Ένωση του Κάλμαρ

Kalmarunionen
Ένωση του Κάλμαρ

← ← ← 1397-1523 → →
Πρωτεύουσα	Κοπεγχάγη
Γλώσσες
Ένωση βασιλείων	1397-1523
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικισμός
Γεωγρ. θέση	Βόρεια Ευρώπη

Η Ένωση του Κάλμαρ (δανικά, νορβηγικά και σουηδικά: Kalmarunionen, λατινικά: Unio Calmariensis) είναι ένας ιστοριογραφικός όρος που αφορά μια σειρά προσωπικών ενώσεων (1397–1523) οι οποίες ένωσαν τα τρία βασίλεια της Δανίας, της Νορβηγίας (που μετά συμπεριέλαβε την Ισλανδία, τη Γροινλανδία, και τις Φερόες Νήσους και, πριν την προσάρτηση τους από τη Σκωτία το 1471, το Σέτλαντ και τις Ορκάδες), και της Σουηδίας (που μετά συμπεριέλαβε τη Φινλανδία) υπό έναν μοναδικό μονάρχη, αν και ενδιάμεσα και με πληθυσμό μικρότερο από 3 εκατομμύρια.

Οι χώρες δεν είχαν παραδώσει την εθνική κυριαρχία τους ή την ανεξαρτησία τους, αλλά στην πράξη, δεν ήταν αυτόνομες, με τον κοινό μονάρχη να φέρει την κυριαρχία και, πρακτικά, να ηγείται της εξωτερικής πολιτικής· αποκλίνοντα συμφέροντα (ειδικά η δυσαρέσκεια της Σουηδικής αριστοκρατίας για τον κυρίαρχο ρόλο της Δανίας και του Χόλσταϊν) οδήγησαν σε μια σύγκρουση που θα εμπόδιζε την ένωση σε αρκετά διαστήματα από τη δεκαετία του 1430 μέχρι τη διάλυση της το 1523 όταν ο Γουσταύος Α' της Σουηδίας έγινε βασιλιάς της Σουηδίας.

Το Γράμμα της Ένωσης από τον Ιούλιο του 1397. Ποτέ δεν έλαβε πραγματική ισχύ.

Η Νορβηγία και οι υπερπόντιες κτήσεις της συνέχισαν να είναι μέρος του βασιλείου της Δανίας-Νορβηγίας υπό τη δυναστεία του Όλντενμπουργκ για σχεδόν τρεις αιώνες μέχρι τη διάλυση της το 1814.

Αρχή

Η ένωση αποτέλεσε έργο της Βασίλισσας Μαργαρίτας Α΄ της Δανίας (1353–1412), κόρης του Βασιλιά Βάλντεμαρ Δ΄ της Δανίας. Στην ηλικία των δέκα ετών, παντρεύτηκε τον Βασιλιά Χάακον ΣΤ΄ της Νορβηγίας και της Σουηδίας, ο οποίος ήταν γιος του Βασιλιά Μάγκνους Δ΄ της Σουηδίας και της Νορβηγίας. Η Μαργαρίτα πέτυχε να αναγνωριστεί ο γιος της Όλαφ ως διάδοχος του θρόνου της Δανίας. Το 1376 ο Όλαφ παρέλαβε το στέμμα της Δανίας από τον παππού του από την πλευρά της μητέρας της ως Βασιλιάς Όλουφ Γ΄, με τη μητέρα του ως φύλακα. Όταν ο Χάακον ΣΤ΄ πέθανε το 1380, ο Όλαφ παρέλαβε επίσης το νορβηγικό στέμμα. Τα δυο βασίλεια ενώθηκαν σε μια ιδιωτική ένωση υπό ένα παιδί-βασιλιά, με τη μητέρα του ως φύλακά του. Ο Όλαφ είχε επίσης σχέδια για τον θρόνο της Σουηδίας (σε αντίθεση με τον Αλβέρτο του Μέκλενμπουργκ) από το 1385 μέχρι το 1387.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kalmar Union στο Wikimedia Commons
• Η Σημαία της Ένωσης του Κάλμαρ - Σημαίες του Κόσμου
• Η Ένωση του Κάλμαρ - Χάρτες της Ένωσης του Κάλμαρ