Οι New York Dolls είναι αμερικάνικο χαρντ ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1971 στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών και αποτέλεσαν ένα από τα πιο επιδραστικά σχήματα της πανκ μουσικής.

New York Dolls
Οι New York Dolls το 1973
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΝέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες
Μουσικά είδηPunk Rock, Hard Rock, Glam Rock
Παρουσία1971 - 1977
2004 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαMercury, Roadrunner, Atco, 429
ΜέληΝτέιβιντ Γιόχανσεν
Σιλβέιν Σιλβέιν
Μπράιαν Ντιλέινι
Κένι Άαρονσον
Ερλ Σλικ
Πρώην μέληΤζόνι Θάντερς
Τζον Κόντε
Άρθουρ Κέιν
Άαρον Λι Τασγιάν
Μπίλι Μούρσια
Τζέισον Σάτερ
Ρικ Ρίβετς
Τζέισον Χιλ
Τζέρι Νόλαν
Φρανκ Ινφάντε
Πίτερ Τζόρνταν
Μπράιαν Κούνιν
Μπλάκι Λόουλες
Σάμι Γιάφα
Κρις Ρόμπινσον
Γκάρι Πάουελ
Τόνι Μασίν
Στιβ Κόντε
Μπόμπι Μπλέιν
Ιστότοπος
Επίσημη ιστοσελίδα των New Tork Dolls

Βιογραφία

Επεξεργασία

Οι New York Dolls σχηματίστηκαν το 1971 από τους κιθαρίστες Τζόνι Θάντερς και Σιλβέιν Σιλβέιν, τον τραγουδιστή Ντέιβιντ Γιόχανσεν, τον μπασίστα Άρθουρ Κέιν και το ντράμερ Μπίλι Μούρσια. Η αρχική ονομασία του συγκροτήματος ήταν The Dolls και μετονομάστηκαν σε New York Dolls στα τέλη του 1971.
Ο πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις πραγματοποιήθηκαν σε κλαμπ της Νέας Υόρκης, με την glam rock εμφάνιση και την συνεχή χρήση ναρκωτικών ουσιών να οδηγεί τα μέλη του συγκροτήματος σε υψηλά επίπεδα δημοτικότητας στην underground σκηνή. Ο μάνατζερ του Alice Cooper, Σεπ Γκόρντον, τους πρότεινε να συνεργαστούν με το συγκρότημα να αρνείται. Ο Μπίλι Γκαφ, μάνατζερ του Ροντ Στιούαρτ ακολούθησε αλλά τελικά υπέγραψαν στον πρώην ιθύνοντα της "Paramount Records", Μάρτι Θάου.

 
Οι New York Dolls στο "Top of the Pops" το 1973

Οι New York Dolls πραγματοποίησαν τις πρώτες τους συναυλίες επί ευρωπαϊκού εδάφους ανοίγοντας τις βρετανικές εμφανίσεις των Groundhogs και στην συνέχεια των Faces πριν εμφανιστούν με τους Status Quo. Στις 7 Νοεμβρίου 1972, ο Μούρσια πέθανε μετά από μία ημέρα κραιπάλης. Την θέση του πήρε ο Τζέρι Νόλαν, με τον οποίο έπαιξαν την πρώτη τους συναυλία στις 19 Δεκεμβρίου 1972 και τρεις μήνες αργότερα υπέγραψαν στην "Mercury Records" για την κυκλοφορία δύο δίσκων.
Το ομώνυμο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1973 σε παραγωγή του Τοντ Ρούντγκρεν, ο οποίος έπαιξε και πλήκτρα στον δίσκο. Για την προώθηση του άλμπουμ, οι New York Dolls περιόδευσαν με τους Mott the Hoople, ενώ μετά από συναυλίες με τον Ίγκι Ποπ, το συγκρότημα μετέβη στην Μεγάλη Βρετανία για μία εμφάνιση στην τηλεοπτική εκπομπή "The Old Grey Whistle Test'" και μία σύντομη περιοδεία.
Ακολούθησε ο δεύτερος τους δίσκος με τίτλο "Too Much Too Soon" τον Μάιο του 1974 με παραγωγό τον Τζορτζ Μόρτον, ακολουθούμενο από μία εξάμηνη αμερικάνικη περιοδεία. Το άλμπουμ έκανε μικρότερες πωλήσεις σε σχέση με το ντεμπούτο τους, αλλά η "Mercury" τους πρότεινε συμβόλαιο για άλλον ένα δίσκο.
Τον Φεβρουάριο του 1975, έδωσαν τις πρώτες τους εμφανίσεις μετά από θεραπεία αποτοξίνωσης από την οποία αναγκάστηκαν να περάσουν από τον μάνατζερ Μάλκολμ ΜακΛάρεν. Παρ' όλα αυτά, μετά από μία περιοδεία στην Φλόριντα, ο Θάντερς και ο Νόλαν αποχώρησαν. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ενέταξαν στην σύνθεση τους το ντράμερ Τόνι Μασίν και τον κιμπορντίστα Κρις Ρόμπινσον, ο οποίος λίγο αργότερα έδωσε την θέση του στον Μπόμπι Μπλέιν. Το συγκρότημα επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, παίζοντας ζωντανά μέχρι το 1977 όταν και διαλύθηκαν.

Επανένωση

Επεξεργασία
 
Οι New York Dolls το 2011

Ο ποπ-ροκ τραγουδιστής Morrissey, όντας μεγάλος οπαδός του συγκροτήματος και πρόεδρος του fan club των New York Dolls, οργάνωσε την επανένωση των Γιόχανσεν, Σιλβέιν και Κέιν, των τριών εν ζωή ιδρυτικών στελεχών του σχήματος, για μία εμφάνιση στο "Meltdown Festival' του Λονδίνου το 2004. Η συναυλία οδήγησε στην κυκλοφορία του DVD "New York Doll", αλλά μελλοντικά σχέδια ακυρώθηκαν όταν ο Κέιν πέθανε από λευχαιμία στις 13 Ιουλίου 2004.
Το καλοκαίρι του 2005, τα δύο εναπομείναντα μέλη των New York Dolls ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του δίσκου "One Day It Will Please Us to Remember Even This" και μία περιοδεία για την προώθηση του. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε έναν χρόνο αργότερα με την συμμετοχή του κιθαρίστα Στιβ Κόντε, του μπασίστα Σάμι Γιάφα και του ντράμερ Μπράιαν Ντιλέινι. Τον Οκτώβριο του 2006, περιόδευσαν στην Μεγάλη Βρετανία και ένα μήνα αργότερα πραγματοποίησαν είκοσι εμφανίσεις ως πρώτο όνομα του φεστιβάλ "Little Steven's Underground Garage Presents the Rolling Rock and Roll Show".
Στις 14 Νοεμβρίου 2008, ανακοινώθηκε ότι ο παραγωγός του πρώτου τους δίσκου, Τοντ Ρούντγκρεν, θα έκανε την παραγωγή του επερχόμενου τους άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2009 με τίτλο "Cause I Sez So". Ακολούθησε το "Dancing Backward in High Heels" στις 15 Μαρτίου 2011 με τον κιθαρίστα Φρανκ Ινφάντε στη σύνθεση του συγκροτήματος. Το συγκρότημα περιόδευσε με τους Motley Crue και Poison, έχοντας τον Ερλ Σλικ στην κιθάρα και τον Κένι Άαρονσον στο μπάσο.

Δισκογραφία

Επεξεργασία

Στούντιο ηχογραφήσεις

Επεξεργασία

Ζωντανές ηχογραφήσεις

Επεξεργασία
  • Red Patent Leather (1984)
  • Paris Le Trash (1993)
  • Live In Concert, Paris 1974 (1998)
  • From Paris With Love (L.U.V.) (2002)
  • Morrissey Presents: The Return Of New York Dolls Live From Royal Festival Hall (2004)
  • Live At the Filmore East (2008)
  • "Viva Le Trash '74" (2009)

Συλλογές

Επεξεργασία
  • New York Dolls / Too Much Too Soon (1977)
  • Very Best of New York Dolls (1977)
  • Night of the Living Dolls (1985)
  • The Best of the New York Dolls (1985)
  • New York Dolls + Too Much Too Soon (1987)
  • Super Best Collection (1990)
  • Rock'n Roll (1994)
  • Hootchie Kootchie Dolls (1998)
  • The Glam Rock Hits (1999)
  • The Glamorous Life Live (1999)
  • Actress: Birth of The New York Dolls (2000)
  • Endless Party (2000)
  • New York Tapes 72/73 (2000)
  • Great Big Kiss (reissue of Seven Day Weekend and Red Patent Leather 2002)
  • Looking For A Kiss (2003)
  • Manhattan Mayhem (2003)
  • 20th century masters – the Millennium collection: the best of New York Dolls (2003)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία