Πάπας Σεβερίνος
Ο Πάπας Σεβερίνος (πέθανε στις 2 Αυγούστου 640) ήταν Πάπας της Ρώμης (28 Μαΐου 640 - 2 Αυγούστου 640). Η εκλογή του έγινε τον Οκτώβριο του 638 αλλά ακολούθησε ένα κενό εξουσίας δύο ετών στο οποίο δεν δεχόταν την επικύρωση του αυτοκράτορα Ηρακλείου επειδή δεν αναγνώριζε τον Μονοθελητισμό. Η εκλογή απαιτούσε την αναγνώριση του Βυζαντινού παπισμού, ο Ηράκλειος τον επικύρωσε τελικά (28 Μαΐου 640) αλλά πέθανε αμέσως μετά. Ο Σεβερίνος ήταν σύμφωνα με το Liber Pontificalis Ρωμαίος αριστοκρατικής καταγωγής και γιος κάποιου Αβιένου που ήταν μέλος της Ρωμαϊκής Συγκλήτου.[1] Το όνομα κάποιου άλλου Αβιένου καταγράφεται ως Ρωμαίος Ύπατος (501).[2]
| Πάπας Σεβερίνος | |
|---|---|
 | |
| Από | 28 Μαΐου 640 |
| Έως | 2 Αυγούστου 640 |
| Προκάτοχος | Ονώριος Α΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης Δ΄ |
Παπική εκλογή
ΕπεξεργασίαΟ Σεβερίνος ήταν ήδη υπερήλιξ όταν στα μέσα του Οκτωβρίου 538 πέθανε ο Πάπας Ονώριος Α΄ και εξελέγη διάδοχος του.[3] Ο Πατριάρχης Σέργιος Α΄ της Κωνσταντινούπολης είχε συντάξει μια "Έκθεσις" ως απάντηση στην επιστολή που είχε στείλει ο Σωφρόνιος Α΄ Ιεροσολύμων. Όταν πέθανε ο Πάπας Ονώριος Α΄ ο πατριάρχης Σέργιος πέτυχε να πείσει τον αυτοκράτορα Ηράκλειο ότι θα έπρεπε το διάταγμα της επιβολής του Μονοθελητισμού να επιβληθεί σε ολόκληρη την Βυζαντινή αυτοκρατορία, εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 538. Ο Χιλίαρχος Ευστάθιος μετέφερε το διάταγμα στον Ισαάκ τον Αρμένιο, Έξαρχο της Ραβέννας με εντολή να ισχύσει και για τον νέο Επίσκοπο της Ρώμης. Ο Έξαρχος με τον τρόπο αυτό αρνήθηκε να επικυρώσει την εκλογή του Σεβερίνου στο όνομα του Ηρακλείου για 18 μήνες.[4] Ο Σεβερίνος αρνήθηκε επίμονα να το υπογράψει επειδή ο πρόδρομος του Μονοθελητισμού Μονοφυσιτισμός είχε καταδικαστεί ως Αίρεση. Ο Χαρτουλάριος Μαυρίκιος λεηλάτησε με εντολή του Ισαάκ το Ανάκτορο του Λατερανού ώστε να πειστεί ο Σεβερίνος να αποδεχτεί την "Έκθεσις" υπέρ του Μονοθελητισμού. Ο Μαυρίκιος συγκέντρωσε μια ομάδα δυσαρεστημένων ευγενών και κληρικών και τους έπεισε με το επιχείρημα ότι ο Σεβερίνος παρακρατεί παράνομα τις αμοιβές τους. Οι άντρες του Μαυρίκιου πολιορκούσαν τρεις μέρες το Λατερανό αλλά απέτυχαν να το καταλάβουν, τότε έγινε δεκτός μέσα στα ανάκτορα ο ίδιος ο Μαυρίκιος και συμβιβάστηκε μαζί τους αφού δέχτηκε την υποστήριξη των Ρωμαίων δικαστών.
Ο Ισαάκ πήγε κατόπιν ο ίδιος, έστειλε εξορία τον ανώτερο κλήρο του Λατερανού, λεηλάτησε οκτώ μέρες τα ανάκτορα και έστειλε τμήμα των λαφύρων στον αυτοκράτορα Ηράκλειο για να αποφύγει την οποιαδήποτε οργή του.[5] Οι Παπικοί Λεγάτοι προσπαθούσαν με την σειρά τους να πείσουν τον άρρωστο και ετοιμοθάνατο Ηράκλειο να υπογράψει την εκλογή του Σεβερίνου αλλά αρνήθηκε μόνιμα να το κάνει αν δεν υπογράψει πρώτα την "Έκθεσις". Οι Λεγάτοι ανέφεραν ότι βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη μόνο για διαπραγματεύσεις αλλά θεωρούσαν καταστροφικό να παραμένει η Ρωμαϊκή Έδρα κενή για πολύ καιρό, επέστρεψαν στην Ρώμη και ζήτησαν από τον Σεβερίνο να υπογράψει. Το αίτημα τους έγινε αποδεκτό από τον Σεβερίνο και ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επικύρωσε την εκλογή (28 Μαΐου 640).[6] Ο Πάπας Σεβερίνος πέθανε (2 Αυγούστου 640), δύο μήνες μετά την τελική έναρξη της Παποσύνης του.[7] Στο Liber Pontificalis, ο Σεβερίνος περιγράφεται ως ευγενικός, γενναιόδωρος και ήπιος άγιος άνθρωπος, ευεργέτης για τον κλήρο και φίλος στους φτωχούς.[8]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Martindale, Jones & Morris (1992), σ. 155
- ↑ Martindale, John R., "Fl. Avienus iunior 3", Prosopography of the Later Roman Empire, Volume 2, Cambridge University Press, 1980, σσ. 577–581
- ↑ Attwater, σ. 69
- ↑ Attwater, σ. 69
- ↑ Richards, Popes and the papacy, σ. 184
- ↑ Jeffrey Richards, The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages (London: Routledge and Kegan Paul, 1979), σ. 183
- ↑ Attwater, σ. 69
- ↑ Mann, σ. 350
Πηγές
Επεξεργασία- Ο Πάπας Σεβερίνος στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια του 1913
- Maxwell-Stuart, P.G.: Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson, 2002, σελ. 57. ISBN 0500017980.
- Herbermann, Charles, ed. (1913). "Pope Severinus" . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire – Volume III, AD 527–641, Cambridge University Press.
- Maxwell-Stuart, P. G. Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson, 2002, σ. 57
- Mann, Horace K., The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Volume 1: The Popes Under the Lombard Rule, from St Gregory I (the Great) to Leo III, Part 1 (London, 1912)
- Attwater, Aubrey (1939). A Dictionary of Popes: From Peter to Pius XII.