Messerschmitt Bf 108
Το Messerschmitt Bf 108 Taifun είναι γερμανικό μονοκινητήριο αεροσκάφος συνδέσμου/γενικής χρήσης το οποίο αναπτύχθηκε από την Bayerische Flugzeugwerke τη δεκαετία του 1930.
| Messerschmitt Bf 108 | |
|---|---|
 Το Messerschmitt Bf 108 | |
| Τύπος | αεροσκάφος συνδέσμου/γενικής χρήσης |
| Κατασκευαστής | Bayerische Flugzeugwerke |
| Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
| Σχεδιασμός | Βίλι Μέσσερσμιτ (Willy Messerschmitt) |
| Παρθενική πτήση | 1934 |
| Πρώτη παρουσίαση | 1935 |
| Κύριος χειριστής | Luftwaffe |
| Άλλοι χειριστές | Armée de l'Air |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 885[1] |
| Εξελίχθηκε σε | Nord 1000 Pingouin Nord Noralpha |
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
ΕπεξεργασίαΤο Bf 108, που αρχικά ονομάζονταν M 7, αναπτύχθηκε ως τετραθέσιο αεροπλάνο αθλητισμού και αναψυχής που θα συμμετείχε σε διεθνή διαγωνισμό του 1934 (Challenge International de Tourisme).[2][3] Πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση την άνοιξη του 1934, προωθούμενο από κινητήρα Hirth HM 8U των 247 hp που έστρεφε τρίφυλλη έλικα.
Παρόλο που άλλα αεροσκάφη είχαν καλύτερες επιδόσεις από το M 37 στον διαγωνισμό, η σχεδίαση του Βίλι Μέσσερσμιτ αποδείχθηκε ιδιαίτερα ελκυστική για την επίτευξη διάφορων ρεκόρ. Ανάμεσα στα πολύ θετικά χαρακτηριστικά συγκαταλέγονταν η χαμηλή κατανάλωση καυσίμου, η ευκολία στον χειρισμό και η εξαιρετική συμπεριφορά στην απογείωση και την προσγείωση. Το Bf 108A επίσης πέταξε για πρώτη φορά το 1934, ενώ τον επόμενο χρόνο ακολούθησε το Bf 108B που διέθετε αερόψυκτο κινητήρα Argus As 10. Η διάσημη πιλότος Έλλυ Μπάινχορν (Elly Beinhorn]) έδωσε στο δικό της Bf 108 το προσωνύμιο Taifun (τυφώνας στα γερμανικά) που διαδόθηκε και καθιερώθηκε.[4]
Επιχειρησιακή ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ γερμανική Luftwaffe αξιοποίησε επιχειρησιακά τον τύπο σε όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως για τη μεταφορά στελεχών και ως αεροσκάφος συνδέσμου. Η παραγωγή του μεταφέρθηκε στην κατεχόμενη Γαλλία την περίοδο του πολέμου και συνεχίστηκε μετά το 1945 ως Nord 1000 Pingouin.
Εκδόσεις
Επεξεργασία- Η αρχική έκδοση του 1934 προωθούνταν αρχικά από κινητήρα Argus As17B των 217 hp, που αντικαταστάθηκε αργότερα από αστεροειδή Siemens των 158 hp.[4]
- Bf 108B
- Η παραγωγή της βελτιωμένης έκδοσης Β ξεκίνησε στα τέλη του 1935. Το πρωτότυπο είχε κινητήρα Siemens Sh14A, όμως στα αεροσκάφη παραγωγής αυτός αντικαταστάθηκε από τον Argus 10 237 hp ή τον Argus 10E των 266 hp.
- Bf 108C
- Πρόταση για ανάπτυξη ταχείας έκδοσης, με κινητήρα 395 hp, η οποία δεν υλοποιήθηκε.[4]
- Me 208
- Βελτιωμένη έκδοση μεγαλύτερων διαστάσεων με τρίκυκλο ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Την περίοδο του πολέμου κατασκευάστηκαν δύο πρωτότυπα στη Γαλλία από την SNCAN (Nord). Μετά το 1945 η Nord συνέχισε την παραγωγή αυτής της έκδοσης με την ονομασία Nord Noralpha. Ένα Nord Noralpha βαμμένο έτσι ώστε να αναπαριστά το Me 208 εκτίθεται στο Valiant Air Command Warbird Museum στη Φλόριντα.[5]
- Nord 1000 Pingouin
- Bf 108 που κατασκευάζονταν στη Γαλλία στον πόλεμο αλλά και μεταπολεμικά.
Χρήστες
Επεξεργασία- Η Βουλγαρική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε έξι αεροσκάφη τα οποία αξιοποίησε κυρίως ως εκπαιδευτικά.
- Η Τσεχοσλοβάκικη Πολεμική Αεροπορία αξιοποίησε μεταπολεμικά τον τύπο, που εγχώρια έφερε την ονομασία K-70.
- Η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία (Armée de l'Air) ενέταξε σε υπηρεσία αιχμαλωτισμένα Bf 108, ενώ εγχώρια παράγονταν το πανομοιότυπο Nord 1000.
- Η Βασιλική Ουγγρική Πολεμική Αεροπορία αξιοποίησε επτά Bf 108 από το 1937 μέχρι το 1945
- Ιταλική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (Regia Aeronautica)
- Βασιλική Νορβηγική Πολεμική Αεροπορία (μεταπολεμικά)
- Πολωνική Πολεμική Αεροπορία (μεταπολεμικά)
- Η Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία αξιοποίησε πολυάριθμα αιχμαλωτισμένα Bf 108.
- Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος η RAF ενέταξε σε υπηρεσία τέσσερα Bf 108, τα οποία ονόμασε "Messerschmitt Aldon". Ήταν τα ταχύτερα αεροσκάφη συνδέσμου που διέθετε στις αρχές της σύρραξης. Μεταπολεμικά η RAF αξιοποίησε 15 ακόμη αιχμαλωτισμένα Bf 108.[4]
- Ο Στρατιωτικός Ακόλουθος των ΗΠΑ για τα αεροπορικά ζητήματα αγόρασε ένα Bf 108 το 1939. Αυτό ονομάστηκε XC-44 και επιτάχθηκε από τις γερμανικές αρχές τον Δεκέμβριο του 1941.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΑεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Bf 108
ΕπεξεργασίαΠαρόμοια αεροσκάφη
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Smith 1971, p. 142.
- ↑ Schulz, R. and W. Pleines. "Technical Memorandums No. 760 - Technical Aspects of the 1934 International Touring Competition (Rundflug)." National Advisory Committee for Aeronautics, December 1934. Retrieved: 13 March 2010.
- ↑ Messerschmitt Bf 108 Taifun
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Smith 1971, pp. 36–37.
- ↑ "Airplane Gallery: Bf 108." Αρχειοθετήθηκε 2012-02-12 στο Wayback Machine. Valiant Air Command. Retrieved: 12 November 2012.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Craig, James F. The Messerschmitt Bf.109. New York: Arco Publishing Company, 1968.
- Cross, Roy and Gerald Scarborough. Messerschmitt Bf 109 Versions B-E (Classic Aircraft No. 2, Their History and How to Model Them). London: Patrick Stevens, 1972. ISBN 0-85059-106-6.
- Feist, Uwe. The Fighting Me 109. London: Arms and Armour Press, 1993. ISBN 1-85409-209-X.
- Grey, C.G. "Messerschmitt Bf 108." Jane's All the World's Aircraft, 1938. London: David & Charles, 1972. ISBN 0-7153-5734-4.
- Hitchcock, Thomas H. Messerschmitt Bf 108 Taifun (Monogram Close-Up 5). Acton, Massachusetts: Monogram Aviation Publications, 1979. ISBN 0-914144-05-7.
- Smith, J. Richard. Messerschmitt: An Aircraft Album. London: Ian Allan, 1971. ISBN 978-0-7110-0224-1.