Laura, les ombres de l'été είναι ο τίτλος μιας ρομαντικής-δραματικής ταινίας, Γαλλικής παραγωγής, γυρισμένης το 1979 από τον Ντέηβιντ Χάμιλτον. Το σενάριο είναι βασισμένο σε μια ιδέα του ίδιου του σκηνοθέτη ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η 14χρονη τότε Ντον Ντάνλαπ.

Laura
les ombres de l'été
ΣκηνοθεσίαΝτέηβιντ Χάμιλτον
ΠαραγωγήΑλέν Τερζιάν,
Μάλκομ Τζ. Τόμπσον,
Σερζ Λασκί
ΣενάριοΝτέηβιντ Χάμιλτον (ιστορία),
Τζο Μόρχαϊμ
Αντρέ Σοτς
ΠρωταγωνιστέςΝτον Ντάνλαπ,
Μωντ Άνταμς
ΜουσικήΠατρίκ Ζουβέ
ΦωτογραφίαΜπερνάρ Νταλενκουρ
ΜοντάζJoële van Effenterre
Διανομή21st Century Film Corporation
Πρώτη προβολήCountry flag 28/11/1979
Διάρκεια95 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλικά

Περίληψη

Επεξεργασία

Ο Πολ Γουάιλερ είναι ένας επιτυχημένος γλύπτης γνωστός για τα γλυπτά του που αναπαριστούν γυμνά νεαρά κορίτσια. Όταν συναντάει την παλιά του ερωμένη Σάρα και την κόρη της Λάουρα σε ένα μάθημα μπαλέτου, γοητευμένος από την ομορφιά της Λάουρα, ζητάει από τη Σάρα να την αφήσει να ποζάρει γι' αυτόν. Η Σάρα αν και παντρεμένη πλέον αισθάνεται ζήλια που ο παλιός εραστής της προτιμάει την κόρη της από την ίδια και του λέει ότι η μικρή δεν ενδιαφέρεται ενώ στην πραγματικότητα η Λάουρα είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα. Σαν εναλλακτική λύση η Σάρα φωτογραφίζει τη Λάουρα γυμνή και δίνει τις φωτογραφίες στο Πολ προκειμένου να φτιάξει το γλυπτό. Μια φωτιά σε μια έκθεση όμως θα στερήσει το φως από τον Πολ που δεν μπορεί πλέον να ολοκληρώσει το άγαλμα. Η Λάουρα επισκέπτεται τον Πολ και τον βοηθά να τελειώσει το γλυπτό αφήνοντας τον να ψηλαφίσει το γυμνό κορμί της. Θα ακολουθήσει η ερωτική τους συνεύρεση αλλά το επόμενο πρωινό θα εμφανιστεί η μητέρα της Λάουρα για να την πάρει για πάντα από εκεί...


Η Λάουρα ακολούθησε μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας του Χάμιλτον, Bilitis (1977). Όπως ακριβώς και στην πρώτη του ταινία ακολουθεί το ίδιο στυλ και ασχολείται με το ίδιο κατ' ουσίαν αντικείμενο. Η ταινία είναι μια ακόμα αφορμή για να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά, να φωτογραφίζει αισθαντικά νεαρά κορίτσια σε τολμηρές πόζες και να δημιουργεί άριστες οπτικά συνθέσεις. Η ιστορία δεν καταφέρνει να δώσει ψυχή στο κατά τα άλλα άρτιο φιλμ, ενώ οι ερμηνείες βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο.

Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, όπως και στο Bilitis είναι καλλιτέχνης και πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία από το αντικείμενο του πόθου του. Είναι πολύ πιθανόν ο Χάμιλτον να έβλεπε κομμάτια του εαυτού του σε αυτούς τους ήρωες. Επιπλέον στην αρχή της ταινίας ο Χάμιλτον χρησιμοποιεί ένα από τα πιο αγαπημένα του μοτίβα, το μπαλέτο, που αποτελεί και το κεντρικό θέμα σε ένα από τα πρώτα φωτογραφικά του λευκώματα, το La Danse (1972).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία