Νούνο Β΄ Μέντες
Ο Νούνο Β΄ Μέντες (πορτογαλικά: Nuno II Mendes) ήταν ο τελευταίος Κόμης της Πορτογαλίας από τη γραμμή του Βίμαρα Πέρες. Ήταν ο γιος του Κόμη Μέντο Γ΄ Νούνες.[1][2]
| Νούνο Β΄ Μέντες | |
|---|---|
| Περίοδος | 1050 - 1071[1] |
| Προκάτοχος | Μέντο Γ΄ Νούνες |
| Διάδοχος | Κανένας (Γκαρσία Β΄ ως Βασιλιάς της Γαλικίας και της Πορτογαλίας) |
| Θάνατος | 18 Φεβρουαρίου 1071 |
| Σύζυγος | Γκονσίνα |
| Επίγονοι | Λόμπα Αουρεβελίντο Γκόμες Φερδινάνδος |
| Πατέρας | Μέντο Γ΄ Νούνες |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
| δεδομένα () | |
Ήταν προστάτης μοναστηριών, όπως εκείνου του Γκιμαράες,[3] ενώ φαίνεται να είχε κάνει και δωρεές σε αυτά[4]. Κατείχε ιδιοκτησία στην Νογκέιρα, την Σάντα Τέκλα, το Γκουαλτάρ και σε άλλες περιοχές της σημερινής βόρειας Πορτογαλίας[5].[2]
Η επιθυμία του για μεγαλύτερη αυτονομία της Πορτογαλίας, τον οδήγησε σε σύγκρουση με τον Βασιλιά Γκαρσία Β΄ της Γαλικίας,[3] όταν το 1070 υιοθέτησε τον τίτλο του Βασιλιά της Πορτογαλίας. Στις 18 Φεβρουαρίου 1071, κατά τη μάχη του Πεδρόσο,[3][6] κοντά στο Μοναστήρι του Αγίου Μαρτίνου του Τιμπάες, θα ηττηθεί και θα πεθάνει, ενώ ο Γκαρσία Β΄ ονόμασε τον εαυτό του Βασιλιά της Γαλικίας και της Πορτογαλίας. Η Κομητεία της Πορτογαλίας, έπειτα, εντάχθηκε στα στέμματα της Γαλικίας και της Λεόν μέχρι να ξανασυσταθεί 22 περίπου χρόνια αργότερα από τον Βασιλιά Αλφόνσο ΣΤ΄ της Λεόν και της Καστίλλης.[2]
Παντρεύτηκε την Γκονσίνα[5] με την οποία φαίνεται να απέκτησε μία κόρη, την Λόμπα Αουρεβελίντο Νούνες,[7] [8][5] και δύο γιους, τον Κόμη Γκόμες Νούνες και τον Φερδινάνδο.[9][10][2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 http://www.tacitus.nu/historical-atlas/regents/iberian/portugal.htm
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 http://www.multescatola.com/biblioteca/casa-e-giardino/nuno-mendes.php[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Carvalho Correia 2008, σελ. 282.
- ↑ Costa 1956, σελ. 20.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Mattoso 1981, σελ. 115.
- ↑ Costa 1956, σελ. 19.
- ↑ Saravia 2013, σελ. 24.
- ↑ Mattoso 1970, σελ. 39.
- ↑ Barton 1997, σελ. 256.
- ↑ Salazar y Acha 1989, σελ. 76.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Barton, Simon (1997). The Aristocracy in Twelfth-century León and Castile. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521497275.
- Carvalho Correia, Francisco (2008). O Mosteiro de Santo Tirso de 978 a 1588: a silhueta de uma entidade projectada no chao de uma história milenária (στα Πορτογαλικά). Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela: Servizo de Publicacións e Intercambio Científico. ISBN 978-84-9887-038-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2015.
- Costa, Avelino de Jesus da (1956). A restauração da diocese de Braga. Revista Lusitania Sacra (στα Πορτογαλικά). σελίδες 17–28. ISSN 0076-1508.
- Mattoso, José (1981). «As famílias condais portucalenses dos séculos X e XI». A nobreza medieval portuguesa, a família e ο poder (στα Πορτογαλικά). Λισαβόνα: Editorial Estampa, Lda. (Imprensa Universitaria). OCLC 8242615.
- Mattoso, José (1970). A nobreza portucalense dos séculos IX a XI (PDF). Do tempo e da história (στα Πορτογαλικά). Λισαβόνα: Instituto de alta cultura. Centro de estudos históricos. σελίδες 35–50. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2015.
- Salazar y Acha, Jaime de (1989). «Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador del Monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares» (στα Ισπανικά). El Museo de Pontevedra (43): 67–86. ISSN 0210-7791.
- Saravia, Anísio Miguel de Sousa (coordinator) (2013). Espaço, poder e memória: a Catedral de Lamego, sécs. XII a XX (στα Πορτογαλικά). Λισαβόνα: Universidade Católica Portuguesa, Centro de Estudos de História Religiosa. ISBN 978-972-8361-57-0.