Forensic Architecture
Η ερευνητική ομάδα Forensic Architecture είναι μια διεπιστημονική ερευνητική ομάδα που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και χρησιμοποιεί αρχιτεκτονικές τεχνικές και τεχνολογίες για τη διερεύνηση περιπτώσεων κρατικής βίας και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. Η ομάδα διευθύνεται από τον αρχιτέκτονα Eyal Weizman.[1]
Ο οργανισμός αναπτύσσει νέες τεχνικές αποδεικτικών στοιχείων και αναλαμβάνει προηγμένη έρευνα αρχιτεκτονικής και μέσων ενημέρωσης[2] σε συνεργασία με και για λογαριασμό των κοινοτήτων που επηρεάζονται από την κρατική βία, και συνήθως συνεργάζεται με διεθνείς εισαγγελείς, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ομάδων που δραστηριοποιούνται στην πολιτική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη.[3]
Ο οργανισμός είναι μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών, στην οποία συμμετέχουν αρχιτέκτονες, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές, προγραμματιστές λογισμικού, δημοσιογράφοι, αρχαιολόγοι, δικηγόροι και επιστήμονες. Διεξάγει έρευνες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από κράτη ή εταιρείες, εξ ονόματος ομάδων της κοινωνίας των πολιτών.[4]
Η ομάδα χρησιμοποιεί προηγμένες τεχνικές αρχιτεκτονικής και μέσων μαζικής ενημέρωσης για τη διερεύνηση ένοπλων συγκρούσεων και περιβαλλοντικής καταστροφής, καθώς και τη διασταύρωση ποικίλων πηγών στοιχείων, όπως νέα μέσα, τηλεπισκόπηση, ανάλυση υλικών και καταθέσεις αυτόπτων μαρτύρων.[5][6]
Μεθοδολογία
ΕπεξεργασίαΗ Forensic Architecture περιγράφει την εγκληματολογική εργασία που λειτουργεί σε τρεις χώρους: το πεδίο, το εργαστήριο και το φόρουμ.[7] Ελλείψει των προνομίων των εγκληματολογικών διαδικασιών του κράτους - όπως πρόσβαση στη σκηνή του εγκλήματος, πόροι, και εξουσία καθορισμού των κανόνων για τα αποδεικτικά στοιχεία - ο οργανισμός εφαρμόζει την «αντι-εγκληματολογία», δηλαδή τη διαδικασία μεταστροφής του «εγκληματολογικού βλέμματος» στις ενέργειες του κράτους.[8] Αυτό περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε πολλαπλά «φόρουμ», ή δημόσιους χώρους, ώστε να ασχολούνται όχι μόνο με κοινοβουλευτικές και νομικές διαδικασίες αλλά και με μουσεία, γκαλερί τέχνης, δικαστήρια πολιτών και με τα μέσα ενημέρωσης.[9]
Η FA ξεκινάει κάθε υπόθεση διεξάγοντας έρευνα από διάφορες πηγές, όπως: επιτόπου επισκέψεις, σάρωση LIDAR, φωτογραμμετρία και ραντάρ διείσδυσης εδάφους, καθώς και τη χρήση ψηφιακών μοντέλων για τον εντοπισμό και τον συγχρονισμό των πηγαίων υλικών στο χώρο και στο χρόνο.
Όταν οι πολίτες, οι δημοσιογράφοι ή οι συμμετέχοντες σε συμβάντα καταγράφουν γεγονότα χρησιμοποιώντας κάμερες ή smartphones, καταγράφουν επίσης κατά λάθος τεράστιες ποσότητες χωρικών πληροφοριών για το άμεσο περιβάλλον. Όταν μια περιοχή καταγράφεται από περισσότερες από μία γωνίες, η τομή παρέχει πληροφορίες σχετικά με το βάθος και την ένταση. Τα προκύπτοντα αρχιτεκτονικά μοντέλα θα αποτελέσουν τη βάση για τον εντοπισμό και την αναπαράσταση της κίνησης κάθε κάμερας / βίντεο, καθώς και την κίνηση των πρωταγωνιστών στο χώρο.[10]
Η αρχιτεκτονική της μνήμης: Η FA υποβοηθά τους μάρτυρες χρησιμοποιώντας μοντέλα ως βοηθήματα μνήμης. Η μνήμη των μαρτύρων / θυμάτων σε βίαια γεγονότα συχνά απωθείται λόγω της εμπειρίας ακραίας βίας, του ψυχικού τραύματος και της γενικής σύγχυσης του πολέμου.[11] Η χρήση της διαμεσολάβησης και της ενσωμάτωσης επιστρέφει τον μάρτυρα στο χώρο και το χρόνο του συμβάντος, βοηθώντας τον να θυμηθεί πρότερα ξεχασμένες λεπτομέρειες.
Εκθέσεις
Επεξεργασία- Forensis, Haus der Kulturen der Welt, Βερολίνο, 2014, Fundación Proa, Buenos Aires, 2015.
- Ταινία "77sqm_9:26 λεπτά", documenta 14, Kassel, 2017.
- Forensic Architecture: Προς μια Αισθητική της Έρευνας, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης, 2017; Πανεπιστημιακό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Πόλη του Μεξικού, 2017.[12] Η πρώτη μεγάλη διεθνής έκθεση της ομάδας.
- Counter Investigations: Forensic Architecture, Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών, Λονδίνο, Μάρτιος-Μάιος 2018.[13] Μια επιλογή από τα πρόσφατα έργα τους.[14]
- London Design , Σεπτέμβριος 2018.[15]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Mackey, Robert (2014-11-24). «Video Analysis of Fatal West Bank Shooting Said to Implicate Israeli Officer». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2014/11/25/world/middleeast/video-analysis-of-fatal-west-bank-shooting-said-to-implicate-israeli-officer.html.
- ↑ «MA in Research Architecture». Goldsmiths, University of London. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ «The Rise of Forensic Architecture». Architect Magazine. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ Hodges, Michael (25 Ιανουαρίου 2016). «Forensic Architecture is unravelling conflict from Gaza to Guatemala». Wired. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2018.
- ↑ «Architects seek to debunk spy's testimony in neo-Nazi murder trial». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ «Kite-flying Yazidis trained to film genocide sites». The Times. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ Franke, Anselm· Weizman, Eyal (Μαρτίου 2014). Forensis: The Architecture of Public Truth (PDF). Berlin: Sternberg Press. σελ. 9. ISBN 9783956790119.
- ↑ Kimmelman, Michael (2018-04-06). «Forensics Helps Widen Architecture's Mission». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2018/04/06/arts/design/forensic-architecture-human-rights.html.
- ↑ «The Architects Reconstructing Crime Scenes No One Else Can». Artsy. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ Weizman, Eyal (Μαΐου 2017). Forensic Architecture: Violence at the Threshold of Detectability
. New York: Zone Books. ISBN 9781935408864.
- ↑ Felman, Shoshanna· Laub, Dori (1992). Testimony: Crises of Witnessing in Literature, Psychoanalysis, and History. London: Routledge. ISBN 9780415903929.
- ↑ «Forensic Architecture: Towards an Investigative Aesthetics». e-flux. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ «Counter Investigations: Forensic Architecture». www.ica.art. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Forensic Architecture — from rubble and ruins to justice». The Financial Times. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2018.
- ↑ «Forensic Architecture: The Detail Behind The Devilry». Architects' Journal. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2018.
