Βικιπαίδεια

Φερνάντο Μαρτίν (καλαθοσφαιριστής)

Ισπανός καλαθοσφαιριστής
(Ανακατεύθυνση από Φερνάνδο Μαρτίν (καλαθοσφαιριστής))

Ο Φερνάντο Μαρτίν Εσπίνα (ισπανικά: Fernando Martín Espina, ορθή προφορά Φερνάνδο, 25 Μαρτίου 1962 – 3 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Ισπανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, που θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους Ισπανούς του αθλήματος όλων των εποχών,[1] και από τους καλύτερους Ευρωπαίους πάουερ φόργουορντ στην ιστορία.[2] Αναδείχθηκε αργυρός Ολυμπιονίκης με την Εθνική Ισπανίας το 1984 και κατέκτησε πολλαπλούς τίτλους με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ονομάστηκε ως ένας από τους 50 καλύτερους παίκτες της FIBA το 1991.

Φερνάντο Μαρτίν
Προσωπικά στοιχεία
Πλ. ΌνομαΦερνάνδο Μαρτίν Εσπίνα
ΕθνικότηταΙσπανική
Γέννηση25 Μαρτίου 1962
Μαδρίτη, Ισπανία
Θάνατος3 Δεκεμβρίου 1989 (27 ετών)
Μαδρίτη, Ισπανία
Ύψος2,05 μ.
Στοιχεία καριέρας
Ντραφτ1985 / Γύρος: 2 / Επιλογή: 38η Νιου Τζέρσεϊ Νετς
Αθλ. καριέρα1979 - 1989
ΘέσηΠάουερ φόργουορντ
Καριέρα σε συλλόγους
1979 - 1981 0 Εστουδιάντες Μουδέσπα
1981 - 1986 0 Ρεάλ Μαδρίτης
1986 - 1987 0 Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς
1987 - 1989 0 Ρεάλ Μαδρίτης
Εθνικές ομάδες
Ως παίκτης:0
1981 - 1989 0 Εθνική Ισπανίας
Τίτλοι
Ολυμπιακοί Αγώνες
Δεύτερη θέση 1984 Λος Άντζελες Εθνική Ισπανίας
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα FIBA
Δεύτερη θέση 1983 Γαλλία Εθνική Ισπανίας
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Παίδων
Τρίτη θέση 1979 Συρία Εθνική Ισπανίας

Βιογραφία

Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ήταν ταλαντούχος σε πολλά αθλήματα: πέντε φορές πρωταθλητής κολύμβησης στην Ισπανία, καθώς και αθλητής υψηλής αξιολόγησης στα αθλήματα της χειροσφαίρισης, της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και του τζούντο.[3]

Καριέρα σε συλλόγους

Επεξεργασία

Σε ηλικία 19 ετών ήταν ήδη βασικός στη δευτεραθλήτρια της πρωταθλήματος το 1981. Στις 24 Ιουνίου, η Μαδρίτη τον υφάρπαξε από τη Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα, με την οποία είχε υπογράψει προσύμφωνο. Εκάνει το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και χωρίς να έχει προπονηθεί με την ομάδα, ο Λόλο Σάινθ αποφάσισε να τον χρησιμοποιησει σε όλο τον αγώνα με την πρωταθλήτρια Αυστραλίας, σημειώνοντας 50 πόντους.[1] Οι ευρείς ώμοι, τα μακριά χέρια, οι ικανότητές του στα ριμπάουντ και η ποιότητα για ορισμένες πτυχές του παιχνιδιού, τον έκαναν να αγωνίζεται σαν να είχε μεγαλύτερο ύψος από το πραγματικό του. Η σωματική του δύναμη συμβάδιζε με την καλή τεχνική, το στιβαρό σουτ μέσης απόστασης και, κυρίως, το νικηφόρο χαρακτήρα του. Ήταν ένας φυσικός μαχητής, ένας άνθρωπος που ποτέ δεν παραδόθηκε και ποτέ δεν αναγνώρισε την ήττα πριν από η κόρνα της λήξης.[4][5] Στην πρώτη παραμονή του στην ομάδα κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας, δύο Κύπελλα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων το 1984, περίοδος που συνδυάστηκε με την αναγέννηση του συλλόγου.[6][7] Το 1985 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αλλά η Ρεάλ έχασε από την γιουγκοσλαβική Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ του μετέπειτα συμπαίκτη του Ντράζεν Πέτροβιτς.[5][8] Σε 170 συμμετοχές στο πρωτάθλημα είχε 3.302 πόντους (19,4 μ.ό.) με 61 % ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα. Παράλληλα είχε 1.279 ριμπάουντ (7,5 μ.ό.), 146 ασίστ, 289 κλεψίματα και 207 κοψίματα.[3]

Επιλέχθηκε στο ντραφτ του NBA το 1985 από τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς[9] αλλά προτίμησε να περιμένει ένα χρόνο, και τελικά αγωνίστηκε για τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Ήταν ο πρώτος Ισπανός παίκτης που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ το 1986, και ήταν επίσης ο δεύτερος Ευρωπαίος που αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Συμμετείχε μόνο σε 24 παιχνίδια την περίοδο 1986–87, όντας τραυματισμένος για δύο μήνες, αρχικά το Δεκέμβριο έσπασε τη μύτη του και σε μία μόνο εβδομάδα ήρθε νέος τραυματισμός.[2][10] Σε ένα πρωτάθλημα που ήταν τελείως διαφορετικό από ότι τον 21ο αιώνα, η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους Ευρωπαίους που πρώτοι πέρασαν το κατώφλι του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο έπαιξε και αυτή καταλυτικό ρόλο.[11][12] Χρειάστηκαν να περάσουν 15 χρόνια για να υπάρξει δεύτερος Ισπανός παίκτης που να αγωνιστεί στο NBA.[2] Στο τέλος της σεζόν επέστρεψε στην Ισπανία, για να αγωνιστεί ξανά στη Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία εκτός των άλλων κατέκτησε ένα ακόμα Κύπελλο Κυπελλούχων στις 14 Μαΐου στον Πειραιά στη νίκη επί της ιταλικής Γιουβεκαζέρτα Μπάσκετ στον τελικό των 230 πόντων. Ήταν ο τελευταίος τίτλος της καριέρας του.[13][14]

Διεθνής καριέρα

Επεξεργασία

Το ταλέντο του τον οδήγησε στην Εθνική ομάδα παίδων το 1979 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Δαμασκού της Συρίας (οι χώρες της Μέσης Ανατολής ανήκαν τότε στην ευρωπαϊκή ζώνη της FIBA), με την Ισπανία να κατακτά την τρίτη θέση και το Μαρτίν να είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας με 17,6 πόντους μέσο όρο. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για την Εθνική ομάδα της Ισπανίας κάνοντας το ντεμπούτο του στις 13 Μαΐου 1981, στο Μπορντό με αντίπαλο τη Γαλλία στη νίκη των Ισπανών με 109–106 και σκόραρε τους πρώτους δύο πόντους του με την κόκκινη φανέλα που θα φορούσε συνολικά 86 φορές.[4][15]

Μετά τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1982 στην Κολομβία (13,1 πόντοι ανά παιχνίδι), ο Μαρτίν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στέλεχος στην ομάδα της Ισπανίας που κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1983 στη Γαλλία έχοντας 13,8 πόντους μέσο όρο με 16 στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση (νίκη των Ισπανών με 95–94) και 17 στον χαμένο τελικό με την Ιταλία.[16] Ήταν εξέχων επίσης στην ομάδα που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες του 1984: δεύτερος σκόρερ της ομάδας με μέσο όρο 16,8 πόντους και είχε 4,6 ριμπάουντ. Στον τελικό με τις Ηνωμένες Πολιτείες σημείωσε 14 πόντους έχοντας χρεωθεί με τέσσερα φάουλ σχεδόν πέντε λεπτά πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου.[17][18] Εκπροσώπησε επίσης τη χώρα του στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Καλαθοσφαίρισης του 1981, του 1983, όπου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1985 όπου επιλέχθηκε στην καλύτερη ομάδα όλης της διοργάνωσης.[11]

Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1989 οδηγώντας το αυτοκίνητό του προς το γήπεδο για να παρακολουθήσει παιχνίδι της ομάδας του (δεν επρόκειτο να αγωνιστεί λόγω κάποιων προβλημάτων στην πλάτη που αντιμετώπιζε για αρκετό καιρό).[4][19] Υπήρξε είδωλο των φιλάθλων της Ρεάλ (εκτός του αγωνιστικού παράγοντα) αλλά και πέρα από αυτούς χάρη στον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του.[20][21][22] Ο Αμερικανός προπονητής του Τζορτζ Καρλ εκείνη τη χρονιά τον περιέγραψε: «ένας εθνικός ήρωας, ένας όμορφος τύπος με σκούρα μαλλιά. Το αντίστοιχο στις ΗΠΑ θα ήταν ο Μάτζικ, ο Μπερντ ή ο Τζόρνταν, αλλά ίσως ο Τζέιμς Ντιν να είναι πιο κοντά στον αντίκτυπό του».[23] Φορούσε τη φανέλα με τον αριθμό 10 (και στην εθνική ομάδα), την οποία η Ρεάλ Μαδρίτης απέσυρε μετά τον θάνατό του, τη μοναδική του συλλόγου μέχρι σήμερα.[5][24] Το 2007 εντάχθηκε στο Hall of Fame της FIBA.[7] Το όνομα Μαρτίν συνέχισε να υπάρχει στο μπάσκετ της Ισπανίας μέσω του μικρού αδερφού του Αντόνιο, που ακολούθησε τα βήματά του στη Ρεάλ Μαδρίτης και την εθνική Ισπανίας, ενώ και ο γιος του έγινε καλαθοσφαιριστής.[4] Το 1991 το νέο γήπεδο πολλαπλών χρήσεων στη Φουενλαμπράδα πήρε το όνομά του από τον παίκτη (Pabellón Polideportivo Fernando Martín).[25] Το 2019 κυκλοφόρησε βιογραφικό του βιβλίο από τον Javier Balmaseda.[19]

Τίτλοι και διακρίσεις

Επεξεργασία
  • Πρωτάθλημα Ισπανίας (4) : 1982, 1984, 1985, 1986
  • Κύπελλο Ισπανίας (3) : 1985, 1986, 1989
  • Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (2) : 1984, 1989
  • Κύπελλο Κόρατς : 1988
  • Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 1985
  • Οι 50 Σπουδαιότεροι παίκτες της FIBA : 1991
  • FIBA Hall of Fame : 2007

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία
  • Javier Balmaseda Gómez: Fernando Martín. Instinto ganador (‎Ediciones 2019) ISBN 978-8415448402

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 «'Fernando Martín: 30 años sin el pionero'». Marca. 3 Δεκεμβρίου 2019. https://www.marca.com/primera-plana/2019/11/30/5ddbfccdca474183438b4590.html. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Shooting Star». slamonline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Μαρτίν, ο μύθος της Ρεάλ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Fernando Martín: A pioneer gone too soon». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΕ ΕΝΩ ΕΛΑΜΠΕ ΑΚΟΜΑ». Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «Real Madrid 1981-1990 : Golden seasons of Fernando Martín and Petrovic». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «FIBA Hall of Fame : Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  8. ↑ «Champions Cup 1984-85». Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  9. ↑ «The New York Times : Nets Are Getting International Look». Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022. 
  10. ↑ «Remembering Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «30 years without Fernando Martín, a pioneer for Spanish». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  12. ↑ «Fernando Martín, 30 years of the deadly accident of the first basketball myth». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  13. ↑ «Τα 40 κορυφαία ματς στην ιστορία του μπάσκετ». Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «Se cumplen 32 años de la segunda Recopa y los 62 puntos de Petrovic». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  15. ↑ «Fernando Martín Profile». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2022. 
  16. ↑ «FIBA : 1983 European Championship for Men - Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  17. ↑ «The New York Times : BASKETBALL; JORDAN LEADS U.S. OVER SPAIN, 101-68». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  18. ↑ «FIBA : 1984 Olympic Games - Tournament for Men - Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «30 años sin Fernando Martín». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  20. ↑ «Les 25 ans du décès de Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  21. ↑ «ACB honours Fernando Martin». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «Fernando Martín: 60 años de una lucha por sobrevivir». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «Fernando Martín, el jugador que se convirtió en símbolo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  24. ↑ «32 years without Fernando Martín». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  25. ↑ «Pabellón Polideportivo Fernando Martín». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Φερνάντο_Μαρτίν_(καλαθοσφαιριστής)&oldid=10616809"