Βασίλειο της Βεστφαλίας

	Βασίλειο της Βεστφαλίας ; Königreich Westphalen (γερμ.);
	Μοναρχία, μέλος της Συνομοσπονδίας του Ρήνου
Σημαία	Έμβλημα
	Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}} Χάρτης του Βασιλείου της Βεστφαλίας
Πρωτεύουσα	Κάσσελ
Πολιτική δομή	Μοναρχία, μέλος της Συνομοσπονδίας του Ρήνου
Βασιλιάς
Ιστορία
Νόμισμα	φράγκο και τάλερ της Βεστφαλίας, άλλα γερμανικά νομίσματα
Προηγήθηκε	Διαδέχτηκε
	Ελεκτοράτο του Ανόβερου
	Έσση-Κάσσελ
	Δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
	Δουκάτο του Μαγδεβούργου
	Πριγκιπάτο του Βέρντεν
Βασίλειο του Ανόβερου
Έσση-Κάσσελ
Δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
Επαρχία της Σαξωνίας

Το Βασίλειο της Βεστφαλίας ήταν ένα από τα τέσσερα βασίλεια της Συνομοσπονδίας του Ρήνου.

Είχε ως πρωτεύουσα το Κάσσελ, και ως σύνορα :

στα βόρεια τα δουκάτα του Μέκλενμπουργκ, στα ανατολικά τα βασίλεια της Πρωσίας και της Σαξονίας, και τα δουκάτα της Σαξονίας και του Άνχαλτ,
στα νότια τα μεγάλα δουκάτα της Φρανκφούρτης και της Έσσης-Ντάρμστατ,
στα ανατολικά το τελευταίο, συν το Μεγάλο Δουκάτο του Μπεργκ και τα βορειοανατολικά διαμερίσματα της Γαλλικής Αυτοκρατορίας.

Δεν υπήρχαν από τον παλιό Κύκλο της Βεστφαλίας παρά μόνο η Επισκοπή του Παντερμπόρν, το Χορν, το Μπίλεφελντ και μερικές άλλες περιοχές, αλλά προσέθεσε τμήμα από τους κύκλους του Άνω-Ρήνου και της Κάτω-Σαξονίας. Περιελάμβανε έτσι συνολικά το νότο του Ανόβερου (το υπόλοιπο ανήκε στη Γαλλική Αυτοκρατορία), το Δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ, την Έσση-Κάσσελ, τα πριγκιπάτα του Μαγδεβούργου και του Βέρντεν.

Οι κυριότερες πόλεις του, εκτός από το Κάσσελ, ήταν το Παντερμπόρν, το Μάρμπουργκ, το Χάιλιγκενσταντ, το Γκέτινγκεν, το Χάλμπερσταντ, το Μπέρνμπουργκ, το Ανόβερο, το Μπράουνσβαϊγκ, το Μαγδεβούργο, το Κίελο, το Βέρντεν, το Σάλτσβεντελ.

Καταβολές

Ήδη από τις αρχές του έτους 1806, μετά από τη νίκη επί της τρίτης συμμαχίας, ο Ναπολέων και ο Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν ένα ή δύο Κράτη στις όχθες του Ρήνου στη Βεστφαλία, που θα αποτελούνταν από εδάφη διαφορετικών πριγκίπων, ανάμεσά τους η Πρωσσία, που ως νέος σύμμαχος της Γαλλίας έπρεπε να αποζημιωθεί για τις εδαφικές της παραχωρήσεις. Επιπλέον, η Πρωσσία είδε να της παραχωρείται το Ανόβερο, αγγλικό φέουδο, που οι Γάλλοι κατείχαν από τη παραβίαση της ειρήνης της Αμιένης του 1803. Τα αρχικά του σχέδια φαίνεται να δίνουν την εξήγηση για το όνομα που δόθηκε στο βασίλειο που ιδρύθηκε το 1807.

Μετά την αλλαγή στην πολιτική της Πρωσσίας και το ξέσπασμα του πολέμου, οι δυνάμεις του Ναπολέοντα κατέλαβαν ένα μεγάλο τμήμα της Πρωσσίας και τα συμμαχικά της Κράτη, που ήταν το Δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ και το Ελεκτοράτο της Έσσης. Στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μετά την μάχη της Ιένα, ο Ναπολέοντας υπολόγιζε να αφήσει στην Πρωσσία ορισμένες επαρχίες στην αριστερή όχθη του ποταμού Έλβα, όπως το Δουκάτο του Μαγδεβούργου και το Παλαιό Μαρκ, αλλά ο βασιλιάς της Πρωσσίας, βασιζόμενος στην αποτελεσματική στήριξη που τού παρείχε η σύμμαχός του Ρωσία, ανακάλεσε την αρχική συμφωνία και ο πόλεμος συνεχίστηκε. Μετά τη μάχη του Άιλαου τον Φεβρουάριο του 1807, ο Ναπολέοντας φαίνεται να έχει αποφασίσει να αφαιρέσει από την Πρωσσία όλες τις επαρχίες που βρίσκονται στα δυτικά του Έλβα και διατήρησε αυτή την απόφασή του μετά τη νίκη του στη μάχη του Φρίντλαντ στις 14 Ιουνίου 1807 στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων του Φρίντλαντ. Όλες οι πρωσσικές παραχωρήσεις, το Δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ, η Επαρχία της Έσσης και το νότιο τμήμα του Ανόβερου αποτέλεσαν τμήματα του νεοσύστατου Βασιλείου της Βεστφαλίας. Αυτό το κράτος σαφώς μεγαλύτερο από αυτό που είχε αρχικά προβλεφθεί και με έκταση που έφτανε πολύ ανατολικότερα απ' ό,τι αρχικά είχε προβλεφθεί, έπρεπε να χρησιμεύσει ως εμπόδιο απέναντι στην Πρωσσία, που είχε γίνει πλέον αδίστακτος εχθρός.

Το βασίλειο της Βεστφαλίας δημιουργήθηκε από τον Ναπολέων Α΄ το 1807, με στόχο να χαρίσει στο υπόλοιπο της Γερμανίας το μοντέλο ενός κράτους χτισμένου σύμφωνα με τις βασικές αρχές της Γαλλικής Επανάστασης.

Οργάνωση

Ο Ναπολέων ανέπτυξε ένα σύνταγμα για τον καθορισμό των αρχών οργάνωσης του βασιλείου, βασιζόμενο στο γαλλικό μοντέλο. Έτσι, οι 29 παλιές επαρχίες και ιστορικές πόλεις που ανήκαν σε πρίγκιπες που είτε είχαν καθαιρεθεί του αξιώματός τους είτε τους είχε κατασχεθεί η περιουσία τους οργανώθηκαν σε διαμερίσματα, περιοχές, καντόνια και κοινότητες. Οι νέες εδαφικές μονάδες - διαμερίσματα, περιοχές και καντόνια - αποτελούσαν πεδίο ρήξης με τις παλιές επαρχίες, κύκλους και φέουδα.

Σε σύγκριση με τα άλλα γερμανόφωνα εδάφη που είχαν οργανωθεί σύμφωνα με το γαλλικό μοντέλο, όπως τα διαμερίσματα της αριστερής όχθης του Ρήνου, τα χανσεατικά διαμερίσματα ή το Μεγάλο Δουκάτο του Μπεργκ, οι βεστφαλικές περιοχές ήταν αρκετά μικρότερες.

Οι βεστφαλικές κοινότητες αποτελούνταν από ένα ή περισσότερα χωριά, αλλά τηρούσαν πιο συχνά το οικισμικό πλαίσιο από αυτές των χανσεατικών διαμερισμάτων ή του Μεγάλου Δουκάτου του Μπεργκ. Στο τέλος του έτους 1808, η κυβέρνηση ονόμασε δημάρχους για τα καντόνια, που ήταν υπεύθυνοι για την εποπτεία των δημάρχων των κοινοτήτων, κάτι που δεν προβλεπόταν από το σύνταγμα.

Οι μεταρρυθμίσεις

Ο Ιερώνυμος Βοναπάρτης, βασιλιάς της Βεστφαλίας.

Ο αδερφός του Ναπολέοντα Ιερώνυμος Βοναπάρτης, κατήργησε τη δουλεία, καθιέρωσε την ισότητα ενώπιον του νόμου και διακήρυξε την ελευθερία της λατρείας. Τα εδάφη οργανώθηκαν σύμφωνα με το γαλλικό μοντέλο. Ο Ζαν-Μπατίστ-Μοΐζ Ζολιβέ υπηρέτησε ως υπουργός οικονομικών και συνέσφερε στην κατασκευή του μοντέλου του Κράτους σε συνεργασία με τις αρχές. Οι νέες εδαφικές μονάδες - διαμερίσματα, περιοχές και καντόνια - αποτελούσαν σημείο ρήξης με τις παλιές επαρχίες, κύκλους και φέουδα. Η φεουδαρχική εξουσία καταργήθηκε.

Τα φεουδαρχικά τέλη και οι αγγαρείες που οι χωρικοί αναγκάζονταν να κάνουν στα εδάφη των φεουδαρχών δεν καταργήθηκαν παρά μόνο όταν θεωρούνταν «προσωπικές», δηλαδή που προέκυπταν από τη δουλεία ή τις φεουδαρχικές αυθαιρεσίες. Οι υποχρεώσεις που ονομάζονταν πραγματικές, που θεωρούνταν συνέπεια της παραχώρησης της γης δεν καταργήθηκαν, αλλά ανακοινώθηκαν εξαγοράσιμες. Αυτή η εξαγορά έπρεπε να γίνει εντός τριάντα ετών. Για να εξαγοραστεί ένα τέλος που θα κρατούσε για πάντα, ο οφειλέτης όφειλε να πληρώσει ένα ποσό πολλαπλάσιο της οφειλής (20 ή 16 φορές ανάλογα με την περίπτωση). Οι οικονομικές του ανάγκες ώθησαν την βεστφαλική κυβέρνηση να μειώσει περαιτέρω το ποσό που έπρεπε να πληρωθεί για να επιταχύνονται οι εξαγορές.

Η δημόσια αποδοχή

Το 1811, ο Ιερώνυμος έγραψε στον αδερφό του μια ανησυχητική επιστολή πάνω στη κατάσταση της κοινής γνώμης, που θεωρούνταν πολύ εχθρική από το νεαρό βασιλιά. Στη πραγματικότητα, η αποδοχή του νέου Κράτους και των μεταρρυθμίσεων ποίκιλε από την μια περιοχή στην άλλη και από την μια κοινωνική ομάδα στην άλλη. Ενώ στην παλιά Έσση η έχθρα ήταν μεγάλη, το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού φαίνεται να έχει αποδεχτεί σε σημαντικό βαθμό το νέο καθεστώς και αυτό μέχρι την στρατιωτική ήττα των Γάλλων.

Οι Πρώσσοι κατέλαβαν το βασίλειο μετά από την Μάχη της Λειψίας το 1813. Το 1814, τα ερείπιά του επέστρεψαν στους αρχικούς τους κατόχους (Ανόβερο, Πρωσσία, Μπράουνσβαϊγκ, Έσση-Κάσσελ, κτλ.).

Βιβλιογραφία

Jacques-Olivier Boudon, Le roi Jérôme: frère prodigue de Napoléon (1784-1860), Fayard, 2008, ISBN 978-2-213-61223-2
Herbert A.L. Studies in Napoleonic statesmanship
Germany, Greenwood Press New York 1969 ISBN 0837113024
Nicola-Peter Todorov, L’administration du royaume de Westphalie de 1807 à 1813. Le département de l’Elbe, Editions universitaires européennes, 2010, ISBN 978-613-1-54964-9

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Βασίλειο της Βεστφαλίας