Φίλιππος της Αλσατίας
Ο Φίλιππος (Filips van de Elzas, 1142 – 1 Ιουνίου 1191) από τον Οίκο της Λωρραίνης (Μετς) ήταν κόμης της Φλάνδρας (1168 – 1191).
| Φίλιππος της Αλσατίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Philippe I d'Alsace (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1142[1][2] |
| Θάνατος | 1 Ιουνίου 1191 Άκρα |
| Αιτία θανάτου | μολυσματική ασθένεια και πανώλη |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Κλαιρβώ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Θηρεσία της Πορτογαλίας, κόμισσα της Φλάνδρας (από 1183)[3] Ελισάβετ του Βερμαντουά (από 1159)[3] |
| Τέκνα | Θεοδώριχος της Φλάνδρας |
| Γονείς | Τιερί της Αλσατίας και Σιβύλλα του Ανζού |
| Αδέλφια | Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας Λωρέτ της Φλάνδρας Γερτρούδη της Φλάνδρας Πέτρος της Φλάνδρας Ματθαίος της Αλσατίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Λωρραίνης |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν γιος και διάδοχος του Τιερί κόμη της Φλάνδρας και της Σιβύλλας του Ανζού, κόρης του Φούλκωνα Ε΄ κόμη του Ανζού. Ο Φίλιππος ήταν συμβασιλέας από το 1157 στο πλευρό του πατέρα του, όταν εκείνος έλλειπε σε εκστρατείες. [4] Νίκησε τον Φλόρις Γ΄ κόμη της Ολλανδίας, τον αιχμαλώτισε και τον απελευθέρωσε με αντάλλαγμα την Φλαμανδική κυριότητα στη Ζηλανδία (1167). Νυμφεύτηκε την Ελισάβετ των Καπετιδών, κόρη του Ραούλ Α΄ κόμη του Βερμαντουά.[5] Όταν πέθανε ο κουνιάδος του, ο Φίλιππος κληρονόμησε την κομητεία (1167).
Δημιούργησε ένα τέλειο κυβερνητικό σύστημα με την βοήθεια του Ροβέρτου του Αιρ, που τοποθετήθηκε σε ρόλο πρωθυπουργού. Οι εξωτερικές του σχέσεις ήταν άριστες: μεσολάβησε στις διαμάχες μεταξύ του Λουδοβίκου Ζ΄ της Γαλλίας και του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, μεταξύ του Ερρίκου Β΄ και του Τόμας Μπέκετ και πραγματοποίησε τον γάμο της αδελφής του Μαργαρίτας Α΄ με τον Βαλδουίνο Ε΄ κόμη του Αινώ. Ο Φίλιππος ανακάλυψε (1175) ότι η σύζυγος του είχε εραστή τον Βάλτερ του Φοντέν, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. [6] Ο Φίλιππος πέθανε άτεκνος, όπως και οι αδελφοί του Ματθαίος κόμης του Μπουλόν και Πέτρος επίσκοπος του Καμπραί. Πριν αναχωρήσει για Σταυροφορία υπέδειξε ως διαδόχους του τη Μαργαρίτα Α΄ και τον Βαλδουίνο Ε΄ (1177). [7]
Συμμετοχή του σε Σταυροφορίες
ΕπεξεργασίαΣτους Αγίους Τόπους, ο Φίλιππος ήλπιζε σε μια οργανωμένη εκστρατεία στην Αίγυπτο, για τον σκοπό αυτό οι Σταυροφόροι είχαν συμμαχήσει με την Βυζαντινή αυτοκρατορία με Βυζαντινό στόλο 150 πλοίων. Ο πρώτος ξάδελφος του Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ λεπρός και άτεκνος του πρόσφερε την αντιβασιλεία και την ηγεσία του στρατού. Ο Φίλιππος, αφού του είπε ευγενικά ότι είναι ένας απλός προσκυνητής αρνήθηκε. Ο Φίλιππος είχε άλλα σχέδια: να παντρέψει τους υποτελείς του με τις ετεροθαλείς αδελφές του Βαλδουίνου Ισαβέλλα της Ιερουσαλήμ και Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ. Ο σύζυγος της Σιβύλλας Γουλιέλμος του Μομφερράτου πέθανε, αφήνοντας την Σιβύλλα έγκυο στον μελλοντικό Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ. Κατά τον Γουλιέλμο της Τύρου ήταν ακόμα νωρίς για νέο γάμο της Σιβύλλας, αλλά ο Φίλιππος συνάντησε την αντίδραση του Ραϊμόνδου Γ΄ της Τρίπολης που τον υποστήριζε η οικογένεια των Ιμπελέν. Ήθελε να παντρέψει την Ισαβέλλα με έναν εκπρόσωπο της οικογένειας των Ιμπελέν, ο Βαλδουίνος του Ιμπελέν προσέβαλε τον Φίλιππο δημόσια εξαναγκάζοντας τον να προχωρήσει βόρεια στην αποτυχημένη πολιορκία της Αντιόχειας.
Ο Φίλιππος επέστρεψε από την Παλαιστίνη (1179) και ο ασθενής Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας τον προσέλαβε φρουρό του ανήλικου γιου του Φιλίππου Αυγούστου. Πάντρεψε τον νεαρό δελφίνο με την Ισαβέλλα του Αινώ προσφέροντας του ως προίκα την κομητεία του Αρτουά και πολλές άλλες Φλαμανδικές περιοχές. [8] Η σύζυγος του Ελισάβετ πέθανε (1183) και ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Β΄ κυρίευσε την επαρχία του Βερμαντουά στο πλευρό της αδελφής της Ελισάβετ, Ελεονώρας. Ο Φίλιππος ξαναπαντρεύτηκε με την πριγκίπισσα Ματθίλδη της Φλάνδρας, κόρη του Αλφόνσου Α΄ της Πορτογαλίας και της Ματθίλδης της Σαβοΐας. Ο κόμης Φίλιππος έκλεισε ειρήνη με τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο Β’ και τον κόμη Βαλδουίνο Ε΄ (1185) αναγνωρίζοντας την παραχώρηση του Βερμαντουά, ενώ ο ίδιος κράτησε τιμητικά τον τίτλο του κόμη του Βερμαντουά για το υπόλοιπο της ζωής του. To 1190 αναχώρησε για δεύτερη φορά με τα υπολείμματα του Φλαμανδικού στρατού στην Παλαιστίνη. Στην πολιορκία της Άκρας, θανατηφόρα επιδημία χτύπησε όλο τον στρατό του όπως και τον ίδιο, που πέθανε στις 1 Αυγούστου 1191.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα την Ελισάβετ των Καπετιδών (1143-1183), κόρη τού Ραούλ Α΄ κόμη τού Βερμαντουά. Δεν είχε παιδιά.
Έπειτα έκανε 2ο γάμο, με την Θηρεσία των Καπετιδών-Βουργουνδίας, κόρη τού Αλφόνσου Α΄ της Πορτογαλίας. Δεν απέκτησε απογόνους.
Από μία μη νόμιμη σχέση είχε ένα φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Τιερύ άκμασε 1197-1207, σταυροφόρος. Νυμφεύτηκε τη "δεσποσύνη της Κύπρου", κόρη του Ισαακίου Κομνηνού Καματηρού ηγεμόνα της Κύπρου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 124209386. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Biografisch Portaal. 07101669. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 p11430.htm#i114294. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Nicholas 1992, p. 71.
- ↑ John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986), 15.
- ↑ Gislebertus (of Mons), Chronicle of Hainaut, transl. Laura Napran, (The Boydell Press, 2005), 34 note138.
- ↑ Wolff, p. 282.
- ↑ Wolff, pp. 281–282.
Πηγές
Επεξεργασία- Jim Bradbury, Philip Augustus, 1998.
- Robert Payne, The Dream and the Tomb, 1984.
- Bernard Hamilton, "Women in the Crusader States: The Queens of Jerusalem", in Medieval Women, edited by Derek Baker. Ecclesiastical History Society, 1978.
- Lacy, Norris J. (Ed.) (1991). The New Arthurian Encyclopedia. New York: Garland.
- Nicholas, David M (1992). Medieval Flanders. Routledge.
- Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press, 1952.
- William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea. E. A. Babcock and A. C. Krey, trans. Columbia University Press, 1943.
- Wolff, Robert Lee (July 1952), "Baldwin of Flanders and Hainaut, First Latin Emperor of Constantinople: His Life, Death, and Resurrection, 1172–1225", Speculum 27 (3): 281–322.