Ασράφ Χοτάκ
Ο Σάχης Ασράφ Χοτάκ, (παστού: شاہ أشرف ہوتک), γνωστός και ως Σάχης Ασράφ Γκιλτζί (παστού: شاه اشرف غلجي) (απεβ. 1730), γιος του Αμπντούλ Αζίζ Χοτάκ, ήταν ο τέταρτος ηγεμόνας της δυναστείας Χοτάκ. Ήταν Αφγανός από τους Γκιλτζί Παστούν, και υπηρέτησε ως διοικητής στον στρατό του Μαχμούντ Χοτάκ κατά την εξέγερσή του κατά των παρακμαζόντων Σαφαβιδών Περσών. Ο Ασράφ συμμετείχε και στη Μάχη του Γκουλναμπάντ. Το 1725, υπήρξε για σύντομο διάστημα Σάχης της Περσίας αφότου σκότωσε τον ξάδελφό του Μαχμούντ.
| Ασράφ Χοτάκ | |
|---|---|
 Ο Ασράφ Χοτάκ | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | شاہ أشرف هوتک (Πάστο) |
| Γέννηση | 1700 Κανταχάρ |
| Θάνατος | 1730 Μπαλουχιστάν |
| Αιτία θανάτου | βασιλοκτονία |
| Τόπος ταφής | Περσέπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δυναστεία Χοτάκ |
| Θρησκεία | Ισλάμ Σουνιτισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αμπντούλ Αζίζ Χοτάκ |
| Οικογένεια | Δυναστεία Χοτάκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Σάχης (1725–1729) Εμίρης του Αφγανιστάν (1715–1725) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Διακυβέρνηση
ΕπεξεργασίαΉταν ανιψιός του Μίρβαϊς Χοτάκ, και η βασιλεία του στιγματίστηκε από την ξαφνική παρακμή της φυλετικής διακυβέρνησης των Χοτάκ υπό την πίεση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, των Οθωμανών και των Ρώσων, αλλά και των περσικών δυνάμεων.[1]
Ο Ασράφ Χαν σταμάτησε τόσο τις ρωσικές όσο και τις τουρκικές επιθέσεις. Νίκησε τους Οθωμανούς, που ήθελαν να αποκαταστήσουν τους πρώην αντιπάλους τους, τους Σαφαβίδες, στον θρόνο, σε μια μάχη κοντά στο Κερμανσάχ, όταν ο εχθρός είχε πλησιάσει στην Ισφαχάν. Αυτό οδήγησε σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την Υψηλή Πύλη, οι οποίες διακόπηκαν για λίγο, αφού ο πρεσβευτής του Ασράφ επέμεινε ότι ο κύριος του θα πρέπει να γίνει Χαλίφης της Ανατολής και ο Οθωμανός Σουλτάνος, Χαλίφης της Δύσης. Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγάλη οδύνη στους Οθωμανούς, αλλά τελικά υπογράφηκε συμφωνία ειρήνης στο Χαμαντάν λόγω της υπέρτερης οθωμανικής διπλωματίας το φθινόπωρο του 1727.[2]
Τελικά, ο βασιλικός περσικός στρατός του Σάχη Ταχμάσπ Β΄ (ένας από τους γιους του Σάχη Σουλτάνου Χουσεΐν), υπό την ηγεσία του Ναντέρ, νίκησε τις δυνάμεις των Γκιλτζί του Ασράφ σε μια αποφασιστική μάχη γνωστή ως Μάχη του Νταμγκάν τον Οκτώβριο του 1729, εκδιώκοντας τους Αφγανούς στην περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν.[1]
Θάνατος
ΕπεξεργασίαΌταν αποχωρούσε από την Περσία, ο Ασράφ συνελήφθη και δολοφονήθηκε από τον Χάνο του Καλάτ, Μιρ Μοχαμπάτ Χαν Μπαλόχ, το 1730.[3]
Ο Ασράφ, έχοντας καταλάβει το Γιαζντ και το Κιρμάν, εισέβαλε στο Χορασάν με έναν στρατό τριάντα χιλιάδων ανδρών για να πολεμήσει τον Ταχμάσπ, αλλά ηττήθηκε ολοκληρωτικά από τον Ναντέρ στις 2 Οκτωβρίου στο Νταμγκάν. Μια άλλη αποφασιστική μάχη διεξήχθη την ίδια χρονιά στο Μουρτσακούρ κοντά στην Ισφαχάν. Οι Αφγανοί ηττήθηκαν και πάλι και εγκατέλειψαν την Ισφαχάν με 12.000 στρατιώτες, αλλά, προτού αποχωρήσει από την πόλη που λεηλάτησε, ο Ασράφ δολοφόνησε τον ατυχή πρώην Σάχη Χουσεΐν, αιχμαλώτισε τις περισσότερες γυναίκες της βασιλικής οικογένειες και μετέφερε το θησαυροφυλάκιο του βασιλιά. Όταν ο Ταχμάσπ Β΄ εισήλθε στην Ισφαχάν στις 9 Δεκεμβρίου βρήκε μόνο την ηλικιωμένη μητέρα του, η οποία είχε διαφύγει από τη μεταφορά μεταμφιεσμένη ως υπηρέτρια, και δάκρυσε βλέποντας την ερήμωση και την βεβήλωση σε κάθε βλέμμα της. Ο Ναντέρ, προτρέποντας τον Ταχμάσπ να του δώσει την εξουσία να επιβάλει φόρους για λογαριασμό του, κινήθηκε νότια για να καταδιώξει τους υποχωρούντες Αφγανούς, τους οποίους έφτασε και νίκησε και πάλι κοντά στην Περσέπολη. Ο Ασράφ υποχώρησε από το Σιράζ προς τη χώρα του, αλλά το κρύο, η πείνα και η ανελέητη εχθρότητα των κατοίκων αυτών των περιοχών που έπρεπε να περάσει, διέλυσε τις δυνάμεις του και τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει τους αιχμαλώτους και τον θησαυρό του, και τελικά σκοτώθηκε από άγημα των Βαλούχων.[1]
— Edward G. Browne, 1924
Ο θάνατος του Ασράφ Χαν σηματοδότησε το τέλος της διακυβέρνησης των Χοτάκ στην Περσία, αλλά η χώρα του Αφγανιστάν ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο του Σάχη Χουσεΐν Χοτάκ μέχρι την κατάκτηση της Κανταχάρ από τον Ναντέρ Σάχ το 1738 οπότε ο νέος Αχμάντ Σάχ Ντουράνι φυλακίσθηκε. Ήταν μόνο μια σύντομη παύση πριν από την ίδρυση της τελευταίας Αφγανικής Αυτοκρατορίας[4] (σύγχρονο κράτος του Αφγανιστάν) από τον Αχμάντ Σαχ Ντουράνι το 1747.[5][6]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 «AN OUTLINE OF THE HISTORY OF PERSIA DURING THE LAST TWO CENTURIES (A.D. 1722–1922)». Edward Granville Browne. London: Packard Humanities Institute. σελ. 31. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Jonas Hanway, The Revolutions of Persia (1753), σελ. 254.
- ↑ «AN OUTLINE OF THE HISTORY OF PERSIA DURING THE LAST TWO CENTURIES (A.D. 1722–1922)». Edward G. Browne. London: Packard Humanities Institute. σελ. 30.
- ↑ «Afghanistan». Encyclopædia Britannica Online. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «AFGHANISTAN x. Political History». D. Balland. Encyclopædia Iranica. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Houtsma, Martijn Theodoor (1987). E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam 1913–1936. 2. Holland: BRILL. σελ. 146. ISBN 978-90-04-09796-4.