Φώτης Κουβέλης
Ο Φώτης Κουβέλης (Βόλος, 3 Σεπτεμβρίου 1948) είναι Έλληνας δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και πολιτικός. Έχει διατελέσει βουλευτής (1989-1993 και 1996-2014), υπουργός Δικαιοσύνης (1989), αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας (2018) και υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής (2018-2019).
Φώτης Κουβέλης | |
---|---|
Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής | |
Περίοδος 29 Αυγούστου 2018 – 9 Ιουλίου 2019 | |
Πρωθυπουργός | Αλέξης Τσίπρας |
Προκάτοχος | Παναγιώτης Κουρουμπλής |
Διάδοχος | Γιάννης Πλακιωτάκης |
Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας | |
Περίοδος 28 Φεβρουαρίου 2018 – 29 Αυγούστου 2018 | |
Πρωθυπουργός | Αλέξης Τσίπρας |
Προκάτοχος | Δημήτρης Βίτσας |
Διάδοχος | Πάνος Ρήγας |
Πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. | |
Περίοδος 10 Ιουλίου 2010 – 7 Ιουνίου 2015 | |
Προκάτοχος | θέση καθιερώθηκε |
Διάδοχος | Θανάσης Θεοχαρόπουλος |
Υπουργός Δικαιοσύνης | |
Περίοδος 2 Ιουλίου 1989 – 12 Οκτωβρίου 1989 | |
Πρωθυπουργός | Τζαννής Τζαννετάκης |
Προκάτοχος | Γιάννης Σκουλαρίκης |
Διάδοχος | Αθανάσιος Κανελλόπουλος |
Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων | |
Περίοδος 22 Σεπτεμβρίου 1996 – 31 Δεκεμβρίου 2014 | |
Περίοδος 5 Νοεμβρίου 1989 – 11 Σεπτεμβρίου 1993 | |
Πρόεδρος της Ε.ΚΙ.Ε.Α. | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 31 Οκτωβρίου 2015 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 03 Σεπτεμβρίου 1948Βόλος, Νομός Μαγνησίας, Ελλάδα | ,
Εθνότητα | Ελληνική |
Πολιτικό κόμμα | ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ. Ε.ΚΙ.Ε.Α. ΔΗΜ.ΑΡ. Συνασπισμός Ε.ΑΡ. Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού |
Σύζυγος | Φωτεινή Πάλλα |
Παιδιά | 2 |
Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Ιστοσελίδα | kouvelis.gr |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στον Βόλο και σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος και συμμετείχε στις αρχαιρεσίες του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών εκλεγόμενος από το 1975 μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Το 1987 εξελέγη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1989. Επίσης είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, επίτιμος μέλος της SOS Ρατσισμός ενώ την περίοδο 1991 - 1994 διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων.
Είναι νυμφευμένος με την Φωτεινή Πάλλα και έχουν δύο κόρες.
Πολιτική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΠριν από τη στρατιωτική Χούντα ήταν μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στη συνέχεια οργανώθηκε στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, του οποίου διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και έπειτα συμμετείχε στην ίδρυση της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ), στην οποία εξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής. Στις 25 Ιουνίου 1989 εξελέγη γραμματέας της ΕΑΡ και επί θητείας του αποφασίστηκε η ένταξή της στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Πρόόδου, στον οποίο έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής και της πολιτικής επιτροπής. Διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τζαννετάκη (2 Ιουλίου έως 12 Οκτωβρίου 1989).[1]
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β΄ Αθηνών με την υποστήριξη του Συνασπισμού και επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές του 1990. Στις 30 Ιουνίου 1991 στην Α΄ Πανελλαδική Συνέλευση του Συνασπισμού εξελέγη μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, ενώ τρεις μέρες αργότερα ορίστηκε γραμματέας του κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής, καθώς ο Συνασπισμός δεν συγκέντρωσε τα απαραίτητα ποσοστά για να εισέλθει στη Βουλή. Επανεξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό στις βουλευτικές εκλογές του 1996, του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Μετά τις εκλογές του 2009 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2002 έθεσε υποψηφιότητα για τον δήμο Αθηναίων με την υποστήριξη του Συνασπισμού συγκεντρώνοντας 19.996 ψήφους (5,91%) και μία έδρα. Το 2008 ήταν υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού, αλλά στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 απέτυχε να εκλεγεί λαμβάνοντας 28,67% έναντι 70,41% του Αλέξη Τσίπρα.[2]
Ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς
ΕπεξεργασίαΣτις 5 Ιουνίου 2010 σε ομιλία του στο Συνέδριο του Συνασπισμού ανακοίνωσε, ως επικεφαλής της Ανανεωτικής Πτέρυγας, την αποχώρηση αυτού και των μελών της από το κόμμα. Πέντε μέρες αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε μαζί με τους Θανάση Λεβέντη, Γρηγόρη Ψαριανό και Νίκο Τσούκαλη. Στις 18 Ιουνίου ορίστηκε εκπρόσωπος στη Διάσκεψη των Προέδρων της πολυκομματικής ομάδας των ανεξάρτητων βουλευτών. Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος με την ονομασία Δημοκρατική Αριστερά. Στις 10 Ιουλίου 2010 εξελέγη αρχηγός, χωρίς να υπάρχει άλλος υποψήφιος, της Δημοκρατικής Αριστεράς από το πρώτο συνέδριο του κόμματος. Το 2015 τον διαδέχτηκε στη θέση αυτή ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος.[3] Στα τέλη του ίδιου έτους και έπειτα από την αποχώρηση του από τη ΔΗΜΑΡ προχώρησε στην δημιουργία της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΕΚΙΕΑ), μαζί με άλλα πρώην στελέχη της ΔΗΜΑΡ.[4]
Συμμετοχή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
ΕπεξεργασίαΜετά από την ανοικτή στήριξη που είχε εκφράσει στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση του ήδη από το 2015, στις 28 Φεβρουαρίου 2018 ανακοινώθηκε η συμμετοχή του στη κυβέρνηση. Την 28η Φεβρουαρίου 2018 ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας και στον ανασχηματισμό της 29ης Αυγούστου ορκίστηκε υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, θέση που διατήρησε έως τις 9 Ιουλίου 2019.[5]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Γενική Γραμματεία Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων | ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΗ ΤΖΑΝΝΗ». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Ο Αλέξης Τσίπρας εκλέγεται Πρόεδρος του Κόμματος». syn.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος νέος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ». in.gr. 7 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015.
- ↑ Κουκλουμπέρης, Δημήτρης (2 Νοεμβρίου 2015). «Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς από τον Φώτη Κουβέλη». www.efsyn.gr. Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Κυβέρνησις ΑΛΕΞΙΟΥ Π. ΤΣΙΠΡΑ». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Επίσημη σελίδα Αρχειοθετήθηκε 2011-06-13 στο Wayback Machine.