Βάλντις Βάλτερς
Ο Βάλντις Μπέννοβιτς Βάλτερς (ρωσικά: Валдис Беннович Валтерс, λετονικά: Valdis Valters, γεννήθηκε 4 Αυγούστου 1957) είναι Λετονός πρώην καλαθοσφαιριστής. Αγωνίστηκε ως πόιντ γκαρντ με την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1980. Έγινε μέλος του Hall of Fame της FIBA το 2017.
Βάλντις Βάλτερς | |
---|---|
Προσωπικά στοιχεία | |
Εθνικότητα | Λετονική |
Γέννηση | 4 Αυγούστου 1957 Ρίγα, Σοβιετική Ένωση |
Ύψος | 1,93 μ. |
Αθλ. καριέρα | 1976 - 1989, 1992 - 1997 |
Θέση | Πόιντ γκαρντ |
Καριέρα σε συλλόγους | |
1976 - 1989 | ΒΚ ΒΕΦ Ρίγας |
1992 - 1997 | ΑΣΚ/Μπροτσένι/ΛΜΤ |
Εθνικές ομάδες | |
Ως παίκτης: | |
1981 - 1988 | Εθνική Σοβιετικής Ένωσης |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Βάλτερς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του παίζοντας με τον λετονικό σύλλογο ΒΕΦ Ρίγας.[1] Το 1982, στα έκανε ρεκόρ όλων των εποχών της στο πρωτάθλημα της ΕΣΣΔ σε πόντους που σημειώθηκαν σε ένα μόνο παιχνίδι, όταν σημείωσε 69 με αντίπαλο τη Ντιναμό Μόσχας.[2]
Διέθετε εξαιρετική οξυδέρκεια που τον διέκρινε και σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικό μακρινό σουτ, τον έκαναν να ξεχωρίσει από την εποχή που εμφανίστηκε στο σοβιετικό μπάσκετ στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με την ομάδα. Ένας τραυματισμός του στέρησε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα.[3] Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διεθνές προσκήνιο το 1981 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την εθνική της Σοβιετικής Ενωσης, όπου εκτός από τον τίτλο ανακηρύχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης (MVP) της διοργάνωσης.[4] Είχε 16,7 πόντους κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι. Ήταν επίσης στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης όπως και το 1985, όπου κατέκτησε και τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο.[5][6]
Διέθετε εξαιρετική οξυδέρκεια που τον διέκρινε και σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικό μακρινό σουτ, τον έκαναν να ξεχωρίσει από την εποχή που εμφανίστηκε στο σοβιετικό μπάσκετ στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με την ομάδα. Είχε επίσης βασικό ρόλο στην εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ που κατέκτησε το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1982 στην Κολομβία, όπου ήταν βασικός και είχε κατά μέσο όρο 14,0 πόντους ανά παιχνίδι. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 στην Ισπανία, ο Βάλτερς βοήθησε τη Σοβιετική Ένωση να ανατρέψει τη διαφορά των 9 πόντων στο ημιτελικό της διοργάνωσης με αντίπαλο τη Γιουγκοσλαβία, σημειώνοντας το ένα από τα τρία καθοριστικά τρίποντα στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού (τα άλλα δύο οι Άρβιντας Σαμπόνις και Βαλέρι Τιχονένκο) στέλνοντας τον αγώνα στην παράταση και στην τελική νίκη με 91—90.[7][8]
Το 1992, έχοντας σταματήσει να παίζει μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο, ο Βάλτερς επέστρεψε στην ενεργό δράση και εκπροσώπησε την εθνική ομάδα της Λετονίας στο προκριματικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Μετά από αυτό συνέχισε να αγωνίζεται έως τα 40 του χρόνια.[1] Από το 1996 ήταν παίκτης-προπονητής της ΑΣΚ/Μπροτσένι/ΛΜΤ, στην οποία παρέμεινε στη θέση του προπονητή έως το 2000 κατακτώντας και τρία πρωταθλήματα Λετονίας.[5] Παρέμεινε στην προπονητική για 10 ακόμα χρόνια. Ίδρυσε επίσης τη δική του σχολή μπάσκετ, την Valtera Basketbola Skola (VBS).[1]
Τίτλοι και διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΤίτλοι
- 9 × Πρωτάθλημα Λετονίας (1974, 1979, 1982, 1984-1986, 1992, 1993, 1996)
- 2 × Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (ΕΣΣΔ, 1981, 1985)
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (ΕΣΣΔ, 1982)
Ατομικές διακρίσεις
- Καλύτερος παίκτης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (1981)
- 2 × Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (1981, 1985)
- FIBA Hall of Fame (2017)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Valdis Valters». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «ΒΑΛΤΕΡΣ ΒΑΛΝΤΙΣ (VALDERS VALDIS)». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΒΑΛΤΙΚΗΣ». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «FIBA : All-Time Medalists». Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 «FIBA: Valdis Valters (Latvia)». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «FIBA EuroBasket All-Tournament Team explained». Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 91-90. Η μεγαλύτερη ανατροπή του 20ού αιώνα». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «ΕΣΣΔ – Γιουγκοσλαβία: Το «ματς του αιώνα» στη Μαδρίτη». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2021.