Τρικέρι Ύδρας

Το νησί Τρίκερι ή Τρικέρι ανήκει στην ομάδα νήσων του Σαρωνικού στη νομαρχία Πειραιώς και στη Περιφερειακή ενότητα νήσων. Βρίσκεται στο Μυρτώο Πέλαγος, στα μέσα της απόστασης Ύδρας και Σπετσών και νότια από τη Δοκό. Η ακατοίκητη νήσος ξεχωρίζει με τα τρία "κεφάλια" της (κάρη= ιωνικός τύπος για το κάρα, που σημαίνει κεφάλι), δηλαδή τις κορυφές των ισάριθμων υψωμάτων της. Έχει προφορικά σωθεί από τους κατοίκους των γειτονικών νησιών πως οι κάτοικοι της νήσου ονομάζονταν Τρικαραιδόνες. Η σωστή αρχαία ονομασία ήταν Τρικαρηνός. Η ονομασία όμως των προηγούμενων κατοίκων της νήσου ως Τρικαραιδόνες παραπέμπει σε μια τοποθεσία ονόματι Τρικαραιδονία, άγνωστη ωστόσο από την πλευρά των ιστορικών. Ο Παυσανίας αναφέρει την νησίδα με το όνομα Τρίκρανα Σήμερα στο νησί παραμένουν μόνο τα ερείπεια του εγκαταλελειμμένου οικισμού, ένα παρεκλήσσι του Αγίου Νικολάου και ορισμένες ιχθυοκαλλιέργειες στη δυτική πλευρά του.

Τρίκερι

Γεωγραφία
Αρχιπέλαγος	Αιγαίο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμα	Νησιά Αργοσαρωνικού
Έκταση	1 km²
Χώρα
Ελλάδα
Περιφέρεια	Αττικής
Νομός	Πειραιά
Δημογραφικά
Πληθυσμός	4 (απογραφής 2001)

Η νήσος εγκαταλείφθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο τελευταίος βοσκός κάτοικος της νήσου, μετανάστευσε. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν και μελετήθηκαν στο νησί, λέγεται ότι κατά την Εποχή του Λίθου υπήρχε Πρωτοελλαδική εγκατάσταση και έντονες εμπορικές σχέσεις με τις Κυκλάδες, εξαιτίας υπολειμμάτων κατεργασίας πυριτόλιθου, οψιδιανού και άλλων πετρωμάτων για λίθινα εργαλεία, ενώ το φυσικό πηγάδι στο κέντρο του οικισμού επικυρώνει την παραπάνω άποψη, διότι εκείνες τις εποχές η ύπαρξη πόσιμου νερού αποτελούσε πόλο έλξης για την ανάπτυξη οικισμών. Ωστόσο, τα ευρήματα της εποχής εκείνης διαφέρουν από εκείνα του Δοκού, πράγμα που τρέφει πολλές θεωρίες για την καταγωγή των κατοίκων της.

Την εποχή του Χαλκού, οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται περισσότερο με την κτηνοτροφία. Η πρωτόγονη κατεργασία πυριτόλιθου δείχνει την πολιτιστική υποχώρηση εξαιτίας της καταστροφής της Λέρνας. Κατά την Υστεροελλαδική περίοδο, το φυσικό πηγάδι που είχε προσελκύσει μερικές οικογένειες αποτέλεσε αφορμή να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν στο νησί βοσκοί από την Ύδρα ή την ερμιονίτικη ακτή βόρεια του νησιού. Στο κεντρικό τμήμα του νησιού, με δυσκολία κανείς διακρίνει, ανάμεσα στις μεταγενέστερες "ξερολιθιές" και τους θάμνους, τα ίχνη τειχών χονδροειδούς δομήσεως και τα λιγοστά κομμάτια αγγείων και απολεπισμάτων της ίδιας εποχής.