Τουρκικό Κουρδιστάν

τουρκικό τμήμα του Κουρδιστάν

Το Τουρκικό ΚουρδιστάνΒόρειο Κουρδιστάν, κουρδικά: Kurdistana Tirkiyê, Bakurê Kurdistanê) είναι το συμβατικό όνομα για τις νοτιοανατολικές περιφέρειες της Τουρκίας, οι οποίες κατοικούνται από Κούρδους. Σε αρκετές περιοχές του βορείου Κουρδιστάν ζούσαν και Αρμένιοι πριν την Αρμενική Γενοκτονία (1915-1923). Η πρωτεύουσα της περιοχής είναι το Ντιγιαρμπακίρ (Αμέντ στα κουρδικά).Το Κουρδικό Ινστιτούτο του Παρισιού υπολογίζει ότι υπάρχουν 20 εκατομμύρια Κούρδοι που ζουν στην Τουρκία, η πλειονότητα τους στα νοτιοανατολικά.

Το ανεξάρτητο Κουρδιστάν κατά την συνθήκη των Σεβρών το 1920. Με ανοιχτότερο πράσινο εμφανίζονται οι περιοχές που θα είχαν την δυνατότητα ένταξης στο ανεξάρτητο Κουρδιστάν μετά τον Αύγουστο του 1922, με δημοψήφισμα.
Τα κουρδικά εδάφη της Τουρκίας και γειτονικών χωρών, 1992

Γεωγραφικά, το αποτελεί μια μεγάλη ορεινή περιοχή και έχει ηπειρωτικό κλίμα. Το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού Κουρδιστάν υπάγεται στα αρμενικά υψίπεδα.

Από πολιτική άποψη, το έδαφος του Τουρκικού Κουρδιστάν είναι το σκηνικό μιας μακροχρόνιας κουρδοτουρκικής σύγκρουσης ποικίλης έντασης, όπου το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PPK) διεξάγει ανταρτοπόλεμο εναντίον των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων με την υποστήριξη των Κούρδων στο Ιράκ και τη Συρία. Λόγω αυτής της σύγκρουσης πολλοί Κούρδοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Στην πρώτη απογραφή της Τουρκίας το 1927, τα κουρδικά ήταν η μεγαλύτερη μητρική γλώσσα στις επαρχίες Άγρι (58%), Μπιτλίς (75%), Ντιγιαρμπακίρ (69%), Έλαζιγ (53%), Τζολεμέργκ (89%), Μαρντίν (61%), Σύρτη (74%, περιλαμβάνει το σημερινό Μπατμάν) και το Βαν (77%). Επιπλέον, τα κουρδικά ήταν η μεγαλύτερη μητρική γλώσσα με πλειοψηφία στη Σανλιούρφα με 42%.[1] Το 69% του πληθυσμού στην επαρχία Μους είχε ως μητρική τους γλώσσα τα Κουρδικά στην απογραφή του 1935, την πρώτη απογραφή που πραγματοποιήθηκε εκεί μετά τη διάσπαση της επαρχίας από τη Μπιτλίς νωρίτερα.[2] Η επαρχία Μπινγκιόλ χωρίστηκε από τη Μους το 1935, ενώ η επαρχία Τούντζελι χωρίστηκε από την Έλαζιγ το 1936 και τα κουρδικά ήταν επίσης η πρώτη γλώσσα σε αυτές τις νεοσύστατες επαρχίες στην πρώτη τους απογραφή το 1945 με 56% και 53%, αντίστοιχα.[3]

Επιπλέον, άλλες εθνοτικές ομάδες υπάρχουν επίσης στο τουρκικό Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένων των Αράβων, των Ασσυρίων,[4] των Κιρκασίων, των Οσσετών και των Τούρκων.[5] Από τη δεκαετία του 1990, η αναγκαστική μετανάστευση από τα νοτιοανατολικά έχει φέρει εκατομμύρια Κούρδους σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα και η Σμύρνη.[6]

Πόλη Πληθυσμός
Ντιγιαρμπακίρ 843.500
Σανλιούρφα 526.247
Μαλατία 426.381
Βαν 370.190
Έλαζιγ 347.857
Πόλη Πληθυσμός
Αντιγιαμάν 217.463
Μαρντίν 147.585
Σιίρτ 135.350
Σιβερέκ 120.556

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Dündar, Fuat (2000), Türkiye nüfus sayımlarında azınlıklar, σελ. 156–157, ISBN 9789758086771 
  2. Dündar, Fuat (2000), Türkiye nüfus sayımlarında azınlıklar, σελ. 164, ISBN 9789758086771 
  3. Dündar, Fuat (2000), Türkiye nüfus sayımlarında azınlıklar, σελ. 178–179, ISBN 9789758086771 
  4. Leonard, Thomas M. (2013). Encyclopedia of the Developing World. Routledge. σελ. 920. ISBN 9781135205089. 
  5. Bois, Th; Minorsky, V.; MacKenzie, D. N. (2002). «Kurds, Kurdistān». Encyclopaedia of Islam (BRILL). doi:10.1163/1573-3912_islam_COM_0544. ISBN 9789004161214. https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-2/kurds-kurdistan-COM_0544?s.num=167&s.start=100. 
  6. "Kurdish identity becomes more acceptable in Turkish society", Al-Monitor, 2014