους Σκύθες που κατέφυγαν εκεί ζητώντας άσυλο, επειδή τους κετέτρεχε ο Κυαξάρης. Οι Σκύθες αυτοί είχαν προσπαθήσει να σκοτώσουν τον Κυαξάρη.
Κατά την διάρκεια μιας μάχης, και μάλιστα την στιγμή που μονομαχούσαν οι δυο βασιλιάδες έγινε έκλειψη Ηλίου, την οποία είχε προβλέψει ο Θαλής.[2] Το ουράνιο αυτό γεγονός σημάδεψε το τέλος των εχθροπραξιών και την θέσπιση ειρήνης μεταξύ των δύο βασιλείων, η οποία επικυρώθηκε με τους γάμους του Αστυάγη και της Αρυήνης, γιου του Κυαξάρη και κόρη του Αλυάττη αντίστοιχα.
Ο τύμβος του Αλυάττη
ΕπεξεργασίαΟ τύμβος (σήμα του Αλυάττη) μνημονεύεται από τον Ηρόδοτο[3] ως ένα από τα θαύματα της Λυδίας. Ο τύμβος είχε μήκος έξι πλέθρα και δύο στάδια και πλάτος δεκατρία πλέθρα. Ονομάζονταν ο τύμβος των πόρνεων και είχε κτισθεί από την σύζυγο κάποιου Γύγη.[4] Βρίσκονταν βόρεια των Σάρδεων κοντά στην λίμνη Γυγαία και ήταν επάνω σε μεγάλο τεχνητό χωμάτινο ανάχωμα επάνω σε μια βάση από κοτρόνες. Τον τύμβο αυτό τον είχαν κτίσει έμποροι, μηχανικοί και πόρνες και επάνω στην κορυφή του είχε πέντε στήλες, τους οποίους περιέγραψε ο Ηρόδοτος, αναφέροντας ότι είχαν άνισο μέγεθος, ενώ τον ψηλότερο στύλο τον είχαν προσφέρει οι πόρνες. Το ανάχωμα υπάρχει μέχρι σήμερα. Ο Hamilton λέει ότι για την περιήγηση γύρω από τον τεχνητό λόφο θέλει κανείς δέκα λεπτά με το άλογο.[5] Ο ίδιος λέει επίσης ότι στα βόρεια του τύμβου υπάρχει ένας μεγάλος λευκός λίθος.
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Οι Μιλησιοι τους είχαν βοηθήσει στον πόλεμο με τους Ερυθραίους
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Herod, i. 16-22, 25, 73, 74.
- ↑ Rev Thomas Harwood, επιμ. (1801). Grecian antiquities; or, An account of the public and private life of the Greeks... chiefly designed to explain words in the Greek classics, according to the rites and customs to which they refer. To which is added, a chronology of remarkable events in the Grecian history, from the foundation of the kingdom of Argos under Inachus, to the death of Alexander (στα Αγγλικά). Λονδίνο: T. Cadell & W. Davies. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2009.
- ↑ Herodotus, i. 93
- ↑ Clearch. up. Atlicn. xiii. p. 573, a.
- ↑ Rcsearches in Asia Minor, vol. i. p. 145
Πηγές
Επεξεργασία- Ηρόδοτος, Ιστορία 1 Κλειώ, Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα: Ιούλιος 1994, σσ. 165-9, ISBN 978-960-352-070-2.
- Sir William Smith (1813-1893), επιμ. (1870). Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, Τόμος Α' (στα Αγγλικά). Βοστώνη: C.C. Little and J. Brown. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2009.