Γεώργιος Γερογιάννης
Ο Γεώργιος Δ. Γερογιάννης (Πρέβεζα, 1864 - Αθήνα, 7 Ιανουαρίου 1938) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε Δημογέροντας Πρέβεζας (1896-1900) και βουλευτής Πρέβεζας (1915, 1917-1920, 1923-1925, 1928-1932).[1]
| Γεώργιος Γερογιάννης | |
|---|---|
 Γεώργιος Γερογιάννης, το 1915, νεοεκλεγείς βουλευτής Πρέβεζας | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1864, Πρέβεζα |
| Θάνατος | 7 Ιανουαρίου 1938 Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Επάγγελμα | ιατρός πολιτικός |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1864 και καταγόταν από μεγάλη και ισχυρή οικογένεια της πόλης. Ο πατέρας του, Δημοσθένης Γερογιάννης, υπήρξε μέλος της Δημογεροντίας Πρέβεζας κατά την οθωμανική περίοδο. Παππούς του, από τη μητέρα του, ήταν ο έμπορος και μεγάλος δωρητής της Πρέβεζας Σπυρίδων Καραμάνης.[2] Προπάππος του, από την εκ πατρός γιαγιά του, ήταν ο Γεώργιος Α. Κονεμένος.[3] Η οικογένειά του κατείχε την κτητορική εκκλησία των Ταξιαρχών, η οποία πλέον δεν σώζεται, στη συνοικία Αγίου Γεωργίου, στο νότιο άκρο της περιοχής Κοκκινιά της Πρέβεζας.[4]
Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και διακρίθηκε ως άριστος ιατρός.[5] Πριν την απελευθέρωση της Πρέβεζας (Οκτώβριος 1912) διετέλεσε, για πάνω από είκοσι χρόνια, μέλος των Σχολικών Εφορειών της Πρέβεζας, οι οποίες ήταν υπεύθυνες για την εκπαίδευση των Χριστιανών νέων της πόλης.[6] Εκλέχθηκε μέλος της Δημογεροντίας Πρέβεζας τις διετίες 1896-1898 και 1899-1900.[7] Διέθετε πολύ δυνατή μνήμη και ήταν άριστος γνώστης της ιστορίας της γενέτειράς του. Υπήρξε από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν τη σημασία της Βενετίας για την ιστορία της Πρέβεζας.[8] Συνέταξε αδημοσίευτη πραγματεία για την ιστορία της Πρέβεζας, η οποία αποτέλεσε τη βάση για τη συγγραφή, από τον εξάδελφό του Ιωάννη Φ. Δημάρατο, του εκτεταμένου τμήματος της ιστορίας της πόλης στο λήμμα Πρέβεζα, της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Δρανδάκη.[9]
Μετά την απελευθέρωση της πόλης εκλέχθηκε τέσσερες φορές βουλευτής Πρέβεζας. Αρχικά, στις πρώτες εκλογές της 31.5.1915 με το κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου και επανήλθε ως βουλευτής την 30.6.1917 μέχρι την 10.9.1920. Εκλέχθηκε και πάλι βουλευτής Πρέβεζας με το ίδιο κόμμα στις εκλογές της 16.12.1923. Μετά τη δικτατορία του Παγκάλου έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1926 με τον Συνασπισμό Ένωσης Φιλελευθέρων των Γεωργίου Καφαντάρη και Ανδρέα Μιχαλακόπουλου, χωρίς να κατορθώσει να εκλεγεί βουλευτής. Στις επόμενες εκλογές της 19.8.1928 εκλέχθηκε για τέταρτη φορά βουλευτής Πρέβεζας με το κόμμα των Φιλελευθέρων, αξίωμα που διατήρησε μέχρι τη διάλυση της Βουλής την 19.8.1932.[10]
Δεν κατόρθωσε να εκλεγεί στις επόμενες εκλογές της 25.9.1932, γιατί πρωτοστάτησε στη βίαιη κατάληψη από το κράτος της περιουσίας των Ιερών Μονών της Πρέβεζας και στην παράνομη παραχώρησή της στις σχολικές εφορείες. Ασχολήθηκε με τα οικονομικά του εφημεριακού κλήρου και αγόρευσε ειδικά υπέρ των εφημερίων στη συνεδρίαση της Βουλής στις 18.11.1928, κατά την οποία δήλωσε: «Θα παρακαλέσω τον αξιότιμο κ. Πρόεδρο της Κυβερνήσεως ... να λυπηθεί αυτού του κόσμου και να επέμβη υπέρ της ανακουφίσεώς του και διά το γόητρον της εκκλησίας».[11] Την 3.12.1928 αγόρευσε υπέρ της απαλλοτρίωσης των μεγάλων κτημάτων του Ακτίου για την εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων.[12]
Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Νοσοκομείου «Άγιος Κοσμάς» της Πρέβεζας για αρκετά χρόνια.[13]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΗ σύζυγος του Γεωργίου Δ. Γερογιάννη, Αρετή Κ. Παράσχη, ήταν εξαδέλφη της Σοφίας Μινέικο, συζύγου Γεωργίου Παπανδρέου. Απέκτησαν δύο κόρες την Μαρία (Μαρίκα) και την Ελένη (Λενάκη), σύζυγο του στρατηγού και μετέπειτα βουλευτή Αθηνών και υπουργού Σπύρου Γεωργούλη (1890-1973).
Θάνατος και τιμές
ΕπεξεργασίαΟ Γεώργιος Δ. Γερογιάννης πέθανε στην Αθήνα στις 7.1.1938 και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση. Νεκρολογώντας τον Γεώργιο Γερογιάννη η εφημερίδα των Αθηνών Ελεύθερο Βήμα γράφει: «Απέθανε και κηδεύεται σήμερον ο Γεώργιος Γερογιάννης, ιατρός εκ Πρεβέζης. Ο αποθανών διεκρίθη ως επιστήμων, ως άνθρωπος, αλλ' ιδίως ως Έλλην πατριώτης. Υπήρξεν αγωνιστής εις τον απελευθερωτικόν υπέρ της πατρίδος του αγώνα και όλη η ζωή του υπήρξε μία εκδήλωσις και μία αφοσίωσις προς την πατρίδα του, προς την κοινωνίαν. Ο θάνατός του επροκάλεσεν ειλικρινή λύπην εις όσους εγνώρισαν αυτόν και την δράσιν του».[14]
Το πολιτικό γραφείο που διατηρούσε στα Εξάρχεια των Αθηνών και το οποίο η οικογένειά του διατήρησε μετά τον θάνατό του, λεηλατήθηκε κατά τα Δεκεμβριανά και έτσι χάθηκε το όποιο αρχειακό υλικό διατηρούσε εκεί.
Στην περιοχή Καμαρινιώτικα της Πρέβεζας υπάρχει οδός που φέρει το όνομά του.
Βιβλιογραφικές παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Γεώργιος Ι. Κούρτης, Η Κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005), Αθήνα 2005, σελ. 193-194.
- ↑ Ηλίας Β. Βασιλάς, Ο πατήρ Κοσμάς στην Πρέβεζα (1768 & 1779) και ο ιερός ναός των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Άπαντα, (επιμ. Νίκος Δ. Καράμπελας), Πρέβεζα 2012, σελ. 107-126. Για τη συγγένεια Γερογιάννη Καραμάνη βλ. σελ. 126.
- ↑ Γενεαλογικό δένδρο οικογενείας Κονεμένου, στο αρχείο του Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις στην Πρέβεζα.
- ↑ Ηλίας Β. Βασιλάς, Το κάστρο της Πρέβεζας στα 1684 και το παληό βενετσιάνικο υδραγωγείο, Άπαντα, (επιμ. Νίκος Δ. Καράμπελας), Πρέβεζα 2012, σελ. 63-67.
- ↑ Σπύρος Δήμας, "Πορτραίτα του τόπου μας. Γεώργιος Γερογιάννης (1863-1938)", Πρεβεζάνικα Χρονικά τχ. 1, σελ. 15-17. Πρέβεζα, 1978.
- ↑ Ιωάννης Φ. Δημάρατος, λήμμα Πρέβεζα, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσού, Αθήνα 1932, τόμ. 20, σελ. 654.
- ↑ Γιώργος Ι. Μουστάκης, Η Δημογεροντία 1882-1910, Τα Πρεβεζάνικα, Πρέβεζα 2002, σελ. 88-101, έκδοση Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πρέβεζας.
- ↑ Δημοσθένης Αρ. Δόνος, 22 Οκτωβρίου 1717. Η λησμονημένη αρχή μιας νέας εποχής, Πρέβεζα, 2017, σελ. 7.
- ↑ Ιωάννης Φ. Δημάρατος, λήμμα Πρέβεζα, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσού, Αθήνα 1932, τόμ. 20, σελ. 654-660.
- ↑ Γιώργος Ι. Μουστάκης, Από την κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου μας, Τα Πρεβεζάνικα, Πρέβεζα 2002, σελ. 405-431, έκδοση Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πρέβεζας.
- ↑ Γεώργιος Ι. Κούρτης, Η Κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005), Αθήνα 2005, σελ. 194.
- ↑ Για την αγόρευση βλ. Ηλίας Β. Βασιλάς, Το Άκτιον και η Πρέβεζα, Άπαντα, (επιμ. Νίκος Δ. Καράμπελας), Πρέβεζα 2012, σελ. 53-56.
- ↑ Ψήφισμα Δήμου Πρεβέζης της 7ης Ιανουαρίου 1938.
- ↑ Ελεύθερο Βήμα, ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών, φύλλο 5574/8.1.1938.