Πορτοκαλί Επανάσταση
Η Πορτοκαλί Επανάσταση (ουκρανικά: Помаранчева революція) ήταν μια σειρά διαμαρτυριών και πολιτικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στην Ουκρανία από τα τέλη Νοέμβριου 2004 ως τον Ιανουάριο του 2005, ως άμεσο επακόλουθο του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της Ουκρανίας του 2004. Οι διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν από οπαδούς της πλευράς του Βίκτορ Γιούσενκο, οι οποίοι υποστήριζαν πως οι εκλογές αμαυρώθηκαν από εκτεταμένη διαφθορά, εκφοβισμό ψηφοφόρων και άμεση εκλογική νοθεία. Ο χαρακτηρισμός «Πορτοκαλί» οφείλεται στο χρώμα το οποίο υιοθέτησε το πολιτικό στρατόπεδο του Γιούστσενκο, κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας.
| Πορτοκαλί Επανάσταση | |
|---|---|
| Μέρος των έγχρωμων επαναστάσεων | |
 | |
| Ημερομηνία | 22 Νοεμβρίου 2004 – 23 Ιανουαρίου 2005 |
| Τόπος | Ουκρανία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Κίεβο, η ουκρανική πρωτεύουσα, ήταν το επίκεντρο της εκστρατείας του κινήματος της πολιτικής αντίστασης, με χιλιάδες διαδηλωτές που διαδήλωναν καθημερινά.[1] Σε εθνικό επίπεδο, οι διαμαρτυρίες συμπληρώθηκαν από μια σειρά πράξεων πολιτικής ανυπακοής, καθιστικές διαμαρτυρίες, και γενικές απεργίες που οργανώθηκαν από το κίνημα της αντιπολίτευσης.[εκκρεμεί παραπομπή]
Οι διαμαρτυρίες είχαν παρακινηθεί από τις εκθέσεις διαφόρων εγχώριων και ξένων παρατηρητών των εκλογών, καθώς και από την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη του κοινού ότι τα αποτελέσματα των επαναληπτικών εκλογών της 21ης Νοεμβρίου 2004 μεταξύ των κορυφαίων υποψηφίων Γιούσενκο και Γιανουκόβιτς ήταν στημένα από τις αρχές υπέρ του τελευταίου.[2] Οι διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο πέτυχαν όταν τα αποτελέσματα των αρχικών επαναληπτικών εκλογών ακυρώθηκαν, καθώς και διατάχθηκε ακόμη μία επαναληπτική ψηφοφορία από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας για τις 26 Δεκεμβρίου 2004. Κάτω από εξονυχιστικό έλεγχο από τους εγχώριους και διεθνείς παρατηρητές, οι δεύτερες επαναληπτικές εκλογές κηρύχθηκαν «δίκαιες και ελεύθερες». Τα τελικά αποτελέσματα έδειξαν μια σαφή νίκη για τον Γιούσενκο, ο οποίος έλαβε περίπου το 52% των ψήφων, σε σύγκριση με το 44% του Γιανουκόβιτς. Ο Γιούσενκο ανακηρύχθηκε ο επίσημος νικητής και με την ανάληψη των καθηκόντων του στις 23 Ιανουαρίου 2005 στο Κίεβο, η Πορτοκαλί Επανάσταση τελείωσε.
Το 2010 ο Γιανούκοβιτς έγινε ο διάδοχός του Γιουσένκο ως πρόεδρος της Ουκρανίας, αφού η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή και διεθνείς παρατηρητές δήλωσαν ότι είχε διεξάγει δίκαια τις προεδρικές εκλογές του 2010.[3]
Στα χρόνια που ακολούθησαν την Πορτοκαλί Επανάσταση, ο όρος χρησιμοποιήθηκε στη Ρωσία και τη Λευκορωσία ως μια αρνητική συσχέτιση.[4]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Andrew Wilson, “Ukraine's 'Orange Revolution' of 2004: The Paradoxes of Negotiation”, in Adam Roberts and Timothy Garton Ash (eds.), Civil Resistance and Power Politics: The Experience of Non-violent Action from Gandhi to the Present, Oxford University Press, 2009, pp. 295–316.[1]
- ↑ Paul Quinn-Judge, Yuri Zarakhovich, The Orange Revolution Αρχειοθετήθηκε 2013-05-28 στο Wayback Machine., Time, 28 November 2004
- ↑ Polityuk, Pavel; Balmforth, Richard (15 February 2010). «Yanukovich declared winner in Ukraine poll». The Independent (London). http://www.independent.co.uk/news/world/europe/yanukovich-declared-winner-in-ukraine-poll-1899552.html.«Viktor Yanukovych sworn in as Ukraine president». BBC News. 25 February 2010. http://news.bbc.co.uk/2/hi/8535778.stm.
- ↑ Ukraine is Not Russia:Comparing Youth Political Activism Αρχειοθετήθηκε 2014-05-16 στο Wayback Machine. by Taras Kuzio, Johns Hopkins University Press, 2006