Ούγος ντε Κρεβελιέ
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ούγος ντε Κρεβελιέ ήταν διαβόητος και θηριώδης πειρατής, Γάλλος στη καταγωγή, που έδρασε κυρίως στο Αιγαίο Πέλαγος, κατά το τελευταίο τέταρτο του 17ου αιώνα.
| Ούγος ντε Κρεβελιέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κουρσάρος |
| Περίοδος ακμής | 17ος αιώνας |
Ο Κρεβελιέ στην αρχή συγκρότησε στόλο από 12 γαλιότες και επεχείρησε κατάληψη νήσων του Αιγαίου, αφού είχε ήδη καταστεί γνωστός για τα πειρατικά του κατορθώματα στα παράλια της Ασίας και Αφρικής. Επειδή όμως εκεί αντιμετώπιζε στη συνέχεια ένοπλες φρουρές αποφάσισε να δράσει εναντίον των νησιών του Αιγαίου. Τελευταία του επιχείρηση σε ξηρά ήταν μετά την υπόσχεση που του είχε δώσει ο επίσης διαβόητος, πλην όμως και Μπέης της Μάνης Λυμπεράκης, για βοήθεια, όταν αποπειράθηκε να γίνει κύριος της Πελοποννήσου.
Σε μάχη που έδωσαν οι περί αυτόν αξιωματικοί του, όπου και έπεσαν μαχόμενοι, η επιχείρηση εκείνη αστόχησε, με αποτέλεσμα ν' αρχίσει να διατρέχει το Αιγαίο και να καταληστεύει νησιά. Στις επιχειρήσεις του εκείνες είχε εξοπλισμένα περί τα 20 πλοία με πληρώματα Ιταλούς, Έλληνες και Σκλαβούνους.
Επί 14 ολόκληρα χρόνια ο Κρεβελιέ υπήρξε ο απόλυτος σχεδόν κυρίαρχος των νήσων του Αιγαίου, που αναγκάζονταν να καταβάλουν σ΄ αυτόν υπέρογκο τακτικό φόρο υποτέλειας. Μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις του ήταν εκείνη στις 12 Μαρτίου του 1676 κατά της πόλεως Πέτρας στη Μυτιλήνη, όπου αφού εισήλθε κατά τη διάρκεια της νύκτας τελείως αθόρυβα με 800 άνδρες και αιφνιδίασε την τουρκική φρουρά που κοιμόταν, στη συνέχεια, σε πολύ λίγες ώρες άρπαξε ότι ήταν δυνατόν να πάρει μαζί του. Τέλος αφού αιχμαλώτισε και περί τους 500 άνδρες απέπλευσε. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε ηγηθεί μεγάλης επίθεσης με 500 άνδρες στην Ιεράπετρα της Κρήτης, μετά την οποία ο πασάς του Ηρακλείου έστειλε τρεις γαλέες για να τον εντοπίσουν, χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από τη λαφυραγωγία της Πέτρας ακολούθησε πολύ σύντομα όμοια στη νήσο Σάμο, επιφέροντας σ΄ αυτήν και μεγάλες καταστροφές, και στη συνέχεια επανέλαβε τα ίδια στη νήσο Τήλο.
Όταν η Άνδρος αρνήθηκε σε απεσταλμένο του να υποταχθεί και να καταβάλει το ζητούμενο από εκείνον ετήσιο φόρο, ο Κρεβελιέ επέδραμε εναντίον της και αφού με δόλο κατέλαβε το κάστρο της στη συνέχεια λεηλάτησε τη Χώρα (πρωτεύουσα), απογυμνώνοντας τους κατοίκους της από τις περιουσίες τους σε τέτοιο βαθμό, που για πολύ καιρό αργότερα στη πόλη της Άνδρου οι μόνοι κάτοικοι που είχαν απομείνει ήταν κάποιοι ναυτικοί και ψαράδες που δεν γνώριζαν που να βρουν άσυλο. Οι δε λοιποί κάτοικοι για να σωθούν από τον ανδραποδισμό, είχαν καταφύγει σε πύργους και σε εσωτερικές οχυρωματικές θέσεις της υπαίθρου.
Κατά του πειρατή Κρεβελιέ η Υψηλή Πύλη στη προσπάθειά της να τον συλλάβει είχε προβεί σε σειρά ναυτικών επιχειρήσεων, από τις οποίες είχε καταφέρει να διαφύγει.
Τελικά η εξόντωση του Κρεβελιέ επήλθε το 1678 κατά τελείως απρόσμενο τρόπο από δικό του αξιωματικό. Το έτος εκείνο ο Κρεβελιέ είχε προσορμίσει στην Αστυπάλαια επιβαίνοντας στη ναυαρχίδα του, που έφερε 40 κανόνια και που ήταν πλήρης από λάφυρα από τις διάφορες επιχειρήσεις του. Καθώς όμως εκείνος συσκέπτονταν με τους αξιωματικούς του και κατάστρωναν σχέδιο προσβολής και λαφυραγώγησης ενός οθωμανικού εμπορικού στόλου που θα πέρναγε από την περιοχή με κατεύθυνση από Αλεξάνδρεια προς Κωνσταντινούπολη, ένας νεότατος αξιωματικός του, που προηγουμένως τον είχε ραπίσει παρουσία όλων ο Κρεβελιέ, εκδικούμενος την προσβολή του, κατάφερε να βάλει φωτιά σε φιτίλι που είχε συνδέσει κρυφά με την πυριτιδαποθήκη της ναυαρχίδας και στη συνέχεια να πέσει στη θάλασσα. Ακολούθησε όλεθρος. Περίπου 200 άτομα αξιωματικοί και πλήρωμα χάθηκαν, ενώ αμέτρητα πτώματα μεταξύ αυτών και το μισοκαμένο του Κρεβελιέ εκβράστηκαν από τη θάλασσα τις επόμενες μέρες στις ακτές της Αστυπάλαιας.
Πηγές
Επεξεργασία- Η ιστορία της Πέτρας, Μυτιλήνη
- Δήμος Πέτρας Λέσβου - Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου
- Φιλίππου, Φίλιππος (27-096-2009). «Κουρσάροι στο Αιγαίο. Δέκα πειρατικές ιστορίες με ήρωες που ζουν ακόμη στη λαϊκή φαντασία». Βιβλία-Αφηγήσεις (Το Βήμα). http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=290672&ct=56&dt=27/09/2009. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23.
- Vermeulen, Joos (2001). Sultans, slaven en renegaten: de verborgen geschiedenis van de Ottomaanse rijk (στα Ολλανδικά). ACCO. σελ. 99. ISBN 9033445980. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010.
- Greene, Molly (2002). «Chapter Two - A difficult island». A shared world: Christians and Muslims in the early modern Mediterranean (illustrated έκδοση). Princeton University Press. σελ. 56. ISBN 0691095426. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010.