Άνθιμος ο Ίβηρας
Ο Άνθιμος ο Ίβηρας (1660-1716) ήταν Γεωργιανός ιεράρχης, λόγιος, τυπογράφος και καλλιτέχνης του 17ου και 18ου αιώνα με σημαντική δράση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες[3].
| Άνθιμος ο Ίβηρας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1650[1] Σάμτσκε-Τζαβακέτι |
| Θάνατος | 1716[1][2] Καλλίπολη |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Βλαχία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Eορτασμός αγίου | 27 Σεπτεμβρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας λογοτέχνης καλλιγράφος φιλόσοφος συγγραφέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
.png){kind=spacer}
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1660 στα εδάφη του βασιλείου του Κάρτλι (σημερινή δυτική Γεωργία) και σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα εγκαταστάθηκε στη Μολδοβλαχία[4] όπου διδάχτηκε την τυπογραφική τέχνη και στη συνέχεια ανέλαβε τη διεύθυνση του τυπογραφείου του Βουκουρεστίου[3]. Το 1705 χειροτονήθηκε επίσκοπος Ριμνίκου και τρία χρόνια αργότερα εξελέγη μητροπολίτης Ουγγαροβλαχίας. Το 1711 συμβούλεψε τον ηγεμόνα της Βλαχίας Κωνσταντίνο Μπρανκοβεάνου να προσεταιριστεί τον τσάρο Μεγάλο Πέτρο στα πλαίσια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1710-1711[5].
Το 1716 ο Άνθιμος ήρθε σε ρήξη με τους Φαναριώτες οσποδάρους της Βλαχίας ενώ παράλληλα θεωρήθηκε από τον ηγεμόνα Νικόλαο Μαυροκορδάτο ύποπτος για συνεννοήσεις με πράκτορες της Αυστρίας με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί και να εξοριστεί στην Κωνσταντινούπολη, όμως κατά τη διάρκεια της μετάβασής του στην πρωτεύουσα, εκτελέστηκε από την συνοδεία του με πνιγμό σε παραπόταμο του Έβρου, κοντά στην Αδριανούπολη[3][4].
Αποτίμηση
ΕπεξεργασίαΑν και αλλοεθνής, ο Άνθιμος κατέχει σημαντικό ρόλο στην εθνική αφύπνιση των Ρουμάνων και στην καλλιέργεια της ρουμάνικης γλώσσας, τη χρήση της οποίας εισήγαγε στη θεία λειτουργία. Ίδρυσε δύο τυπογραφεία στο Ριμνίκ και το Σναγκόβ, μετέφρασε αρκετά εκκλησιαστικά βιβλία από τα ελληνικά στα ρουμάνικα και εξέδωσε βιβλία σε διάφορες γλώσσες (ελληνικά, ρουμάνικα, γεωργιανά, αραβικά κλπ). Ο ίδιος γνώριζε αρκετές γλώσσες ενώ ήταν ικανός γλύπτης αλλά και μικρογράφος. Μεταξύ των έργων του περιλαμβάνονται ο γλυπτός διάκοσμος που είναι τοποθετημένος στην είσοδο της μονής Αντίμ στο Βουκουρέστι και η διακόσμηση της Καινής Διαθήκης που ο ίδιος εξέδωσε το 1697[3][4]. Η μνήμη του εορτάζεται από τις ορθόδοξες εκκλησίες της Ρουμανίας και της Γεωργίας.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 00004724. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/87381.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, 1999, τόμος πρώτος, σ. 275.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Encyclopædia Britannica, 1911, τόμος δεύτερος, σ. 94.
- ↑ Τελικά ο Μπρανκοβεάνου κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση ενώ οι Οθωμανοί κέρδισαν τον πόλεμο και το 1714 τον καθαίρεσαν και έπειτα τον εκτέλεσαν.
Πηγές
Επεξεργασία- Μαρίνος Βρετός (1864). Εθνικόν ημερολόγιον. Εν Αθήναις: Παρά τω Κ. Δραγούμη εκδότη της Πανδώρας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.