Τεοφίλ ντε Βιώ
Ο Τεοφίλ ντε Βιώ (γαλλικά: Théophile de Viau) (1590 - 1626) ήταν Γάλλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.[9]
| Τεοφίλ ντε Βιώ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Théophile de Viau (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1590 Port-Sainte-Marie |
| Θάνατος | 25 Σεπτεμβρίου 1626[1][2][3] Παρίσι |
| Ψευδώνυμο | Théophi[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5][6][7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μεταφραστής συγγραφέας[8] ποιητής θεατρικός συγγραφέας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Pyrame et Thisbé d:Q3210361 |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | Σοδομισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Παρόλο που προστατεύονταν από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄, έζησε στην εξορία και φυλακίστηκε: κατηγορήθηκε για τα άσεμνα ποιήματά του, τα ελευθεριακά ήθη και την προσωπική του ζωή του καθώς και για το αντιθρησκευτικό πνεύμα του. Καταδικάστηκε σε θάνατο για ελευθεριασμό, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει.
Από τον 20ό αιώνα, η λογοτεχνική κριτική έχει κατατάξει τον ντε Βιώ στους μπαρόκ και ελευθεριακούς συγγραφείς της γαλλικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα. [10]
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Τεοφίλ ντε Βιώ γεννήθηκε στο Κλαιράκ, κοντά στο Αζέν στον σημερινό νομό Λοτ-ε-Γκαρόν, και ανατράφηκε ως Ουγενότος. Σπούδασε στην Προτεσταντική Ακαδημία του Σωμύρ και στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, όπου ήταν συμμαθητής και φίλος με τον μελλοντικό επιστολογράφο και συγγραφέα Γκεζ ντε Μπαλζάκ. Στη συνέχεια, στα έτη 1611–1613, προσχώρησε σε έναν περιφερόμενο θεατρικό θίασο και περίπου το 1615 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έζησε ανέμελη ζωή και αναδείχθηκε σε λαμπρό ποιητή της βασιλικής αυλής. Συμμετείχε στις προτεσταντικές συγκρούσεις στη Γκιγιένη κατά το 1615–16 στην υπηρεσία του κόμη του Καντάλ. Μετά το τέλος των συγκρούσεων, ο βασιλιάς τον συγχώρησε και ξανάρχισε τη ζωή ως νεαρός ποιητής στη βασιλική αυλή. Ο ντε Βιώ ήρθε σε επαφή με τις επικούρειες ιδέες του Ιταλού φιλόσοφου Λουκίλιου Βανίνι, οι οποίες αμφισβητούσαν την αθανασία της ψυχής. (Ο Βανίνι κατηγορήθηκε για αίρεση και άσκηση μαγείας και αφού του έκοψαν τη γλώσσα, τον στραγγάλισαν και το πτώμα του κάηκε στην Τουλούζη το 1619.)
Το 1619, λόγω των αιρετικών απόψεών του, του ελευθέριου τρόπου ζωής του και της δημοσίευσης της ποιητικής συλλογής Cabinet satirique που κατηγορήθηκε ότι «περιέχει στίχους απρεπείς για έναν Χριστιανό», ο ντε Βιώ εκδιώχθηκε από τη Γαλλία και κατέφυγε στην Αγγλία, αν και δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στη βασιλική αυλή αφού ασπάστηκε τον Καθολικισμό και δήλωσε μετάνοια. Το 1622 μια συλλογή ποιημάτων πολύ ελευθεριάζουσα, Le Parnasse satyrique, δημοσιεύτηκε με το όνομά του, αν και πολλά από τα ποιήματα γράφτηκαν από άλλους. Ωστόσο, ο ντε Βιώ καταγγέλθηκε από τους Ιησουίτες το 1623 για ηθικές κατηγορίες και για την αμφιφυλοφιλία του και η υπόθεση έφθασε στο ανώτατο δικαστήριο. Φυλακίστηκε και καταδικάστηκε ερήμην να καεί ζωντανός μπροστά στην Παναγία των Παρισίων .[11]
Ενώ ο ντε Βιώ κρυβόταν, η ποινή εκτελέστηκε σε ομοίωμα. Τελικά ο ποιητής συνελήφθη καθώς προσπαθούσε να διαφύγει στην Αγγλία και φυλακίσθηκε στην Κονσιερζερί στο Παρίσι για σχεδόν δύο χρόνια. Η επανάληψη της δίκης του οδήγησε σε συζητήσεις μεταξύ μελετητών και συγγραφέων και 55 φυλλάδια δημοσιεύθηκαν τόσο υπέρ όσο και κατά του ντε Βιώ. Η θανατική καταδίκη μετατράπηκε σε μόνιμη εκτόπιση αλλά η ποινή δεν εκτελέστηκε γιατί η υγεία του είχε κλονισθεί ανεπανόρθωτα. Πέρασε τους υπόλοιπους μήνες της ζωής του στον πύργο του Σαντιγί υπό την προστασία του δούκα Ερρίκου Β΄ του Μονμορανσί πριν πεθάνει στο Παρίσι στις 25 Σεπτεμβρίου 1626.[10]
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΟ Τεοφίλ ντε Βιώ έγραψε σατιρικά ποιήματα, σονάτες, ωδές και ελεγείες. Τα έργα του περιλαμβάνουν ένα θεατρικό έργο, Les Amours tragiques de Pyrame et Thisbé (παίχθηκε το 1621), πρόκειται για την τραγική ιστορία αγάπης του Πύραμου και της Θίσβης που καταλήγει σε διπλή αυτοκτονία, έργο με μεγάλη επιτυχία.
Έγραψε το Fragment d'une histoire comique (Απόσπασμα μιας κωμικής ιστορίας, 1623), στο οποίο εξέφρασε τις λογοτεχνικές του προτιμήσεις. Το ποιητικό ύφος του ντε Βιώ αρνήθηκε τους λογικούς και κλασικούς περιορισμούς του Φρανσουά ντε Μαλέρμπ και παρέμεινε προσκολλημένο στις συναισθηματικές και μπαρόκ εικόνες της ύστερης Αναγέννησης. Δύο από τα ποιήματά του είναι μελαγχολικές εκκλήσεις προς τον βασιλιά σχετικά με το θέμα της φυλάκισης και της εξορίας του και σε πολλά κυριαρχεί ο τόνος θλίψης. [12]Το ποίημα Plainte à un sien ami (Παράπονο σε ένα φίλο) που απηύθυνε στον φίλο του ποιητή Ζακ Βαλέ ντε Μπαρώ αφήνει λίγη αμφιβολία για τα συναισθήματα που έτρεφε γι' αυτόν.[13]
Στην εποχή του, η επικράτηση του Φρανσουά ντε Μαλέρμπ επισκίασε τη φήμη του. Στη διάρκεια του 17ου αιώνα, όμως, τα έργα του σημείωσαν πολύ περισσότερες εκδόσεις από τα έργα του αντιπάλου του και η επίδρασή του ήταν μεγαλύτερη, καθώς αναγνωρίσθηκε η υπεροχή του σε δύναμη σκέψης, ευαισθησία και φαντασία σε σύγκριση με τον Μαλέρμπ. [14]
Ο Τεοφίλ ντε Βιώ «ανακαλύφθηκε ξανά» από τον Θεόφιλο Γκωτιέ και τους Γάλλους Ρομαντικούς τον 19ο αιώνα.
Σημαντικά έργα
Επεξεργασία- Les Amours tragiques de Pyrame et Thisbé, τραγωδία σε 5 πράξεις σε δωδεκασύλλαβο.[15]
- Traité de l'immortalité de l'âme (Πραγματεία για την αθανασία της ψυχής) ελεύθερη μετάφραση του έργου του Πλάτωνα Φαίδων, στο οποίο εναλλάσσει την πεζογραφία και τον στίχο.[16]
- La Maison de Sylvie, (1623-1624), μια σειρά από δέκα ωδές, όπου αποτίει φόρο τιμής στους τελευταίους προστάτες του.[17]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Theophile-de-Viau. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ International Music Score Library Project. Category:Viau,_Théophile_de. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. viau-theophile. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2013765918. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11887829z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2013765918. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 51382115.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ . «poesies.net/viau».
- ↑ 10,0 10,1 . «unjourunpoeme.fr/auteurs/viau-theophile-de».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Théophile de Viau».
- ↑ . «poesies.net/viaupoetiquecomplete».
- ↑ . «paroles2chansons.lemonde.fr/auteur-theophile-de-viau/poeme-la-plainte-de-theophile-a-son-ami-tircis».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 14, σελ. 402
- ↑ . «poesies.net/Pyrame Et Thisbé/Par Théophile de Viau».
- ↑ . «springer.com/An Exiled Poet adapts Plato: Théophile de Viau's Traité de l'immortalité de l'âme and the Phaedo».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/La Maison de Silvie, par Théophile».