Ακκαδική γλώσσα
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ακκαδικά - lišānum akkadītum | |
|---|---|
| Ομιλείται στο: | Εξαφανίστηκε το 100 π.Χ. |
| Συνολικοί ομιλητές: | κανείς ως μητρική |
| Κατάταξη: | χωρίς κατάταξη |
| Γενετική ταξινόμηση: | Αφροασιατικές γλώσσες Σημιτικές γλώσσες |
| Επίσημη κατάσταση | |
| Επίσημη γλώσσα: | Ουδείς |
| Ρυθμίζεται από: | Ουδείς |
| Κώδικες γλώσσας | |
| ISO 1 | |
| ISO 2 | akk |
| ISO 3 | akk |
Η Ακκαδική γλώσσα (lišānum akkadītum) ήταν αρχαία γλώσσα (κλάδος της ευρύτερης ομάδας Αφροασιατικών γλωσσών) και ομιλείτο στην αρχαία Μεσοποταμία, ιδιαίτερα από τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους. Στη γραπτή εκδοχή της χρησιμοποιείτο η σφηνοειδής γραφή, σύστημα γραφής που προέκυψε από τη Σουμεριακή γλώσσα, μια μη-σημιτική γλώσσα. Το όνομά της προέκυψε από την πόλη Ακκάδ, ένα μεγάλο κέντρο του Μεσοποταμιακού πολιτισμού.
Διάλεκτοι της γλώσσας
ΕπεξεργασίαΤα Ακκαδικά διαιρούνται σε διαλέκτους βασισμένες σε ιστορικά και γεωγραφικά κριτήρια:
- Αρχαία Ακκαδική - 2500 - 1950 π.Χ.
- Αρχαία Βαβυλωνιακή/Αρχαία Ασσυριακή - 1950 - 1530 π.Χ.
- Μέση Βαβυλωνιακή/Μέση Ασσυριακή - 1530 - 1000 π.Χ.
- Νεοβαβυλωνιακή/Νεοασσυριακή - 1000 - 600 π.Χ.
- Ύστερη Βαβυλωνιακή - 600 π.Χ. - 100 μ.Χ.
Ακκαδική φιλολογία
ΕπεξεργασίαΑνάμεσα στα έργα που γράφτηκαν στην Ακκαδική σφηνοειδή συγκαταλέγονται το Έπος του Γκιλγκαμές και το Έπος του Ατράχασι.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Huehnergard, John (2005). A Grammar of Akkadian (Second Edition). Eisenbrauns. ISBN 1-57506-922-9.
- Marcus, David (1978). A Manual of Akkadian. University Press of America. ISBN 0-8191-0608-9.
- Mercer, Samuel A B (1961). Introductory Assyrian Grammar. New York: F Ungar. ISBN 0-486-42815-X.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Δείγματα Ακκαδικής γλώσσας Αρχειοθετήθηκε 2008-05-12 στο Wayback Machine.