Φούλκων Δ΄ του Ανζού
Ο Φούλκων Δ΄ του Ανζού ή Φούλκων ο Ρεχίν (Foulques IV d'Anjou, 1043 – 14 Απριλίου 1109) από τον Οίκο του Ανζού ήταν κόμης του Ανζού (1068 - 1109) [4], νεώτερος γιος του Γοδεφρείδου, κόμη του Γκατινέ (Geoffrey du Gatinais), και της Ερμενγάνδης του Ανζού. Η μητέρα του Ερμενγάνδη ήταν κόρη του Φούλκωνος Γ΄ του Μελανού και αδελφή του Γοδεφρείδου Μαρτέλου κόμη του Ανζού. Το προσωνύμιο Ρεχίν σύμφωνα με τους ιστορικούς εμφανίζεται με πολλές ερμηνείες, όπως κατσούφης, αγέλαστος, φιλόνικος, αγενής, ηρωικός, κατά τον ιστορικό Ορδερίκ Βιτάλις ήταν ένας άνθρωπος με πολλές κακές συνήθειες και ροπή στα σκάνδαλα. [5]
| Φούλκων Δ΄ του Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Foulques IV d'Anjou (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1043 Σατώ-Λαντόν |
| Θάνατος | 14 Απριλίου 1109 Ανζέ |
| Τόπος ταφής | Ανζέ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βερτράδη του Μονφόρ (από 1089)[2] Daughter of Gautier I (1080–1087)[2] Orengarde de Châtelaillon (1076–1080)[2] Ερμενγάρδη της Βουρβόνης (1070–1075)[2] Hildegard de Baugency (1067–1070) |
| Τέκνα | Ερμενγκάρδη του Ανζού Γοδεφρείδος Δ΄ του Ανζού[3] Φούλκων της Ιερουσαλήμ |
| Γονείς | Γοδεφρείδος Β΄ Φερεόλ και Ερμενγάρδη του Ανζού |
| Αδέλφια | Γοδεφρείδος Γ΄ του Ανζού Χίλντεγκαρντ της Βουργουνδίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Ανζού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κόμης του Ανζού |
| Βραβεύσεις | Χρυσό Τριαντάφυλλο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Κόμης του Ανζού μετά την ανατροπή του ανίκανου, μεγαλύτερου αδελφού του Γοδεφρείδου Γ'
ΕπεξεργασίαΌταν ο Γοδεφρείδος Μαρτέλος πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους, άφησε το Ανζού στον ανιψιό του Γοδεφρείδο Γ΄ του Ανζού μεγαλύτερο αδελφό του Φούλκωνα Δ΄. [6] Ο Φούλκων Δ΄ ήρθε αμέσως σε διαμάχη με τον αδελφό του, ο οποίος αποδείχτηκε ανίκανος κυβερνήτης. Τον νίκησε και τον αιχμαλώτισε (1067), [7] αλλά υπό την πίεση της εκκλησίας τον απελευθέρωσε. Σύντομα τα δύο αδέλφια ήρθαν ξανά σε σύγκρουση και ο Φούλκων Δ΄ αιχμαλώτισε για δεύτερη φορά τον αδελφό του, αυτή την φορά για πάντα.[8]
Ο Φούλκων Δ΄ προσπάθησε να κερδίσει γρήγορα το χαμένο έδαφος, αφού η ανίκανη διακυβέρνηση του αδελφού του και ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στα δυο αδέλφια έφεραν μεγάλες απώλειες για το Ανζού. Για να εξευμενίσει τον Φίλιππο Α' της Γαλλίας, ο Φούλκων του παραχώρησε την πατρική του πόλη Γκατινέ.[9] Τον περισσότερο χρόνο της εξουσίας του τον σπατάλησε στην προσπάθειά του να κερδίσει ξανά τον έλεγχο των βαρόνων και στην σύγκρουση με τη Νορμανδία για την κυριαρχία του Μαιν και της Βρετάνης. [10]
Ο Φούλκων Δ΄ ως ιστορικός και συγγραφέας
ΕπεξεργασίαΟ Φούλκων Δ΄ έγραψε ένα ατελές ιστορικό έργο (το 1096) με τίτλο "Ιστορία του Ανζού", που αναφέρεται στην ιστορία της πατρίδας του μέχρι τις ημέρες του, αλλά η αυθεντικότητα της συγγραφής από τον ίδιο αμφισβητείται από πολλούς. [11] Το πρώτο τμήμα του έργου του, που περιγράφει εκτεταμένα την εποχή της βασιλείας του, σώζεται· το δεύτερο, που περιγράφει τους νόμους, δεν έχει σωθεί. Αν αληθεύει, είναι το πρώτο ολοκληρωμένο ιστορικό έργο, που γράφτηκε στα μεσαιωνικά χρόνια και μάλιστα από κυβερνήτη. [12]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ Φούλκων Δ΄ νυμφεύτηκε πέντε φορές, αλλά ο αριθμός των διαζυγίων του αμφισβητείται. [13]
Με την πρώτη σύζυγο του Χίλντεγκαρντ του Μποζανσί (πέθανε το 1070) απέκτησε:
Με την δεύτερη σύζυγο του Ερμενγάνδη των Βουρβόνων (1070), με την οποία χώρισε το 1075 απέκτησε:
Με την τρίτη σύζυγο του Ορενγάνδη με την οποία χώρισε το 1180 δεν απέκτησε παιδιά.
Με την τέταρτη σύζυγο του Βερτράδη του Μονφόρ η οποία τον χώρισε για να παντρευτεί τον Φίλιππο Α΄ της Γαλλίας (1092) απέκτησε :
Με την πέμπτη σύζυγο του Μάντη κόρη του Γουόλτερ Α΄ της Βρυέννης (χώρισε το 1097) δεν απέκτησε παιδιά.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 080568335. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 p10475.htm#i104748. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ K.S.B. Keats-Rohan, Family Trees and the Root of Politics; A Prosopography of Britain and France from the Tenth to the Twelfth Century (The Boydell Press, Woodbridge, 1997), p. 257
- ↑ Orderic Vitalis (1973). Chibnall, Marjorie, ed. The Ecclesiastical History of Orderic Vitalis, vol. IV. London: Oxford University Press. p. 187.
- ↑ Jim Bradbury, 'Fulk le Réchin and the Origin of the Plantagenets', Studies in Medieval History Presented to R. Allen Brown, Ed. Christopher Harper-Bill, Christopher J. Holdsworth, Janet L. Nelson (The Boydell Press, 1989), p. 27
- ↑ Jim Bradbury, 'Fulk le Réchin and the Origin of the Plantagenets', Studies in Medieval History Presented to R. Allen Brown, Ed. Christopher Harper-Bill, Christopher J. Holdsworth, Janet L. Nelson (The Boydell Press, 1989), p. 31
- ↑ Jim Bradbury, 'Fulk le Réchin and the Origin of the Plantagenets', Studies in Medieval History Presented to R. Allen Brown, Ed. Christopher Harper-Bill, Christopher J. Holdsworth, Janet L. Nelson (The Boydell Press, 1989), p. 32
- ↑ Jean Dunbabin, France in the Making, 843-1180, Second Edition (Oxford; New York: Oxford University Press, 2005), p. 189
- ↑ Jean Dunbabin, France in the Making, 843-1180, Second Edition (Oxford; New York: Oxford University Press, 2005), pp. 189–90
- ↑ Nicholas L. Paul, 'The Chronicle of Fulk le Rechin: a Reassessment', The Haskins Society Journal 18: Studies in Medieval History, ed. Stephen Morillo, Diane Korngiebel (The Boydell Press, Woodbridge, 2007) pp. 20-1
- ↑ Louis Halphen; René Poupardin, eds. (1913). "From Chroniques des comtes d'Anjou et des seigneurs d'Amboise". Paris. pp. 232–38.
- ↑ Jim Bradbury, 'Fulk le Réchin and the Origin of the Plantagenets', Studies in Medieval History Presented to R. Allen Brown, Ed. Christopher Harper-Bill, Christopher J. Holdsworth, Janet L. Nelson (The Boydell Press, 1989), p. 36
Πηγές
Επεξεργασία- Jean Dunbabin, France in the Making, 843-1180, Second Edition (Oxford; New York: Oxford University Press, 2005)
- Jim Bradbury, 'Fulk le Réchin and the Origin of the Plantagenets', Studies in Medieval History Presented to R. Allen Brown, Ed. Christopher Harper-Bill, Christopher J. Holdsworth, Janet L. Nelson (The Boydell Press, 1989)
- Louis Halphen; René Poupardin, eds. (1913). "From Chroniques des comtes d'Anjou et des seigneurs d'Amboise"
- Orderic Vitalis (1973). Chibnall, Marjorie, ed. The Ecclesiastical History of Orderic Vitalis, vol. IV. London: Oxford University Press. p. 187.
- Nicholas L. Paul, 'The Chronicle of Fulk le Rechin: a Reassessment', The Haskins Society Journal 18: Studies in Medieval History, ed. Stephen Morillo, Diane Korngiebel (The Boydell Press, Woodbridge, 2007)
.svg)