Ρέτζο Καλάμπρια
Το Ρέτζο ή Ρέτζιο ντι Καλάμπρια ή Ρήγιο της Καλαβρίας (ιταλικά: Reggio di Calabria, λατινικά: Regium ή Rhegium, αρχ. ελλ.: Ῥήγιον) είναι πόλη της νότιας Ιταλίας στην περιοχή της Καλαβρίας, χτισμένη στη θέση της ομώνυμης αρχαίας ελληνικής αποικίας. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης επαρχίας.
| Ρέτζιο ντι Καλάμπρια ή Ρήγιο της Καλαβρίας | |
|---|---|
 | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Επαρχία | Ρέτζο-Καλάμπρια |
| Περιοχή | |
| Υψόμετρο | 5 μ. |
| Έκταση | 236 χλμ² |
| Πληθυσμός | 186.134 (2009) |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Ίδρυση | 720 π.Χ. |
| Τοποθεσία | |
 | |
| http://www.reggiocal.it | |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΑρχαία ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο Ρήγιο ήταν μία από τις αρχαιότερες ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας. Ιδρύθηκε το 720 π.Χ. από Ευβοείς και αρχικά ονομαζόταν Ερυθρά. Η πόλη βρισκόταν σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση, καθώς ήταν χτισμένη σχεδόν στο νοτιότερο σημείο της Ιταλικής χερσονήσου, στον πορθμό της Μεσσήνης.
Το Ρήγιο ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, φτάνοντας σε μεγάλη οικονομική και πολιτική ισχύ κατά τη διάρκεια του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ.. Η πόλη βρέθηκε στη μεγαλύτερη ακμή της την περίοδο διακυβέρνησης του τυράννου Αναξιλάου. Ο Αναξίλαος επέκτεινε την εξουσία του και στη γειτονική Ζάγκλη με αποτέλεσμα να εξουσιάζει μία μεγάλη περιοχή της Νότιας Ιταλίας.[1] Κατά το διάστημα αυτό το Ρήγιο γνώρισε σημαντική πολιτιστική άνθηση και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα γλυπτικής και ποίησης της Μεγάλης Ελλάδας με κύριους εκπροσώπους τον γλύπτη Πυθαγόρα και τον ποιητή Ίβυκο.
Το Ρήγιο κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου συμμάχησε με την Αθήνα. Αποτέλεσε τη βάση των επιχειρήσεων των Αθηναίων κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας.[2] Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το 387 π.Χ. καταλήφθηκε από τις Συρακούσες οι οποίες συμμάχησαν με τη γειτονική του Ρηγίου πόλη, τους Επιζεφύριους Λοκρούς με αποτέλεσμα να τερματιστεί η περίοδος της ανεξαρτησίας του.
Τα επόμενα χρόνια το Ρήγιο γνώρισε επιδρομές από τους Βρέττιους που είχαν ως αποτέλεσμα να καταφύγει στη βοήθεια της Ρώμης και να γίνει σύμμαχός της. Την περίοδο των πολέμων που διεξήγαγε ο Πύρρος στη Νότια Ιταλία το Ρήγιο ήταν με το μέρος της Ρώμης. Λόγω της φιλικής σχέσης της πόλης με τους Ρωμαίους γνώρισε σημαντική ανάπτυξη κάτω από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία. Το 91 π.Χ. η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε από ισχυρό σεισμό που συνοδεύτηκε και από μεγάλο τσουνάμι. Η πόλη ξαναχτίστηκε από τους Ρωμαίους που της έδωσαν το όνομα Ρέτζιο-Τζούλια.
Μεσαιωνική και νεότερη ιστορία
ΕπεξεργασίαΚατά τη Βυζαντινή περίοδο το Ρήγιο ήταν κέντρο των Βυζαντινών κτήσεων της περιοχής. Στη συνέχεια έγινε πρωτεύουσα του Δουκάτου της Καλαβρίας. Λόγω της στρατηγικής θέσης της η πόλη έγινε στόχος πολλών επιδρομέων.
Υπήρξε διεκδικούμενη από Σαρακηνούς, Λομβαρδούς και Βυζαντινούς για διάστημα τριών αιώνων περίπου για να καταλήξει Νορμανδική κτήση το 1060.
Τον 12ο αιώνα το Ρήγιο έγινε μέρος του Βασιλείου της Σικελίας. Η πόλη στη συνέχεια έγινε μέρος του Βασιλείου της Νάπολης και τον 14ο αιώνα έγινε πάλι σημαντικό διοικητικό κέντρο στην περιοχή.
Η πόλη έγινε μέρος του σύγχρονου Ιταλικού κράτους το 1860 μαζί με την υπόλοιπη Νότια Ιταλία.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Παυσανίου Ελλάδος περιήγησις - Μεσσηνιακά: «[23.6] ἐν τοσούτῳ δὲ Ἀναξίλας παρὰ τοὺς Μεσσηνίους ἀπέστελλεν ἐς Ἰταλίαν καλῶν. ὁ δὲ Ἀναξίλας ἐτυράννει μὲν Ῥηγίου, τέταρτος δὲ ἀπόγονος ἦν Ἀλκιδαμίδου: [...]».
- ↑ Θουκυδίδου Ιστορίαι, Βιβλίο ΣΤ΄, «Ο Αθηναϊκός στόλος εις Ρήγιον» (Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου). Μικρός Απόπλους. Ανακτήθηκε 25/04/2022.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Επίσημη ιστοσελίδα
- Τουριστικές πληροφορίες για το Ρέτζο Καλάμπρια Αρχειοθετήθηκε 2022-06-25 στο Wayback Machine.