Βικιπαίδεια

Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας

Οι Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας ή Ελληνοζηλανδοί, ονομάζονται οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της Νέας Ζηλανδίας. Ο πληθυσμός τους, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τον Μάρτιο του 2013 ήταν 2.478,[1] ενώ υπολογίζεται ότι 10.000 με 50.000 Νεοζηλανδοί έχουν ελληνική καταγωγή.[2] Στη Νέα Ζηλανδία, οι ελληνικές κοινότητες απαντώνται στην Ουέλλινγκτον, το Κράιστσερτς και το Ώκλαντ, ωστόσο πολλοί από αυτούς κατοικούν στο Πάλμερστον Νόρθ, το Γουανγκανούι, το Ντανίντιν, το Χάμιλτον, το Νέλσον και το Νάπιερ. Σήμερα, οι Ελληνοζηλανδοί διατηρούν την ελληνική τους εθνική συνείδηση, μέσω των παραδοσιακών ενδυμασιών, των παραδόσεων και διατηρώντας ως θρησκεία τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, ή το Ισλάμ.

Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας
Ελληνοζηλανδοί
Συνολικός πληθυσμός
  • Έλληνες: 2.478 (Μάρτιος 2013)
  • Ελληνικής Καταγωγής: 10.000- 50.000 (κατά προσέγγιση)
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Ουέλλινγκτον, Κράιστσερτς, Ώκλαντ
Γλώσσες
Νεοζηλανδικά Αγγλικά, Ελληνικά
Θρησκεία
Κυρίως Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός και Έλληνες μουσουλμάνοι
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Ελληνοαυστραλοί και άλλος Απόδημος Ελληνισμός.

Μετανάστευση

Επεξεργασία

Η πλειοψηφία των Ελλήνων, που μετανάστευσαν στη χώρα είναι καταγόμενοι, από την Αιτωλοακαρνανία και τις Νήσους Ιθάκη και Κεφαλλονιά. Ωστόσο σημαντικό μέρος του πληθυσμού κατάγεται από τη Λέσβο, την Κύπρο, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, την Αττική, την Πελοπόννησο και την Κρήτη, αλλά και από τον Έλληνισμό της Ρουμανίας.[3]

Οι Πρώτες Αφίξεις

Επεξεργασία

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες έφτασαν τη δεκαετία του 1860 και άρχισαν να εργάζονται, κυρίως, για τα χρυσωρυχεία των νησιών. Πολλοί από αυτούς επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά από χρόνια. Ωστόσο, ένας σημαντικός πληθυσμός τους παρέμεινε εκεί μόνιμα.[4]

Μεταξύ του 1890 και του 1914, οι περισσότεροι ασχολούνταν με την αλιεία, το εμπόριο, τη ζαχαροπλαστική, ενώ κάποιοι μάλιστα εργάστηκαν ως εστιάτορες στο Ώκλαντ, την Ουέλλινγκτον και το Ντανίντιν. Συνήθως, οι πιο πετυχημένοι πρότειναν στους συγγενείς τους να μεταναστεύσουν στις προαναφερθέντες πόλεις και με τον καιρό δημιουργήθηκε μια αλυσίδα μετανάστευσης από την Ιθάκη, την Κεφαλονιά, την Αιτωλοακαρνανία και τη Λέσβο, στην Ουέλλινγκτον. Το 1936, η Ουέλλινγκτον είχε 82 κατοίκους ελληνικής καταγωγής, που γεννήθηκαν εκεί. Με τα χρόνια, ο ελληνικός πληθυσμός της Νέας Ζηλανδίας άρχισε να αναπτύσσεται στις πόλεις του Νιου Πλίμουθ, Φέιλντινγκ, Πάλμερστον Νορθ, Ντάνεβίρκε (Dannevirke), Νάπιερ και Χάστινγκς, στο Βόρειο Νησί και στις πόλεις Άσμπαρτον, Τεμούκα, Τιμαρού, Βαϊμάτε και Οαμαρού στο Νότιο Νησί.[5]

Μεταπολεμική Εποχή

Επεξεργασία

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο (1946–1949), οι δύσκολες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα προκάλεσαν αύξηση της μετανάστευσης στη Νέα Ζηλανδία. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν σε μεγάλες πόλεις, ιδίως στο Ουέλλινγκτον. Κάποιες Ελληνίδες μάλιστα, έφτασαν ως νύφες των επαναπατρισμένων στρατιωτών της Νέας Ζηλανδίας. Ενώ, μετά τη Μάχη της Κρήτης, μερικοί Έλληνες χρηματοδοτήθηκαν από Νεοζηλανδούς Βετεράνους, για να μεταναστεύσουν στη χώρα.[6]

Πολλοί Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, μετά από τον Ελληνικό Εμφύλιο, διέφυγαν στην Ανατολική Ευρώπη, ψάχνοντας πολιτικό άσυλο. Έτσι, το 1951, ο πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Σίντνεϊ Χόλαντ, δέχτηκε την εγκατάσταση περισσότερων από 1.000 Ελλήνων Προσφύγων, καθώς η χώρα ήταν ένα από τα μέλη του Διεθνούς Οργανισμού Προσφύγων. Τα επόμενα χρόνια, οι μετανάστες από την Ελλάδα εργάζονταν σε υδροηλεκτρικά εργοστάσια, μεγάλες βιομηχανίες και άλλους τομείς, όπου υπήρχε έλλειψη εργασίας.[7]

Η Χρυσή Εποχή

Επεξεργασία

Μεγάλη εισροή ελληνικής μετανάστευσης πραγματοποιήθηκε στις δεκαετίες 1950 και 1960 λόγω οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων στην Ελλάδα, με προορισμούς, κυρίως, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, την Ελβετία και τη Νέα Ζηλανδία. Μεταξύ εκείνων που μετανάστευσαν στη Νέα Ζηλανδία, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν 267 γυναίκες, που έφτασαν μεταξύ του 1962 και του 1964, μέσω ενός Κυβερνητικού Προγράμματος, για την Παροχή Οικιακού Προσωπικού για νοσοκομεία, σχολεία και ξενοδοχεία. Ο πληθυσμός της Ελληνικής Κοινότητας της χώρας ήταν στην ακμή του, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, με περίπου 6000 Ελληνοζηλανδούς, συμπεριλαμβανομένων των απογόνων των γεννηθέντων εκεί.[8]

Ελληνοκύπριοι

Επεξεργασία

Πολλοί Ελληνοκύπριοι εγκαταστάθηκαν στη χώρα, στα μέσα της Δεκαετίας του 1930 και το διάστημα 1948 με 1960, ενώ, μετά την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο, το 1974, κάποιοι διέφυγαν στη εκεί.[8]

Σημερινές Αφίξεις

Επεξεργασία

Κάτω από 100 Έλληνες έχουν μεταναστεύσει μόνιμα στη χώρα, τα τελευταία 17 χρόνια.[9] Μετά το 2010 εξαιτίας της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα παρατηρείται ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων, προς τη Νέα Ζηλανδία.[10]

 
Το ηλιόλουστο προάστιο του Μάουντ Βικτόρια (Mount Victoria) στο Ουέλλινγκτον, ακρυλικός πίνακας του Τζακ Μάγκνους ΜακΝτόναλντ (Jack Magnus McDonald) (2016).

Ελληνικές Κοινότητες

Επεξεργασία

Το μεγαλύτερο ποσοστό, που εκτιμάται ότι είναι το 65% των Ελληνοζηλανδών, κατοικεί στην πρωτεύουσα του κράτους, την Ουέλλινγκτον. Το προάστιο Μάουντ Βικτόρια (Mount Victoria), έπαιξε σημαντικό ρόλο, καθώς οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν στην περιοχή, με σκοπό την υποστήριξη της κοινότητας. Στις μέρες μας, το ανατολικό προάστιο του Μιραμάρ (Miramar) είναι το κύριο κέντρο του Ελληνισμού, με σημαντικό αριθμό να κατοικεί επίσης στο Χαταϊτάι (Hataitai) και Σήτον (Seatoun). Η Μητρόπολη Νέας Ζηλανδίας και το Άμισθο Προξενείο της Ελλάδας βρίσκονται στην Ουέλλινγκτον.[11]

Μικρότερες κοινότητες υπάρχουν στο Κράιστσερτς, το Ώκλαντ και το Νάπιερ, όπου υπάρχουν Ελληνικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Έχει εκτιμηθεί, ότι περίπου το 50% των γάμων με Έλληνες είναι ανάμεικτοι, ενώ είναι συνηθισμένο το γεγονός, να γίνεται ο γάμος σε Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και να λαμβάνει χώρα η βάπτιση του μη Ορθόδοξου πριν το μυστήριο.

Δείτε Επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «2013 Census ethnic group profiles: Greek». Statistics New Zealand. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2015. 
  2. ↑ «GREEKS AROUND THE GLOBE». web.archive.org. 19 Ιουνίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. ↑ Taonga, New Zealand Ministry for Culture and Heritage Te Manatu. «Arrivals». teara.govt.nz (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ Antchak, Vladimir· Ziakas, Vassilios (Σεπτέμβριος 2019). Event Portfolio Management. Goodfellow Publishers. ISBN 978-1-911396-91-8. 
  5. ↑ Koutavas, Athanasios (2012-11-09). «CO2fertilization and enhanced drought resistance in Greek firs from Cephalonia Island, Greece». Global Change Biology 19 (2): 529–539. doi:10.1111/gcb.12053. ISSN 1354-1013. http://dx.doi.org/10.1111/gcb.12053. 
  6. ↑ Hall, Viv B.; McDermott, C. John (2011-05-17). «A quarterly post-Second World War real GDP series for New Zealand». New Zealand Economic Papers 45 (3): 273–298. doi:10.1080/00779954.2011.576649. ISSN 0077-9954. http://dx.doi.org/10.1080/00779954.2011.576649. 
  7. ↑ Greek History. Routledge. 31 Ιουλίου 2004. σελίδες 49–64. ISBN 978-0-203-58318-0. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Taonga, New Zealand Ministry for Culture and Heritage Te Manatu. «Arrivals». teara.govt.nz (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021. 
  9. ↑ [1].
  10. ↑ «Συνεχής ροή Ελλήνων στη Νέα Ζηλανδία». SBS Your Language. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2021. 
  11. ↑ «Νέα Ζηλανδία - Στοιχεία επικοινωνίας Αρχών της Ελλάδος - ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ». www.mfa.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Έλληνες_της_Νέας_Ζηλανδίας&oldid=10722731"