Kawanishi E15K
Το Kawanishi E15K Shiun (紫雲, "βιολετί σύννεφο") ήταν ιαπωνικό μονοκινητήριο αναγνωριστικό υδροπλάνο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Σύμμαχοι του έδωσαν την ονομασία αναφοράς Norm.
| Kawanishi E15K | |
|---|---|
 Το Kawanishi E15K | |
| Τύπος | αναγνωριστικό υδροπλάνο |
| Κατασκευαστής | Kawanishi |
| Χώρα προέλευσης | Ιαπωνία |
| Παρθενική πτήση | 5 Δεκεμβρίου 1941 |
| Κύριος χειριστής | Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 15 |
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
ΕπεξεργασίαΤο 1939 το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό ζήτησε από την Kawanishi να αναπτύξει νέο ταχύ διθέσιο αναγνωριστικό υδροπλάνο, το οποίο θα έπρεπε να έχει επαρκείς επιδόσεις ώστε να μπορεί να ξεφεύγει από τα εχθρικά μαχητικά.[1] Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό τα καινούργια υδροπλάνα θα επιχειρούσαν από μια νέα κλάση καταδρομικών που θα συντόνιζαν στολίσκους υποβρυχίων. Αποστολή των υδροπλάνων θα ήταν ο εντοπισμός στόχων. Η ναυπήγηση του πρώτου εκ των καταδρομικών αυτών, του Ōyodo, επίσης ξεκίνησε το 1939.[2]
Το E15K ήταν ένα μονοκινητήριο χαμηλοπτέρυγο μονοπλάνο το οποίο προωθούνταν από ένα αστεροειδή κινητήρα Mitsubishi MK4D Kasei 14 μέγιστης ισχύος 1.460 hp. Ο κινητήρας κινούσε δύο δίφυλλες έλικες που στρέφονταν με αντίθετη φορά, επρόκειτο δε για το πρώτο ιαπωνικό αεροσκάφος με αυτή την διάταξη.[3] Υπήρχε ένας κύριος πλωτήρας κάτω από την άτρακτο καθώς και δύο αναδιπλούμενοι βοηθητικοί στις πτέρυγες. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ο κύριος πλωτήρας μπορούσε να αποσπασθεί εν πτήσει προκειμένου να αυξηθεί η ταχύτητα του αεροσκάφους.[2]) to escape enemy fighters.[4]
Το αρχικό πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 5 Δεκεμβρίου 1941,[3] ενώ άλλα πέντε πρωτότυπα ολοκληρώθηκαν στα 1941-42. Παρουσιάστηκαν διάφορα προβλήματα, ειδικά με τους ανασυρόμμενους βοηθητικούς πλωτήρες, ενώ συνέβησαν και αρκετά ατυχήματα. Τελικά αποφασίστηκε οι πλωτήρες να είναι σταθεροί ενώ τοποθετήθηκε ο ισχυρότερος κινητήρας Mitsubishi MK4S Kasei 24 προκειμένου να αντισταθμιστούν οι απώλειες στις επιδόσεις.[5]
Επιχειρησιακή ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο E15K1 παρήχθη σε πολύ μικρούς αριθμούς:[6] έξι στάλθηκαν στο Παλάου, αλλά όλα τους καταρρίφθηκαν σύντομα από εχθρικά μαχητικά. Ο κύριος πλωτήρας πολλές φορές δεν αποσυνδέονταν όπως προβλέπονταν. Τελικά αποφασίστηκε η διακοπή της παραγωγής του τύπου, μετά από μόλις 15 μονάδες (συμπεριλαμβανομένων των πρωτοτύπων).[5][7]
Χρήστες
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Francillon 1979, σελ. 314.
- ↑ 2,0 2,1 Layman and McLaughlin 1991, σελίδες 77–78.
- ↑ 3,0 3,1 Francillon 1979, σελ. 315.
- ↑ Green 1962, σελ. 127.
- ↑ 5,0 5,1 Green 1962, σελ. 128.
- ↑ Francillon 1979, σελίδες 305–306.
- ↑ Francillon 1979, σελ. 316.
Βιβλιοθήκη
Επεξεργασία- Francillon, PhD., René J. Japanese Aircraft of the Pacific War. London: Putnam & Company Ltd., 1970. (2nd edition 1979, ISBN 0-370-30251-6).
- Green, William. War Planes of the Second World War: Volume Six, Floatplanes. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1962.
- Jackson, Robert, The Encyclopedia of Military Aircraft, Parragon, 2002. ISBN 0-7525-8130-9.
- Layman, R.D and Stephen McLaughlin. The Hybrid Warship. London: Conway Maritime Press, 1991. ISBN 0-85177-555-1.