Ίων (Ευριπίδη)
Με την ονομασία Ίων φέρεται σπουδαία τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης που αναφέρεται στον μυθικό Ίωνα.
| Ίων Ἴων | |
|---|---|
| Συγγραφέας | Ευριπίδης |
| Πρωτότυπος τίτλος | Ἴων |
| Παγκόσμια πρώτη παράσταση | 413 π.Χ. |
| Τοποθεσία πρώτης παράστασης | Αρχαία Αθήνα |
| Ρόλοι | Ίωνας, Κρέουσα, Ξούθος, Ερμής και Αθηνά |
| Γλώσσα πρωτότυπου | αρχαία ελληνικά |
| Είδος | Τραγωδία |
| Διαδραματίζεται στο/η | Δελφοί |
Μερικοί μελετητές το τοποθετούν γύρω στο 418 π.Χ[1]. πιθανότερη όμως μοιάζει η άποψη άλλων, που το τοποθετούν στο 413 ή το 414 π.Χ[2].
Το έργο αυτό του Ευριπίδη έχει χαρακτηριστεί γενικά ως «περιπλεγμένη τραγωδία»[3] λόγω του ότι δύο φορές ο ποιητής χρησιμοποιεί στην πλοκή τον «από μηχανής θεό», μία στην αρχή και μία στο τέλος. Ο Αρχηγέτης του Βασιλικού Οίκου της Αττικής Ίων αποδεικνύεται τέκνο της Κρεούσης εκ του θεού Απόλλωνα.
Το έργο αποτελεί δράμα χαρακτήρων[3]. Στη συγγραφή του, ο Ευριπίδης διαπραγματεύεται τον αντιτραγικό ρεαλισμό μέσα από την πολιτική πραγματικότητα. Ο Ίων δεν προκαλεί το έλεος και τον φόβο και δεν δημιουργεί ανάγκη κάθαρσης.
Το έργο διαδραματίζεται στους Δελφούς. Η Κρέουσα που απέκτησε ένα γιο, τον Ίωνα, με τον Απόλλωνα τον εγκαταλείπει στην Ακρόπολη. Ο Ερμής βρήκε το παιδί και το έφερε στους Δελφούς. Η Κρέουσα παντρεύτηκε τον Ξούθο, που συμμάχησε με τους Αθηναίους και πήρε την εξουσία. Το ζευγάρι μένει άτεκνο και ο Ξούθος πάει στους Δελφούς για να πάρει χρησμό ο οποίος έλεγε ότι ο γιος του θα είναι αυτός που θα συναντούσε βγαίνοντας από το ναό. Ο Ίωνας ακολουθεί τότε το Ξούθο στην Αθήνα. Η Κρέουσα αρχικά είναι ενάντια του Ίωνα, και οργανώνει απόπειρα δηλητηρίασής του, όμως οι θεοί τον σώζουν. Με την αποκάλυψη από την Πυθία των σπαργάνων του συντελείται η αναγνώριση μητέρας και γιου. Η Αθηνά εμφανίζεται και λέει ότι ο Ίωνας είναι τέκνο του Απόλλωνα και ζητά την εγκατάσταση του στο θρόνο, ενώ προφητεύει τη γέννηση του Αχαιού και του Δώρου.
Ο Ίωνας γράφτηκε στα χρόνια της σύναψης της «Νικίειας ειρήνης», όχι τόσο ευνοϊκής για τους Αθηναίους. Ο Ευριπίδης επιθυμεί την τόνωση του ηθικού των συμπατριωτών του προβάλλοντας την Κρέουσα ως πρόγονο όλων των ιωνικών φυλών. Είναι η μητέρα του Ίωνα και από αυτήν θα γεννηθούν ο Δώρος και ο Αχαιός. Ο ποιητής ανάγει την γέννηση της ιωνικής φυλής σε ένα θεό, για αυτό δικαιολογεί, κατά κάποιο τρόπο, την επιθυμία της να ηγεμονεύσει.
Το δράμα αυτό μιμήθηκε αργότερα και ο Άουγκουστ Σλέγκελ, Γερμανός κριτικός και μεταφραστής φιλόλογος, με το έργο του «Ίων» το 1803.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Dans Euripide, Tragédies: Tome III: Héraclès - Les Suppliantes - Ion, éd. Léon PARMENTIER, Henri GRÉGOIRE, Paris, Les Belles Lettres, coll. "Universités de France", 2002, Notice p.168.
- ↑ «ΙΩΝ | DIAN». dian.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 ancientadmin. «Ion - Euripides - Ancient Greece - Classical Literature». Ancient Literature (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ίων εγχείρημα Γουτεμβέργιος
- Burnett, Anne Pippin (1962). «Human Resistance and Divine Persuasion in Euripides' "Ion"». Classical Philology 57 (2): 89–103. ISSN 0009-837X. https://www.jstor.org/stable/266414.