Πωλ Σκαρρόν

Ο Πωλ Σκαρρόν (Paul Scarron, 1610-1660) ήταν Γάλλος ποιητής, δραματουργός και μυθιστοριογράφος, γεννημένος στο Παρίσι. Ο Σκαρρόν συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του δράματος, του σατιρικού έπους και του μυθιστορήματος. Ήταν ο πρώτος σύζυγος της Φρανσουάζ ντ'Ωμπινιέ, η οποία αργότερα ονομάστηκε μαντάμ ντε Μεντνόν και έγινε δεύτερη -μυστική-σύζυγος του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας.

Πωλ Σκαρρόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Paul Scarron (Γαλλικά)
Γέννηση	4  Ιουλίου 1610 Παρίσι
Θάνατος	6  Οκτωβρίου 1660 Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας ποιητής θεατρικός συγγραφέας μυθιστοριογράφος
Οικογένεια
Σύζυγος	Φραγκίσκη του Μεντνόν (1652–1660)
Σχετικά πολυμέσα

Η ζωή του

Ο Σκαρρόν ήταν το έβδομο παιδί του Πωλ Σκαρρόν, ευγενούς και μέλους του Παρλαμέντου του Παρισιού και της Γκαμπριέλ Γκογκέ. Έγινε αβάς σε ηλικία δεκαεννέα ετών. Έζησε στο Λε Μαν από το 1632 έως το 1640 και το 1635 ταξίδεψε στη Ρώμη με τον προστάτη του, επίσκοπο του Λε Μαν. Βρίσκοντας στήριγμα στη Μαρί ντε Ωτφόρ, ευνοούμενη του Λουδοβίκου ΙΓ΄, έγινε γνωστός στους λογοτεχνικούς και κοσμικούς κύκλους.

Υπέφερε από οξεία και παθολογική ρευματοειδή αρθρίτιδα ή πολιομυελίτιδα. Το 1638 έμεινε ανάπηρος. Όποια και αν ήταν η αιτία, ο Σκαρρόν άρχισε να υποφέρει από παραμόρφωση και πόνους. Το σώμα του στρέβλωσε σε σχήμα Ζ, τα γόνατα του γονάτισαν στο στομάχι του, το κεφάλι του έγερνε πάνω στον ώμο του, τα χέρια του ήταν ακίνητα ως τον καρπό και τα πόδια του παρέλυσαν. Ήταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί αναπηρική καρέκλα. Άρχισε να παίρνει άφθονες ποσότητες οπίου για να ανακουφίσει τον πόνο του. Είχε επίσης την ατυχία να εμπλακεί σε μια σειρά αγωγών με την μητέρα του για την περιουσία του πατέρα του. Ήταν επίσης υποχρεωμένος να στηρίζει τις αδελφές του οικονομικά.

Πωλ Σκαρρόν

Ο Σκαρρόν επέστρεψε στο Παρίσι το 1640. Το 1643, δημοσίευσε το έργο Συλλογή μερικών κωμικών στίχων (Recueil de quelques vers burlesques) και το επόμενο έτος δημοσίευσε τον Τυφώνα ή η Γιγαντομαχία (Typhon ou la gigantomachie).

Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο Λε Μαν το 1646, επέστρεψε στο Παρίσι και εργάστηκε σκληρά για τον βιβλιοπώλη Quinet. Ελάμβανε επίσης μια σύνταξη από τον Φουκέ και μια από τη βασίλισσα, η οποία αποσύρθηκε όταν θεωρήθηκε ύποπτος για φιλικά συναισθήματα προς τις εξεγέρσεις της Σφενδόνης. Όταν ο Μαζαρέν έλαβε ψυχρά την αφιέρωση του Τυφώνα, ο Σκαρρόν το άλλαξε προσθέτοντας μια σάτιρα για τον υπουργό. Το 1651 εκδηλώθηκε φανερά υπέρ των εξεγέρσεων της Σφενδόνης γράφοντας ένα βίαιο φυλλάδιο κατά του Μαζαρέν και λόγω αυτού έχασε τις συντάξεις του.

Το 1652 νυμφεύτηκε τη φτωχή, αλλά όμορφη Φρανσουάζ ντ' Ωμπινιέ, που αργότερα έγινε διάσημη ως Μαντάμ ντε Μεντνόν, δεύτερη σύζυγος του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Πέθανε στο Παρίσι στις 6 Οκτωβρίου 1660.

Επιτάφιος

Ο Σκαρρόν έγραψε μόνος του τον επιτάφιό του, όπου αναφέρεται στο φοβερό φυσικό πόνο που τον ταλαιπωρούσε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Celui qui cy maintenant dort Fit plus de pitié que d'envie, Et souffrit mille fois la mort Avant que de perdre la vie. Passant, ne fais ici de bruit Garde bien que tu ne l'éveilles : Car voici la première nuit Que le pauvre Scarron sommeille.	Αυτός που κοιμάται τώρα εδώ Άξιζε περισσότερο τη λύπηση παρά το φθόνο, Και υπέφερε χίλιες φορές το θάνατο Πριν χάσει τη ζωή του. Περνώντας, μην κάνετε θόρυβο εδώ Προσέξτε να μην τον ξυπνήσετε: Γιατί εδώ είναι η πρώτη νύχτα Που αυτός ο κακόμοιρος Σκαρρόν κοιμάται.

Έργα

Έκδοση του 1752

Ο Σκαρρόν ήταν πολύ παραγωγικός ως συγγραφέας. Τα πρώτα του έργα ήταν σατιρικές παρωδίες (μπουρλέσκ). Ο ποιητής Σαιν-Αμάν είχε ήδη εγκαινιάσει το είδος, παρωδώντας κλασικούς συγγραφείς, αλλά ο Σκαρρόν υπήρξε ο πρώτος που ανήγαγε το μπουρλέσκ σε μια από τις χαρακτηριστικές λογοτεχνικές φόρμες του 17ου αιώνα. Το πιο διάσημο έργο του είναι η επτάτομη Παρωδία του Βιργιλίου (Le Virgini travesti, 1648-1653), μια παρωδία της Αινειάδας, που σημείωσε τεράστια επιτυχία.

Ο Σκαρρόν υπήρξε επίσης σημαίνουσα μορφή της θεατρικής ζωής στο Παρίσι λίγο πριν την εμφάνιση του Μολιέρου. Έγραφε πάντα ρόλους που τους προόριζε για συγκεκριμένους ηθοποιούς. Το Ζοντλέ ή Ο αρχιυπηρέτης (Jodelet ou le valet-maître,1645) γράφτηκε για τον δημοφιλή ηθοποιό της εποχής Ζυλιάν Ζοντλέ. Ο Ζοντλέ ήταν η πρώτη από πολλές γαλλικές κωμωδίες με θέμα έναν υπηρέτη που αναλαμβάνει το ρόλο του κυρίου, μια ιδέα που ο Σκαρρόν δανείστηκε από τους Ισπανούς. Τα έργα του Σκαρρόν αν και δεν παίζονται πια είναι πολύ σημαντικά ως ιστορικές πηγές και ο Μολιέρος άντλησε από αυτά πολλά στοιχεία.

Έγραψε επίσης μερικά μικρότερα μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων η Περιττή προφύλαξη (La Precaution unutile), η Ψευδής εμφάνιση (La Fausse Apparence, 1657), ο Πρίγκιπας κουρσάρος (Le Prince corsaire, 1658).

Τα περισσότερα από τα έργα του είναι εμπνευσμένα από ισπανικές πηγές, ιδιαίτερα από τον Τίρσο δε Μολίνα και τον Φρανθίσκο δε Ρόχας Θορίγια.

Το Κωμικό μυθιστόρημα

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι το Κωμικό μυθιστόρημα (3 τόμοι, 1651-1659). Διηγείται με τρόπο διασκεδαστικό τις κωμικές περιπέτειες ενός ταλαίπωρου περιοδεύοντος θιάσου ηθοποιών σε ρεαλιστικό περιβάλλον, παρέχοντας έτσι πολλές πληροφορίες σχετικά με τις συνήθειες των ηθοποιών και τις συνθήκες ζωής στη γαλλική επαρχία του 17ου αιώνα. Το έργο είναι μια ενδιαφέρουσα και γραφική μαρτυρία των εθίμων της εποχής, καθώς και της οργάνωσης ενός θεατρικού θιάσου. Αποκαλύπτει την επιλογή των θεαμάτων που παίζονταν, τον ενθουσιασμό του κόσμου για αυτούς τους εκπροσώπους της τέχνης και τις συνθήκες διαβίωσής τους.