Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1956)
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το 1956 διεξήχθη το 7ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου από την Αργεντινή και ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία. Νικητής, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, ήταν ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, με Φερράρι.
Σύνοψη
ΕπεξεργασίαΗ Λάντσια, αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα αποφάσισε να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα, δίνοντας το αυτοκίνητό της (Lancia D50) και τους οδηγούς της, στη Φερράρι. Ο Φάντζιο, μετά την αποχώρηση της Μερτσέντες στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, βρέθηκε στη θέση του Αλμπέρτο Ασκάρι, που είχε σκοτωθεί την προηγούμενη χρονιά στη Μόντσα. Ο Στέρλινγκ Μος, αντίθετα, πήγε στην ομάδα της Μαζεράτι. Οι δύο Ιταλικές ομάδες κυριάρχησαν μοιράζοντας τις νίκες.
Στον πρώτο αγώνα ο Φάντζιο πήρε στον 29ο γύρο το αυτοκίνητο του Λουίτζι Μούσο και κατάφερε να τερματίσει στη πρώτη θέση. Μούσο και Φάντζιο μοιράστηκαν τους βαθμούς της πρώτης θέσης. Στο Μονακό νίκησε ο Μος, ενώ ο Πήτερ Κόλλινς με Φερράρι ήταν ο νικητής στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Ο Φάντζιο κέρδισε τα δύο επόμενα Γκραν Πρι στη Βρετανία και τη Γερμανία. Ο τίτλος τελικά κρίθηκε στον αγώνα της Ιταλίας. Εκεί ο Πήτερ Κόλλινς προηγούνταν και ήταν έτοιμος να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο Φάντζιο είχε ένα ατύχημα και ο Κόλλινς αναγκάστηκε να του παραχωρήσει το αυτοκίνητό του. Τον αγώνα κέρδισε ο Μος και οι Κόλλινς και Φάντζιο μοιράστηκαν τους βαθμούς της δεύτερης θέσης, κάτι που έδινε στον Φάντζιο το πρωτάθλημα, αφήνοντας δεύτερο στη τελική κατάταξη τον Μος και τρίτο τον Κόλλινς. Στο Indianapolis 500 νικητής ήταν ο Πατ Φλάχερτι.
Αγώνες
ΕπεξεργασίαΔιεξήχθησαν 8 αγώνες. Οι νικητές σε κάθε έναν από αυτούς:
Βαθμολογία
ΕπεξεργασίαΟι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, ή όταν δύο ή περισσότεροι οδηγοί έκαναν τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα, μοιράζονταν τους βαθμούς. Μόνο τα καλύτερα 5 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 83 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 27 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 51 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιον από τους αγώνες
Σημείωση: Η Φερράρι χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο της Λάντσια (Lancia D50).
Οδηγός | Ομάδα | Βαθμοί | |
---|---|---|---|
1 | Χουάν Μανουέλ Φάντζιο | Ferrari | 30 (33) |
2 | Στέρλινγκ Μoς | Maserati | 27 (28) |
3 | Πήτερ Κόλλινς | Ferrari | 25 |
4 | Ζαν Μπεχρά | Maserati | 22 |
5 | Πατ Φλάχερτι | Watson-Offenhauser | 8 |
6 | Εουτζένιο Καστελλιότι | Ferrari | 7,5 |
7 | Σαμ Χάνκς | Kurtis Kraft-Offenhauser | 6 |
8 | Πολ Φρέρ | Ferrari | 6 |
9 | Πάκο Γκόδια | Maserati | 6 |
10 | Τζακ Φέιρμαν | Connaught-Alta | 5 |
11 | Λουίτζι Μούσο | Ferrari | 4 |
12 | Μάικ Χόθορν | Maserati | 4 |
13 | Ρον Φλόκχαρτ | Connaught-Alta | 4 |
14 | Ντον Φρίλαντ | Philips-Offenhauser | 4 |
15 | Αλφόνσο Ντε Πορτάγο | Ferrari | 3 |
16 | Τσέζαρε Περντίσα | Maserati | 3 |
17 | Χάρι Σχελ | Maserati | 3 |
18 | Τζόνι Πάρσονς | Kuzma-Offenhauser | 3 |
19 | Λουίς Ροσιέρ | Maserati | 2 |
20 | Λουίτζι Βιλλορέσι | Maserati | 2 |
21 | Ερνάντο Ντα Σίλβα Ράμος | Gordini | 2 |
22 | Χόρας Γκουλντ | Maserati | 2 |
23 | Ολιβιέ Γκεντεμπιέν | Ferrari | 2 |
24 | Ντίκ Ράθμαν | Kurtis Kraft-Offenhauser | 2 |
25 | Τζερίνο Τζερίνι | Maserati | 1,5 |
26 | Τσίκο Λαντί | Maserati | 1,5 |
27 | Πολ Ρούσσο | Kurtis Kraft-Novi | 1 |