Ρετζέπ Μιτρόβιτσα
Ο Ρετζέπ Μιτρόβιτσα (αλβανικά: Rexhep Mitrovica, 15 Ιανουαρίου 1888 – 21 Μαΐου 1967) ήταν πρωθυπουργός της Αλβανίας υπό τη Ναζιστική Γερμανία. Ως σθεναρός εθνικιστής, εξελέγη επικεφαλής του Δευτέρου Συνδέσμου του Πρίζρεν.[3]
| Ρετζέπ Μιτρόβιτσα | |
|---|---|
 Ο Ρετζέπ Μιτρόβιτσα | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Rexhep Mitrovica (Αλβανικά) |
| Γέννηση | 15 Ιανουαρίου 1888[1] Μιτροβίτσα |
| Θάνατος | 21 Μαΐου 1967 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλβανία |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αλβανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[2] δημοσιογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Μπάλι Κομπετάρ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός της Αλβανίας (1943–1944) |
| Υπογραφή | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Ρετζέπ ήταν τέκνο εύπορης οικογένειας γαιοκτημόνων από τη Μιτρόβιτσα, (σήμερα Μιτρόβιτσα, Κοσσυφοπέδιο), στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σπούδασε στα Σκόπια και στην Κωνσταντινούπολη.[4] Ήταν ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Κοσσυφοπεδίου το 1912, μαζί με τους Ίσα Μπολετίνι και Χασάν Πρίστινα. Επίσης, το 1912, συμμετείχε στη δήλωση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας ως εκπρόσωπος της Πέγια.[5] Από το 1921 ως το 1923, χρημάτισε Υπουργός Παιδείας της Αλβανίας.
Μέχρι το 1921, το Κοσσυφοπέδιο ήταν μέρος του Βασιλείου των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων παρά την επιθυμία της αλβανικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.[6] Η αλβανική αντίσταση είχε συνθλιβεί σε μεγάλο βαθμό στη Ντρένιτσα τον Νοέμβριο του 1920. Το διάταγμα της Σερβικής κυβέρνησης για την εποίκιση των νέων νότιων εδαφών διευκόλυνε πλέον την ανάληψη από Σέρβους αποίκους μεγάλων οθωμανικών αγροκτημάτων και γης που κατασχέθηκαν από τους Αλβανούς αντάρτες. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ρετζέπ Μιτρόβιτσα, μαζί με τον Μπέντρι Πεγιάνι, προσπάθησαν να ζητήσουν βοήθεια από τις δυτικές δυνάμεις.
Μετά την πτώση της κυβέρνησης του Φαν Νόλι τον Δεκέμβριο του 1924, συμμετείχε σε μια αποτυχημένη συνωμοσία για την ανατροπή του Αχμέτ Ζόγου και πέρασε δυο χρόνια εξόριστος στην Αυστρία και στη Γαλλία, αλλά του χορηγήθηκε αμνηστία μαζί με εβδομήντα ακόμη προσωπικότητες στις 21 Σεπτεμβρίου 1927.[4][5]
Επέστρεψε στην Αλβανία μετά την ιταλική εισβολή και εντάχθηκε στο κίνημα αντίστασης του Μπάλι Κομπετάρ το 1942. Έζησε μεγάλο μέρος της ιταλικής περιόδου φυλακισμένος στο Πόρτο Ρομάνο κοντά στο Δυρράχιο.[4]
Πρωθυπουργός
ΕπεξεργασίαΜετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, ο Ρετζέπ Μιτρόβιτσα έγινε επικεφαλής του Δευτέρου Συνδέσμου του Πρίζρεν, που υποστήριζε την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας, δηλαδή την ενοποίηση όλων των εδαφών με σημαντικό αλβανικό πληθυσμό.[5] Μετά τη γερμανική κατοχή της Αλβανίας, στις 6 Νοεμβρίου 1943, το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι οι αντιβασιλείς και η συνέλευση σχημάτισαν κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ρετζέπ Μιτρόβιτσα, ενεργό μέλος του Μπάλι Κομπετάρ από το Κοσσυφοπέδιο. Στο υπουργικό συμβούλιο του Μιτρόβιτσα, τα περισσότερα μέλη του οποίου είχαν διαπιστευτήρια ως εθνικιστές καθώς και κάποια γερμανική ή αυστριακή διασύνδεση, περιλαμβανόταν ο Τζαφέρ Ντέβα, ο οποίος είχε σπουδάσει στη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στη Βιέννη ως Υπουργός Εσωτερικών και ο Ροκ Κολάι, καθολικός από τη Σκόδρα που είχε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, ως Υπουργός Δικαιοσύνης.[3] Ο μορφωμένος στην Αυστρία Βέχμπι Φράσερι διορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών. Ο ορθόδοξος με καταγωγή από το Ελμπασάν, Σοκράτ Ντοντμπίβα, ανιψιός του Λεφ Νόσι, ορίστηκε Υπουργός Οικονομικών.
Στο πρώτο του διάγγελμα στην Εθνοσυνέλευση, ο Μιτρόβιτσα ανέφερε ότι τα τεσσεράμισι χρόνια ιταλικής κυριαρχίας είχαν αφήσει αναρχία και χάος στην Αλβανία. Η κρατική οργάνωση που υπήρχε πριν από το 1939 είχε διαλυθεί πλήρως. Οι Ιταλοί είχαν καταστρέψει τον στρατό, τη χωροφυλακή, την αστυνομία και το Υπουργείο Εξωτερικών. Είχαν αλλάξει τη σημαία, άλλαξαν τις προσωπικές προσφωνήσεις, μετονόμασαν πόλεις και ακόμη άλλαξαν οικογενειακά ονόματα.[3] Για να αποκαταστήσει το κράτος, ο Μιτρόβιτσα έθεσε ένα φιλόδοξο σχέδιο που περιελάμβανε την αποκατάσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην κατάσταση πριν από το 1939, την απόκτηση διεθνούς αναγνώρισης, την αναδιοργάνωση της οικονομίας, την εισαγωγή αποτελεσματικής αγροτικής μεταρρύθμισης και τη σύσταση στρατιωτικής δύναμης. Ο γενικός στόχος της κυβέρνησης, κάτι που επαναλαμβανόταν σε κάθε ευκαιρία, ήταν η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Αλβανίας στα εθνικά της σύνορα. Με τις μεταρρυθμίσεις της γης για τους αγρότες και μια πολύ αποτελεσματική γερμανική προπαγάνδα με έμφαση στην επιστροφή του Κοσσυφοπεδίου υπό αλβανικό έλεγχο, οι Γερμανοί κατάφεραν να αντλήσουν σημαντική υποστήριξη από το καθεστώς.
Με τον έλεγχο του Κοσσυφοπεδίου και τη δημιουργία ενός Ανεξάρτητου Κράτους της Αλβανίας, ο Μιτρόβιτσα εκδικήθηκε τους Σέρβους εποίκους[7] σκοτώνοντας και απελαύνοντας χιλιάδες από αυτούς.
Στις 18 Ιουλίου 1944, ο Ρετζέπ Μιτρόβιτσα παραιτήθηκε λόγω ασθένειας.[8] Ο Χέρμαν Νόιμπαχερ, πολιτικός εμπειρογνώμονας του Χίτλερ για τα προβλήματα των Βαλκανίων, ήρθε στα Τίρανα και έπεισε τον Φιτσρί Ντίνε για να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση.
Εξορία και θάνατος
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής ανάληψης της εξουσίας τον Νοέμβριο του 1944, παρόλο που έπασχε από φυματίωση, κατάφερε να δραπετεύσει στην Κροατία με τους Τζαφέρ Ντέβα και Ρετζέπ Κρασνίτσι, και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους διέσχισε τα βουνά περνώντας στην Αυστρία για να φτάσει στη Βιέννη. Με τη βοήθεια του Ντέβα, ο ασθενής Μιτρόβιτσα νοσηλεύτηκε σε σανατόριο στο Φέλντκιρχ στη δυτική Αυστρία.[4] Το 1947 συνόδευσε τους Ντέβα και Κρασνίτσι στη Γένοβα όπου, με τη βοήθεια ενός Τούρκου διπλωμάτη αλβανικής καταγωγής, μπόρεσε να μεταναστεύσει στην Τουρκία. Πέθανε στο γερμανικό νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης ως επικεφαλής της εξόριστης αλβανικής κοινότητας.[5]
Ο εγγονός του, Ρετζέπ Μιτρόβιτσα, είναι ηθοποιός της Κομεντί Φρανσαίζ.
Ρητά
ΕπεξεργασίαΗ Μιτρόβιτσα χαρακτήρισε τους Αλβανούς κομμουνιστές ως μη Αλβανούς, καθώς ισχυριζόταν ότι:
«Οι Αλβανοί, ως Αρείοι της Ιλλυρικής κληρονομιάς, δεν θα μπορούσαν να αγνοήσουν την παράδοση και να σωθούν από τη Λερναία Ύδρα του κομμουνισμού».[3]
Πηγές
Επεξεργασία- Owen Pearson, Albania and King Zog: Independence, republic and monarchy 1908-1939, London, Tauris, 2004, (ISBN 1-84511-013-7).
- Owen Pearson, Albania in occupation and war: From fascism to communism, 1940-1945, London, Tauris, 2005, (ISBN 1-84511-014-5).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 telegrafi
.com /rexhep-mitrovica-burreshtetasi-qe-u-la-nen-harrese /. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2019. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Fischer, Bernd Jürgen (1999). Albania at war, 1939-1945. West Lafayette: Purdue University Press. σελ. 262. ISBN 9781557531414.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Elsie, Robert (2012). A Biographical Dictionary of Albanian History. London: I.B. Tauris. σελ. 314. ISBN 978 1 78076 431 3.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Elsie, Robert (2004). Historical dictionary of Kosovo (1 έκδοση). Lanham: Scarecrow Press. σελ. 122. ISBN 9780810853096.
- ↑ Elsie, Robert. «Rexhep Mitrovica and Bedri Pejani: A Kosovar Protest». www.albanianhistory.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2019.
- ↑ Blamires, Cyprian (2006). World fascism: a historical encyclopedia, Volume 1. Santa Barbara: ABC-CLIO. σελ. 31. ISBN 9781576079409.
- ↑ Seton-Watson, Hugh (1951). The East European Revolution. Santa Barbara: F.A. Praeger. σελ. 145.