Η Συνθήκη των Τιράνων ήταν συμφωνία η οποία υπεγράφη μεταξύ της σερβικής βασιλικής κυβερνήσεως και της αλβανικής κυβερνήσεως στις 28 Ιουνίου 1915.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1914, ο Εσάντ Πασάς Τοπτανί, πρωθυπουργός κυβερνήσεως με έδρα το Δυρράχιο υπέγραψε μαζί με τον πρόεδρο του σερβικού συμβουλίου, Νίκολα Πάσιτς, ένα πρώτο σύμφωνο, το οποίο δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ της Αλβανίας, η οποία είχε μόλις ανεξαρτητοποιηθεί, και της Σερβίας[1].

Στις 29 Μαΐου 1915, η κυβέρνηση του Βελιγραδίου απέστειλε στράτευμα 20.000 στρατιωτών προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή της στην Αλβανία, εντός της οποίας η κατάσταση ήταν ασταθής. Το συγκεκριμένο στράτευμα κατέφθασε στα Τίρανα στις 9 Ιουνίου του ιδίου έτους[2]. Κατά την διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν, οι σερβικές στρατιωτικές μονάδες πέτυχαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το κεντρικό τμήμα της χώρας, ενώ μαυροβουνιακά στρατεύματα κατέλαβαν τη Σκόδρα[N 1][3].

Υπογραφή

Επεξεργασία

Η συνθήκη υπεγράφη στις 28 Ιουνίου 1915, από τον Λιούμπομιρ Γιοβάνοβιτς, Υπουργό Εσωτερικών Υποθέσεων της Σερβίας, και τον Εσάντ Πασά Τοπτανί, ηγέτη της αλβανικής πλευράς, καθώς και επικεφαλής κυβερνήσεως με έδρα το Δυρράχιο[2].

Όροι της συμφωνίας

Επεξεργασία

Η συνθήκη επικύρωνε την συμφωνία η οποία είχε υπογραφεί τον Σεπτέμβριο του 1914 μεταξύ του Εσάντ Πασά Τοπτανί και της σερβικής κυβερνήσεως. Η συνθήκη επέτρεπε, ως αποτέλεσμα, στη Σερβία, στα πλαίσια στρατιωτικής συμμαχίας, να πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αλβανία, κατόπιν εκκλήσεως του Πασά Τοπτανί[1].

Αντιδράσεις των Συμμάχων

Επεξεργασία

Κατόπιν της υπογραφής

Επεξεργασία

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. Το 1913, το ζήτημα της απομάκρυνσης των στρατευμάτων του βασιλέα Νικολάου από την Σκόδρα είχε απασχολήσει εντόνως την Ευρώπη για διάστημα αρκετών μηνών.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Le Moal 2008, σελ. 78
  2. 2,0 2,1 Le Moal 2008, σελ. 79
  3. Popescu 2004, σελ. 78