Γιώργος Τσούκης
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Γιώργος Τσούκης, γνωστός και με το ψευδώνυμο Trashman, είναι Έλληνας σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικς.
| Γιώργος Τσούκης | |
|---|---|
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ζωγράφος και δημιουργός κόμικς |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Καρδίτσα και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1994 ως φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από το οποίο δεν έχει αποφοιτήσει ακόμα.
Το Δεκέμβριο του 1995, εξέδωσε το πρώτο τεύχος απ' το φανζίν Trash-Can, όπου χρησιμοποιεί για πρώτη φορά και το ψευδώνυμο «Trashman». Το Trash-Can αποτελείται από 20 φωτοτυπημένες σελίδες σε μέγεθος Α4. Πουλιούνται συνολικά 60 αντίτυπα. Τα επόμενα χρόνια ακολουθούν και άλλα φανζίν (Τrashcan Comics, Trashcan Unplugged) με ενδιαφέροντες πειραματισμούς στο σχέδιο και στο ύφος των σελίδων.
Το 1998 και για ένα χρόνο συνεργάζεται με την εφημερίδα Θεσσαλονίκη κάνοντας στριπάκια, εικονογραφήσεις και πολιτικές γελοιογραφίες. Το 1999, συνεργάζεται στο ένθετο «Πανσέληνος» της εφημερίδας Μακεδονία με το έγχρωμο στριπ «Αστικές Μονάδες», αλλά αυτή η συνεργασία κράτησε μόλις τρεις μήνες λόγω των στρατιωτικών υποχρεώσεων του. Οι «Αστικές Μονάδες» είναι έντονα επηρεασμένες από το κόμικ-στριπ Calvin and Hobbes του Μπιλ Γουάτερσον.
Το 2001, εκδίδονται τρία τεύχη του της σειράς Ο μικρός Κθούλου. Το πρώτο τεύχος αυτοεκδίδεται αρχικά σε 500 αντίτυπα και αργότερα επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Η2Ο Books. Πρόκειται για χιουμοριστικά στριπάκια πρωτοδημοσιευμένα στο περιοδικό Metal Invader, με ήρωα τον μικρό Κθούλου, ένα τερατόμορφο παιδάκι εμπνευσμένο από τη μυθολογία Κθούλου του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ. Ο μικρός Κθούλου δεν έχει φίλους, όλοι τον σιχαίνονται και τον κοροϊδεύουν, μαζί και η οικογένειά του, με αποτέλεσμα να πάσχει από κατάθλιψη και να βρίσκει καταφύγιο μόνο στη μέταλ μουσική. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Η2Ο BOOKS το δεύτερο τεύχος Ο Μικρός Κθούλου 2, καθώς και το Πλήθος, μια μικρή αφήγηση χωρίς λόγια.
Το 2002, ακολουθεί το τρίτο τεύχος του Μικρού Κθούλου, πάλι από τις εκδόσεις Η2Ο Books. Στο τεύχος αυτό δημοσιεύονται τα στριπάκια με το θάνατο του ήρωα από γρίπη, που είχαν δημοσιευτεί πρώτα στο Metal Invader, ενώ το υπόλοιπο υλικό είναι καινούργιο. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί σε συνεργασία με τον Σταύρο Κιουτσιούκη ένα πολυσέλιδο φλιπ-κόμικ, το 0.
Το 2003, εμφανίζονται από τις εκδόσεις Η2Ο BOOKS δυο άλμπουμ: τα «εικονομηνύματα», επίσης στριπάκια, και «Η βίδα και άλλες ιστορίες» μια συλλογή από παραμυθώδεις ιστορίες με ποικιλία στο σχέδιο και το ύφος.
Το 2004, εμφανίζονται ακόμα δυο άλμπουμ. Το στριπάκι «Νότης και Φάνης» από τις “Η2Ο BOOKS” και η συλλογή «Παλιοδουλειές». Το πρώτο είναι συλλογή από στριπ που είχαν δημοσιευθεί παλαιότερα στη «Θεσσαλονίκη». Το τελευταίο αποτελεί αυτόνομη εκδοτική του προσπάθεια . Περιέχει σκόρπιες δουλειές από το 1995 ως το 2004 από παλιότερα φανζιν, τη «Θεσσαλονίκη», διάφορες συνεργασίες καθώς και ένα 24σέλιδο κόμικ, «Η τελευταία φορά που χιόνισε στον τόπο σου». Επίσης το βιβλίο συμπληρώνεται με αρκετές σημειώσεις για τις δουλειές του Τσούκη. Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με το περιοδικό Cool, σκιτσάρει στην εκπομπή του Βασίλη Βασιλικού στην ΕΤ3 και παίρνει μέρος με μία ιστορία στο ημερολόγιο-ανθολογία «2005 comics: 12 δημιουργοί, 12 κόμικς για 12 μήνες» των εκδόσεων «Ελληνικά Γράμματα».
Το 2005, εκδίδει το ΄«Νότης και Φάνης 2 - Τι θέλει να πιει ο ποιητής;», συνέχεια του προηγούμενου, αλλά με καινούργια στριπ αυτή τη φορά. Ακόμα εκδίδει μόνος του το πρώτο του έγχρωμο άλμπουμ «Εντός σχεδίου», συλλογή από ιστορίες που είχε δημοσιεύσει την προηγούμενη χρονιά στο COOL, καθώς και μία ιστορία από τη συλλογή Σημεία & Τέρατα από την αντίστοιχη έκθεση της Φοιτητικής Εβδομάδας του Α.Π.Θ.. Με μερικά από τα τεύχη του «Εντός σχεδίου» κυκλοφορεί και το Confusion, ένα φανζίν με σελίδες γεμάτες άδεια καρέ, ένα μινιμαλιστικό αστείο ή άσκηση καδραρίσματος, το οποίο διατίθεται πλέον δωρεάν στο www.lollidope.gr σε μορφή CBR. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο «2006 comics : 12 κόμικς για 12 μήνες» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Τον Σεπτέμβριο του 2006, κυκλοφορεί το Η Φανή στον κόσμο της, ένα 208σέλιδο κόμικ σε στυλ euromanga, πρώτος τόμος της σειράς "Φανή".
Όσον αφορά τα μελλοντικά του σχέδια, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, θα κυκλοφορήσει 2 ακόμα άλμπουμ στην σειρά "Φανή": Το 304σέλιδο Φανή 2: Cyborg Teddybear και το άτιτλο ακόμα 3ο μέρος.
Ετοιμάζει ακόμη τα «Σφηνάκια», συνέχεια των εικονομηνυμάτων, τη «Ζεστή Σοκολάτα» (κόμικ-άλμπουμ), το τρίτο μέρος των "Νότης και Φάνης", μία ταινία μεγάλου μήκους, ένα παιχνίδι για υπολογιστή με τίτλο "The Abyss stared back", ένα βιβλίο ποίησης και ένα photo-book. Ανακοίνωσε ακόμη την κυκλοφορία μέσα στο 2007 των "Νεοκόμικς", που είναι, όπως δηλώνει ο ίδιος, "...η επανεφεύρεση των κόμικς για τον 21ο αιώνα".
Δηλώνει ακόμα ότι εδώ και χρόνια ετοιμάζει μια σειρά άλμπουμ με γενικό τίτλο Τριλογία της Πόλης, το πρώτο μέρος της οποίας έχει τίτλο “Χαρίζονται αντικείμενα”.
Υποσχέθηκε στον εαυτό του να κυκλοφορεί 3 άλμπουμ το χρόνο, αν και ξέρει πως είναι σχεδόν ακατόρθωτο, όπως δηλώνει στο Zap-Ink.
Επιρροές
ΕπεξεργασίαΤο έργο του παρουσιάζει έντονη διάθεση για πειραματισμό και μία συνεχή βελτίωση. Στις «Παλιοδουλειές» αναφέρει ότι αρχική του επιρροή ήταν οι ιστορίες του αμερικάνικου περιοδικού MAD. Ακόμα, σε συνέντευξή του στο Zap-Ink αναφέρει:
Μεγαλώνοντας στην επαρχία, τη δεκαετία του ογδόντα, πολύ πριν το ίντερνετ και τα κομιξάδικα και την ενημέρωση από τα εκατοντάδες περιοδικά που υπάρχουν τώρα, τα μόνα κόμικς που γνώριζα ήταν αυτά που κυκλοφορούσαν στα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία. Λογικά λοιπόν επηρεάστηκα από τον Αρκά, το Στάθη, τον Ιωάννου, καταβρόχθιζα όλα τα άλμπουμ των ελλήνων γελοιογράφων και είχα διαβάσει χιλιάδες φορές τις κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς, αν και τώρα πια δε με συγκινούν. Η μεγαλύτερη δε επιρροή μου, είναι ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο “Στη γειτονιά του Ήλιου”. Τον τελευταίο καιρό μελετάω τις δουλειές του Γιώργου Τραγάκη και της Ζένιας (Red dot comics) τους οποίους θεωρώ απλά τους καλύτερους. Τέλος, από τους ξένους κομίστες ,προσπαθώ να φτάσω έστω και στο ελάχιστο, τους: Frank Miller,Lewis Trondheim, Quino ,Bill Watterson, Charles Schulz, Scott Adams, James Kochalka, και Jean-Marc Reiser.
Σχετικά με την ποικιλία στο έργο του λέει:
Ανάλογα με το είδος της ιστορίας που θέλω να πω, επιλέγω και το στυλ του σχεδίου. Είναι η φύση της αφήγησης τελικά που απαιτεί και την εκάστοτε εικαστική προσέγγιση . Πόσες φορές δεν βλέπουμε μια ταινία και λέμε “Αυτή έπρεπε να την σκηνοθετήσει ο τάδε”. Έτσι και στα κόμικς, πιστεύω ότι πρέπει να προσαρμόζουμε το σχεδιαστικό μας στιλ ώστε αυτό να υπηρετεί καλύτερα το είδος της ιστορίας που θα πούμε. Διαφορετικά καταστρέφουμε με την τεμπελιά μας όλο το κόμικ επειδή μάθαμε να δουλεύουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο (π.χ. Fax from Sarajevo του Joe Kubert). Επίσης είναι κι ένας τρόπος για μένα να μην επαναπαύομαι στο στυλ που με βολεύει κι έτσι δεν μπαίνω στον πειρασμό να κάνω τις κοινώς λεγόμενες αρπαχτές καιξεπέτες. Συμπερασματικά, με τη στρατηγική αυτή, αποφεύγω το “Δημόσιο” των κόμικς, δηλαδή το στιλάκι που μου είναι πιο εύκολο” κι από την άλλη, εξελίσσομαι και σαν καλλιτέχνης, πράγμα που μου επιτρέπει μεταξύ των άλλων να ζητάω περισσότερα χρήματα για τη δουλειά μου.
Trivia
Επεξεργασία- Ο χαρακτήρας του κτηνιάτρου που παρακολουθεί τον μικρό Κθούλου στο κόμικ είναι βασισμένος στο Σάββα Μαυρίδη, με καταγωγή από τη Δράμα και πρώην αιώνιο φοιτητή στην Κτηνιατρική Σχολή Καρδίτσας. Ο Μαυρίδης διετέλεσε ραδιοφωνικός παραγωγός με το ψευδώνυμο "The Beast", στο σταθμό FM Cosmos και η εκπομπή του λεγόταν Χάβρα Μετάλλων με θέμα τη μέταλ μουσική.
- Το εξώφυλλο του «0» παρωδεί το "9", το ένθετο με κόμικς της Ελευθεροτυπίας, εξ ου "0" αντί για "9", και δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μηνών, καθώς οι δημιουργοί έφτιαχναν περίπου 2 σελίδες συνιστώμενοι κάθε Κυριακή σε καφέ της Θεσσαλονίκης. Το "0" είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος ελληνικό φλιπ κόμικ.
- Το σκιτσάκι που χρησιμοποιήθηκε στα αφισάκια του φοιτητικού ραδιοσταθμού 1431ΑΜ δημιουργήθηκε το 2001 από το Γιώργο Τσούκη. Εικονίζει έναν νεαρό να του κλείνουν το στόμα και να του δίνουν ένα μικρόφωνο, καθώς ο ραδιοφωνικός σταθμός δημιουργήθηκε ως αντίδραση στον έλεγχο της έκφρασης από τα ΜΜΕ.