Χοσρόης Β΄ της Περσίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μορφή, σύνταξη Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Ο Χοσρόης Β΄ της Περσίας (570 - 28 Φεβρουαρίου 628) ήταν ο τελευταίος μεγάλος βασιλιάς της Περσίας από τη δυναστεία των Σασσανιδών. Βασίλευσε μεταξύ 590 και 628 και ήταν γιος και διάδοχος του βασιλιά της Περσίας Ορμίσδα Δ΄ και εγγονός του βασιλιά της Περσίας Χοσρόη Α΄. Είναι πασίγνωστος από τους σκληρούς θρησκευτικούς του πολέμους με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ηράκλειο. Το 590 δολοφονήθηκε ο πατέρας του -αν και ο ίδιος ήταν ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου- όταν σφετερίστηκε το θρόνο με πραξικόπημα ο διάσημος στρατηγός Μπαχράμ Τσουμπίν, που πήρε το όνομα Βαχράμ ΣΤ΄. Ο Χοσρόης Β΄ κατέφυγε στον Μαυρίκιο για να ζητήσει βοήθεια. Ζήτησε από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα επικουρία και υποσχέθηκε να του δώσει την Αρμενία με τα φρούρια της Δάρας και της Μαρτυρόπολης. Ο Μαυρίκιος του έδωσε 2.000.000 χρυσά νομίσματα και 100.000 ιππείς με επικεφαλής τον στρατηγό Ναρσή· ο Χοσρόης Β΄ με αυτά κατόρθωσε να ανατρέψει τον στρατηγό Μπαχράμ Τσουμπίν, νικώντας τον στο Αζερμπαϊτζάν (590) και κατορθώνοντας με αυτό τον τρόπο να κερδίσει τον θρόνο του. Αισθανόμενος απέραντη ευγνωμοσύνη στον αυτοκράτορα Μαυρίκιο, του έδωσε ό,τι του υποσχέθηκε και πήρε σύζυγο την κόρη του Μαρία. Οι σχέσεις του βασιλείου της Περσίας με το Βυζάντιο ήταν άριστες τα πρώτα 12 χρόνια μέχρι την ανατροπή και τον φόνο του Μαυρικίου από τον σφετεριστή αυτοκράτορα τύραννο Φωκά (602 - 610). Στη συνέχεια, με την αιτιολογία τον φόνο του ευεργέτη του, κήρυξε τον πόλεμο στο Βυζάντιο, κατέλαβε τη Μεσοποταμία, την Αρμενία και την Καππαδοκία και προχώρησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του Φωκά ακόμη περισσότερο σε Παλαιστίνη και Μικρά Ασία. Το 610 έφτασε μέχρι την Χαλκηδόνα απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, έτοιμος να καταλάβει τη Βασιλεύουσα. Οι Βυζαντινοί τρομοκρατημένοι, κάλεσαν τον ευγενή Ηράκλειο, γιο του ομώνυμου έξαρχου της Καρχηδόνας Ηράκλειο παλιού μεγάλου στρατηγού του αυτοκράτορα Μαυρικίου. Ο γιος Ηράκλειος ήταν επικεφαλής του στρατού, ο οποίος ανέτρεψε και δολοφόνησε με βασανιστήρια τον τύραννο Φωκά (610). Στη συνέχεια έγινε ο ίδιος αυτοκράτορας (610 - 641), ιδρύοντας την δική του δυναστεία.
Πόλεμοι του Χοσρόη Β΄ με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ηράκλειο
ΕπεξεργασίαΟ Χοσρόης Β΄ δεν ικανοποιήθηκε ούτε με την ανατροπή του Φωκά και με το πρόσχημα πάντοτε την ανατροπή του Μαυρίκιου, συνέχισε έντονα τις λεηλασίες. Το 614 ο Πέρσης στρατηγός του Σαρ-Μπαράζ καταλαμβάνει ολόκληρη την Παλαιστίνη, σφάζοντας 90.000 Χριστιανούς και παίρνοντας σαν λάφυρο το θρησκευτικό κειμήλιο του Τίμιου Σταυρού από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ. Το Βυζάντιο βρέθηκε σε δεινότατη κατάσταση, ο Ηράκλειος μετά από σκληρή δωδεκάχρονη προετοιμασία, αφού πούλησε πρώτα όλα τα αυτοκρατορικά σκεύη, προκειμένου να αποκτήσει στρατό και δύναμη, ξεκίνησε το 622 εκστρατεία κατά των Περσών και του βασιλιά Χοσρόη Β' για την ανάκτηση των εδαφών του και προπαντός του Τιμίου Σταυρού. Μετά από συνεχείς θριάμβους στους οποίους ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ήταν επικεφαλής του στρατού του, οι Βυζαντινοί υπερβάλλοντας κατά πολύ τις δυνάμεις τους, κατάφεραν να συντρίψουν τον Περσικό στρατό, που βρισκόταν υπό τη διοίκηση του Σαρ-Μπαράζ για μια περίπου εξαετία έως το 628. Οι νίκες του Βυζαντινού στρατού είχαν την προσωπική σφραγίδα του ίδιου του αυτοκράτορα Ηράκλειου, οδηγώντας τον σε κλονισμό της υγείας του από την έντονη υπερκόπωση. Ο Ηράκλειος αναγκάστηκε δύο φορές να εγκαταλείψει τη μάχη με τους Πέρσες για να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη και να λύσει την πολιορκία της από τους Άβαρους, που είχαν έρθει σε συνεννόηση με τον ίδιο τον Χοσρόη Β΄, προκειμένου να δυσκολέψουν το έργο του Ηρακλείου. Αλλά την τελευταία φορά (626) ο Ηράκλειος δεν έπεσε στην παγίδα. Άφησε την άμυνα της πόλης στον πρωθυπουργό Βώκο και τον πατριάρχη Σέργιο, οι οποίοι απέκρουσαν με μεγάλη επιτυχία τους Αβάρους. Ο ίδιος ο Αυτοκράτορας έμεινε στην ανατολή, προκειμένου να αποτελειώσει τον Περσικό στρατό. Στη Νινευί ο Ηράκλειος έδωσε την τελευταία μεγάλη μάχη (627)· μετά την λαμπρή νίκη του μπήκε στην πρωτεύουσα των Περσών Κτησιφών, παίρνοντας πλούσια λάφυρα, μαζί με αυτά και τον Τίμιο Σταυρό, που είχε κλαπεί από τα Ιεροσόλυμα. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία είχε τελειώσει οριστικά.
Ανατροπή και θάνατος του Χοσρόη Β΄
ΕπεξεργασίαΟ Χοσρόης Β΄ χαρακτηρίστηκε μικρός. Σε αντίθεση με τον σπουδαίο παππού του Χοσρόη Α΄ ήταν βίαιος, αλαζόνας, είχε 3.000 συζύγους, με τις οποίες ζούσε σε απίστευτη χλιδή, αλλά το τέλος ήταν εξίσου σκληρό από τον ίδιο τον γιο του. Ο στρατός του είχε συντριβεί από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ηράκλειο και το κράτος του είχε αποδεκατιστεί. Οι μάχες έληξαν οριστικά το 628, όταν ο 53χρονος Ηράκλειος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να τελέσει μεγαλοπρεπή τελετή την επόμενη χρονιά, όπου με μεγάλη συνοδεία μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα. Οι Πέρσες εξοργισμένοι από τις ήττες και τις ταλαιπωρίες, τον ανέτρεψαν την ίδια χρονιά με συνωμοσία υπό την αρχηγία του ίδιου του μεγαλύτερου γιου του Σιρόη. Ο Σιρόης σε ακραίο βαθμό βίαιος σκότωσε 18 αδελφούς, του γιους τού Χοσρόη μπροστά του και στη συνέχεια έσφαξε τον ίδιο τον πατέρα του. Βασιλιάς των Περσών αναγορεύτηκε στην συνέχεια ο Σιρόης ως Καβάδης Β΄, αλλά απεβίωσε την ίδια χρονιά (628). Η διαλυμένη Περσία έπεσε αμέσως μετά στη νέα ανερχόμενη δύναμη των μουσουλμάνων Αράβων και έγινε επαρχία τους.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές
Επεξεργασία- Μεγάλη παγκόσμιος εγκυκλοπαίδεια, Γ΄ έκδοση, Σεπτέμβριος 1978
- Βυζαντινοί αυτοκράτορες, του Ηλία Γ.Λάσκαρη (1995)
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Chosroes". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- Edward Walford, translator, The Ecclesiastical History of Evagrius: A History of the Church from AD 431 to AD 594, 1846. Reprinted 2008. Evolution Publishing, ISBN 978-1-889758-88-6. [2]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία