Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών
Το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών είναι ένα από τα Βραβεία Νόμπελ. Απονέμεται σε ετήσια βάση από την Τράπεζα της Σουηδίας σε οικονομολόγους για την εξαιρετική συνεισφορά τους στα οικονομικά. Το βραβείο θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες διακρίσεις στον χώρο των οικονομικών.
| Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών | |
|---|---|
 Η ανακοίνωση της απονομής Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 2008 | |
| Συχνότητα | ετήσια |
| Πρώτη απονομή | 1969 |
| Τωρινός κάτοχος | Κλόντια Γκόλντιν |
Ιστορία και διαδικασία βράβευσης
ΕπεξεργασίαΣε αντίθεση με τα άλλα βραβεία (χημείας, φυσικής, ιατρικής, λογοτεχνίας και ειρήνης) το Βραβείο Οικονομικών Επιστημών δεν ζητήθηκε ποτέ από τον Άλφρεντ Νόμπελ στη διαθήκη του. Θεσπίστηκε αυθαίρετα το 1968, 70 χρόνια μετά τον θάνατό του από την Τράπεζα της Σουηδίας με αφορμή τη συμπλήρωση τριακοσίων χρόνων από την ίδρυσή της. Απονέμεται από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών με βάση τα ίδια κριτήρια απονομής που εφαρμόζονται και για τα υπόλοιπα βραβεία.[1] Οι βραβευθέντες οικονομολόγοι λαμβάνουν χρυσό μετάλλιο από τον Βασιλιά της Σουηδίας. Η απονομή γίνεται στη Στοκχόλμη στις 10 Δεκεμβρίου, ημέρα θανάτου του Άλφρεντ Νόμπελ, μαζί με τα υπόλοιπα βραβεία εκτός από το Νόμπελ Ειρήνης, που απονέμεται στο Όσλο. Το ποσό χρημάτων που αντιστοιχεί σε κάθε βραβευθέντα είναι το ίδιο με αυτό που δίνεται για τα υπόλοιπα βραβεία.
Επιλογή υποψηφίων
ΕπεξεργασίαΗ επιλογή των υποψηφίων γίνεται από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, η οποία επιλέγει και τους υποψηφίους για τα Νόμπελ Χημείας και Φυσικής. Κάθε χρόνο γίνονται προτάσεις για εκατοντάδες πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται βέβαια στη ζωή, από ειδικούς. Οι προτάσεις αυτές υποβάλλονται σε μία επιτροπή αποτελούμενη από πέντε έως οκτώ μέλη. Όπως και για τα υπόλοιπα βραβεία όχι περισσότερα από τρία ζώντα πρόσωπα μπορούν να μοιραστούν το βραβείο. Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο της τάξης των 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορόνων (περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ).
Τον Φεβρουάριο του 1995 αποφασίστηκε να διευρυνθούν τα όρια του βραβείου. Έτσι προσδιορίζεται πλέον σαν βραβείο στις κοινωνικές επιστήμες προκειμένου να συμπεριληφθούν επιτεύγματα σε τομείς όπως η πολιτική επιστήμη, η ψυχολογία και η κοινωνιολογία. Επιπλέον η επιτροπή επιλογής βραβευθέντων εμπλουτίστηκε με δύο μέλη μη οικονομολόγους, ενώ μέχρι τότε αποτελούνταν από πέντε οικονομολόγους.
Συγκρούσεις
ΕπεξεργασίαΌπως ήδη αναφέρθηκε ο Νόμπελ δεν ανέφερε ποτέ στη διαθήκη του την επιθυμία του για τη θέσπιση βραβείου για την οικονομία, ούτε όμως και το απαγόρευσε όπως είχε κάνει με τα μαθηματικά. Σχετικά με αυτό οι κληρονόμοι του Νόμπελ υποστηρίζουν ότι δεν τη θεωρούσε καθαρή επιστήμη και άξια να βραβεύεται με μία υψηλού κύρους διάκριση. Την άποψη αυτήν τη συμμερίζονται και άλλοι, κυρίως εκπρόσωποι κλάδων μη αμφισβητούμενης επιστημονικότητας (φυσική, χημεία). Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ζητήσουν την κατάργηση του βραβείου, ανάμεσά τους και ένας μακρινός εγγονός του Νόμπελ, ο Πίτερ Νόμπελ, δικηγόρος ασχολούμενος με θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων.[2]
Υποστηρίζεται επίσης ότι η βράβευση με το βραβείο αυτό μπορεί να εμπεριέχει πολιτικές σκοπιμότητες καθώς τα οικονομικά αποτελούν κοινωνική επιστήμη. Το ζήτημα πάντως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί.[3]
Προλήψεις
ΕπεξεργασίαΣτα αξιοπερίεργα του βραβείου αυτού συγκαταλέγεται και η κακοτυχία που του αποδίδεται από ορισμένους προληπτικούς.[3] Συγκεκριμένα έρχεται δεύτερο μετά το Νόμπελ Ειρήνης. Αφορμή για τις δοξασίες αυτές είναι τα ατυχή συμβάντα που συνέβησαν σε ορισμένους βραβευθέντες. Ο Γουίλιαμ Βίκρεϊ, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομίας το 1996, βρέθηκε νεκρός από καρδιακή προσβολή στο τιμόνι του αυτοκινήτου του, τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση της βράβευσής του. Ο Ρόμπερτ Λούκας Τζούνιορ, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο το 1995, έχασε μέσα από τα χέρια του το μισό χρηματικό βραβείο. Η σύζυγός του, με την οποία βρισκόταν σε διάσταση, εισέπραξε το μισό βραβείο στηριζόμενη σε συγκεκριμένο όρο του διαζυγίου τους. Ο Ρόμπερτ Μαντέλ, ο οποίος βραβεύτηκε το 1999, ήταν θερμός υποστηρικτής του ευρώ, για αυτό και εισέπραξε το βραβείο σε αυτό το νόμισμα. Δεν είχε υπολογίσει όμως καλά τα πράγματα και έτσι μετά από μία πτώση του ευρώ έχασε σημαντικό μέρος του βραβείου του. Κατάφερε να σώσει τα υπόλοιπα μετατρέποντάς τα σε δολάρια.
Βραβευθέντες
ΕπεξεργασίαΑκολουθεί μία λίστα βραβευθέντων με το Βραβείο Νόμπελ στις Οικονομικές Επιστήμες από το 1969 έως σήμερα.[4]
| Έτος | Όνομα | Χώρα | Θέμα |
|---|---|---|---|
| 1969 | Ράγκναρ Φρις Γιαν Τινμπεργκέν |
 Νορβηγία  Ολλανδία
|
για την ανάπτυξη και την εφαρμογή δυναμικών μοντέλων στην ανάλυση οικονομικών διαδικασιών |
| 1970 | Πολ Σάμιουελσον |  ΗΠΑ
|
για την επιστημονική του εργασία, μέσω της οποίας ανέπτυξε στατική και δυναμική οικονομική θεωρία και συνεισέφερε στη βελτίωση του επιπέδου της ανάλυσης στην οικονομική επιστήμη |
| 1971 | Σάιμον Κούζνετς | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη εμπειρικής ερμηνείας της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία οδήγησε σε ένα νέο, διευρυμένο πλαίσιο στην οικονομική και κοινωνική δομή και στην διαδικασία ανάπτυξης |
| 1972 | Σερ Τζον Χικς Κένεθ Άροου |
.svg){kind=small} Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ
|
για την πρωτοπόρα συνεισφορά τους στην θεωρία της ισορροπίας και στη θεωρία της ευημερίας |
| 1973 | Βασίλι Λεόντιεφ | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη της μεθόδου εισροών-εκροών και την εφαρμογή της σε σημαντικά οικονομικά προβλήματα |
| 1974 | Γκουνάρ Μιρντάλ Φρίντριχ Χάγιεκ |
 Σουηδία Ηνωμένο Βασίλειο / Αυστρία
|
για την καινοτόμο εργασία τους στη θεωρία χρήματος και τις οικονομικές διακυμάνσεις και για την διεισδυτική ανάλυση της αλληλεπίδρασης μεταξύ οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών φαινομένων. |
| 1975 | Λεονίντ Καντόροβιτς Τγιάλινγκ Κούπμανς |
 Σοβιετική Ένωση ΗΠΑ
|
για τη συνεισφορά τους στη θεωρία βέλτιστης κατανομής των πόρων |
| 1976 | Μίλτον Φρίντμαν | ΗΠΑ
|
για τα επιτεύγματά του στους τομείς της καταναλωτικής ανάλυσης, νομισματικής θεωρίας και για την απόδειξη της πολυπλοκότητας της πολιτικής σταθεροποίησης |
| 1977 | Μπερτίλ Ολίν Τζέιμς Μεντ |
Σουηδία Ηνωμένο Βασίλειο
|
για την πρωτοπόρο συνεισφορά τους στη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και των κινήσεων κεφαλαίων |
| 1978 | Χέρμπερτ Σάιμον | ΗΠΑ
|
για την καινοτόμο εργασία του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων μέσα στους οικονομικούς οργανισμούς |
| 1979 | Θίοντορ Σουλτς Άρθουρ Λιούις |
ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο
|
για την καινοτόμο συνεισφορά του στην έρευνα της οικονομικής ανάπτυξης με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα των αναπτυσσόμενων χωρών |
| 1980 | Λόρενς Κλάιν | ΗΠΑ
|
για τη δημιουργία οικονομετρικών μοντέλων και την εφαρμογή τους στη ανάλυση των οικονομικών διακυμάνσεων και οικονομικών πολιτικών |
| 1981 | Τζέιμς Τόμπιν | ΗΠΑ
|
για την ανάλυση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις συσχετίσεις τους με τις επιχειρηματικές αποφάσεις, την απασχόληση, την παραγωγή και τις τιμές. |
| 1982 | Τζωρτζ Στίγκλερ | ΗΠΑ
|
για τις μελέτες του σχετικά με τις βιομηχανικές δομές, τη λειτουργία των αγορών και τα αίτια και τις επιδράσεις των δημοσίων ρυθμίσεων. |
| 1983 | Ζεράρ Ντεμπρέ | ΗΠΑ
|
για την ενσωμάτωση νέων αναλυτικών μεθόδων στην οικονομική θεωρία και για την αυστηρή αναδιατύπωση της θεωρίας της γενικής ισορροπίας. |
| 1984 | Ρίτσαρντ Στόουν | Ηνωμένο Βασίλειο
|
για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη των συστημάτων εθνικών λογαριασμών και τη βελτίωση της βάσης της εμπειρικής οικονομικής ανάλυσης |
| 1985 | Φράνκο Μοντιλιάνι |  Ιταλία
|
για τις πρωτοπόρες αναλύσεις του πάνω στην αποταμίευση και τις χρηματοπιστωτικές αγορές |
| 1986 | Τζειμς Μπιουκάναν | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη θεμελιωδών βάσεων για τη θεωρία της λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων |
| 1987 | Ρόμπερτ Σόλοου | ΗΠΑ
|
για τη συνεισφορά του στη θεωρία της οικονομικής ανάπτυξης |
| 1988 | Μορίς Αγιέ |  Γαλλία
|
για την πρωτοπόρο συνεισφορά του στη θεωρία των αγορών και στην αποτελεσματική κατανομή των πόρων |
| 1989 | Τρίγκβε Χααβέλμο | Νορβηγία
|
για την επεξήγηση της θεωρίας των πιθανοτήτων της οικονομετρίας και για την ανάλυση ταυτόχρονων οικονομικών δομών |
| 1990 | Χάρι Μάρκοβιτς Μέρτον Μίλερ Ουίλιαμ Φόρσιθ Σαρπ |
ΗΠΑ
|
για την καινοτόμο εργασία τους στον τομέα των χρηματοοικονομικών |
| 1991 | Ρόναλντ Κόαζ | Ηνωμένο Βασίλειο
|
για την ανακάλυψη και εξήγηση της σημαντικότητας των εξόδων συναλλαγών και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας στη δομή και τη λειτουργία της οικονομίας |
| 1992 | Γκάρι Μπέκερ | ΗΠΑ
|
για την επέκταση του πλαισίου της μικροοικονομικής ανάλυσης σε μία ευρεία κλίμακα ανθρώπινων συμπεριφορών και αλληλεπιδράσεων, συμπεριλαμβανομένης και της μη αγοραίας συμπεριφοράς |
| 1993 | Ρόμπερτ Φόγκελ Ντάγκλας Νορθ |
ΗΠΑ
|
για την ανανέωση της έρευνας στην οικονομική ιστορία μέσω της εφαρμογής μεθόδων οικονομικής ιστορίας και ποσοτικών μεθόδων για την εξήγηση οικονομικών και θεσμικών αλλαγών |
| 1994 | Τζον Χαρσάνγι Τζον Φορμπς Νας Ράινχαρντ Ζέλτεν |
ΗΠΑ ΗΠΑ Γερμανία
|
για την καινοτόμο ανάλυση των ισορροπιών στη θεωρία των μη συνεργατικών παιγνίων. |
| 1995 | Ρόμπερτ Λούκας Τζούνιορ | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη και εφαρμογή της υπόθεσης των ορθολογικών προσδοκιών καθώς και για το μετασχηματισμό της μακροοικονομικής ανάλυσης και της εμβάθυνσης στην κατανόηση της οικονομικής πολιτικής |
| 1996 | Τζέιμς Μίρλες Γουίλιαμ Βίκρεϊ |
Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ
|
για τη θεμελιώδη συνεισφορά τους στην οικονομική θεωρία των κινήτρων σε καθεστώς ασύμμετρης πληροφόρησης |
| 1997 | Ρόμπερτ Μέρτον Μάιρον Σόουλς |
ΗΠΑ Καναδάς
|
για την ανάπτυξη μίας νέας μεθόδου προσδιορισμού της αξίας χρηματοοικονομικών παραγώγων |
| 1998 | Αμάρτυα Σεν |  Ινδία
|
για τη συνεισφορά του στα οικονομικά της ευημερίας[5] |
| 1999 | Ρόμπερτ Μαντέλ | Καναδάς
|
για την ανάλυση της νομισματικής και της δημόσιας πολιτικής υπό το πρίσμα διαφορετικών καθεστώτων ισοτιμιών[6] |
| 2000 | Τζέιμς Χέκμαν | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη θεωριών και μεθόδων ανάλυσης επιλεκτικών δειγμάτων |
| Ντάνιελ Μακφάντεν | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη θεωρίας και μεθόδων ανάλυσης μικροδεδομένων[7] | |
| 2001 | Τζωρτζ Άκερλοφ Μάικλ Σπενς Τζόζεφ Στίγκλιτς |
ΗΠΑ
|
για την ανάλυση αγορών με ασύμμετρη πληροφόρηση[8] |
| 2002 | Ντάνιελ Κάνεμαν | ΗΠΑ/ Ισραήλ
|
για την ενσωμάτωση ευρημάτων από την ψυχολογική έρευνα στην οικονομική επιστήμη και ειδικά στην ανθρώπινη κρίση και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε καθεστώς αβεβαιότητας |
| Βέρνον Σμιθ | ΗΠΑ
|
για την καθιέρωση εργαστηριακών πειραμάτων σαν εργαλείο στην εμπειρική οικονομική ανάλυση, και ειδικά στη μελέτη εναλλακτικών μορφών αγοράς[9] | |
| 2003 | Ρόμπερτ Ένγκλι Κλάιβ Γκράνγκερ |
ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο
|
για τη συνεισφορά τους στην ανάλυση του οικονομικού χρόνου με το μοντέλο ARCH.[10] |
| 2004 | Φιν Κίντλαντ Έντουαρντ Πρέσκοτ |
Νορβηγία ΗΠΑ
|
για τη συνεισφορά τους στη δυναμική μακροοικονομική και συγκεκριμένα στη χρονική συνοχή της οικονομικής πολιτικής και τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τους επιχειρηματικούς κύκλους[11] |
| 2005 | Ρόμπερτ Άουμαν Τόμας Σέλινγκ |
Ισραήλ/ ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για την ξεχωριστή δουλειά τους στην θεωρία των παιγνίων[12] |
| 2006 | Έντμουντ Φελπς | ΗΠΑ
|
για την ανάλυση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων εναλλαγών της μακροοικονομικής πολιτικής |
| 2007 | Λεόνιτ Χούρβιτς, Έρικ Μάσκιν, Ρότζερ Μάιερσον | ΗΠΑ
|
για την ανάπτυξη της θεωρίας «κατασκευής μηχανισμών», η οποία επιτρέπει στους οικονομολόγους να αντιληφθούν καλύτερα πότε οι αγορές λειτουργούν με ομαλό τρόπο και πότε όχι. |
| 2008 | Πωλ Κρούγκμαν | ΗΠΑ
|
για την εργασία του στον τομέα των εμπορικών συναλλαγών, επειδή ενοποίησε τα πρωτύτερα διακριτά ερευνητικά πεδία του διεθνούς εμπορίου και της οικονομικής γεωγραφίας.[13] |
| 2009 | Έλινορ Όστρομ[14] και Όλιβερ Ουίλιαμσον | (αμφότεροι ΗΠΑ)
|
για τις έρευνές τους στον τομέα της οικονομικής διακυβέρνησης. |
| 2010 | Πίτερ Ντάιαμοντ Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν Χριστόφορος Πισσαρίδης |
ΗΠΑ ΗΠΑ Κύπρος
|
για τις αναλύσεις των αγορών με αναζήτηση τριβών.[15] |
| 2011 | Τόμας Σάρτζεντ Κρίστοφερ Σιμς |
ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για την εμπειρική τους έρευνα πάνω στην αιτία και το αποτέλεσμα στην μακροοικονομία.[16] |
| 2012 | Άλβιν Ε. Ροθ Λόιντ Σάπλεϊ |
ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για τη θεωρία των σταθερών κατανομών και την εφαρμογή του σχεδιασμού της αγοράς.[17] |
| 2013 | Γιουτζίν Φάμα, Λαρς Πίτερ Χάνσεν, Ρόμπερτ Τζ. Σίλερ | ΗΠΑ
|
για τις έρευνές τους σχετικά με τις διακυμάνσεις τιμών σε επενδυτικά προϊόντα."[18] |
| 2014 | Ζαν Τιρόλ | Γαλλία
|
για την ανάλυσή του σχετικά με την ισχύ και την εποπτεία των αγορών."[19] |
| 2015 | Άνγκους Ντίτον | Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ
|
για την ανάλυσή του σχετικά με την κατανάλωση, τη φτώχεια και την ευημερία.[20] |
| 2016 | Όλιβερ Χαρτ Μπενγκτ Χόλμστρεμ |
ΗΠΑ Φινλανδία
|
για τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της Θεωρίας Συμβολαίων."[21] |
| 2017 | Ρίτσαρντ Θέιλερ | ΗΠΑ
|
για τη συνεισφορά του στη συμπεριφορική οικονομική".[22] |
| 2018 | Γουίλιαμ Νόρντχαους Πολ Ρόμερ |
ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για την ένταξη της κλιματικής αλλαγής στην μακροχρόνια μακροοικονομική ανάλυση [23] για την ενσωμάτωση των τεχνολογικών επιτευγμάτων στην μακροοικονομική ανάλυση". [23] |
| 2019 | Αμπχιζίτ Μπάνερτζι Εστέρ Ντιφλό Μάικλ Κρέμερ |
ΗΠΑ / Ινδία Γαλλία / ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για την πειραματική τους προσέγγιση στην καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας.[24] |
| 2020 | Πολ Μίλγκρομ Ρόμπερτ Μπ. Γουίλσον |
ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για τις βελτιώσεις στη θεωρία των δημοπρασιών και τις εφευρέσεις νέων σχεδίων δημοπρασιών. [25] |
| 2021 | Ντέιβιντ Καρντ Τζόσουα Άνγκριστ Γκουίντο Ίμπενς |
ΗΠΑ/ Καναδάς ΗΠΑ/ Ισραήλ ΗΠΑ/ Ολλανδία
|
για την εμπειρική συμβολή του στα οικονομικά της αγοράς εργασίας γιατη μεθοδολογική συνεισφορά τους στην ανάλυση των αιτιακών σχέσεων.[26] |
| 2022 | Μπεν Μπερνάνκε Ντάγκλας Ντάιαμοντ Φίλιπ Ντίμπβιγκ |
ΗΠΑ ΗΠΑ ΗΠΑ
|
για την έρευνά τους σε τράπεζες και χρηματοπιστωτικές κρίσεις.[27] |
| 2023 | Κλόντια Γκόλντιν | ΗΠΑ
|
"για την προώθηση της κατανόησης για τα αποτελέσματα της αγοράς εργασίας των γυναικών".[28] |
| 2024 | Ντάρον Ατζέμογλου |  Τουρκία Ηνωμένες Πολιτείες
|
"για μελέτες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι θεσμοί διαμορφώνονται και επηρεάζουν την ευημερία"[29][30] |
| Σάιμον Τζόνσον |  Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένες Πολιτείες
| ||
| Τζέιμς Α. Ρόμπινσον | Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένες Πολιτείες
|
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Brian Snowdon· Howard R. Vane (2002). An Encyclopedia of Macroeconomics
. Cheltenham, UK: Edward Elgar Publishing. ISBN 1840643870.
- ↑ «Nobel descendant slams Economics prize». The Local. 2005-09-28. http://www.thelocal.se/2173/20050928/. Ανακτήθηκε στις 2007-08-31.
- ↑ 3,0 3,1 http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14286&m=B49&aa=1[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «All Laureates in Economics».
- ↑ http://www.hri.org/K/1998/98-10-15.dir/forpublishing/politiki/simera
- ↑ «Ανακοινώθηκε το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 1999 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Οι Αμερικανοί Τζέιμς Χέκμαν και Ντάνιελ Μακφάντεν νικητές του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας για το 2000 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Στους Τζ.Έικερλοφ, Μ.Σπενς και Τζ.Στίγκλιτς το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 2001 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Στους Αμερικανούς Ντάνιελ Κάνεμαν και Βέρνον Σμιθ το Νόμπελ Οικονομίας 2002 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Οι Ρόμπερτ Ένγκλι και Κλάιβ Γκράνγκερ μοιράζονται το Νόμπελ Οικονομικών 2003 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Στη νέα θεωρία για την οικονομική πολιτική το Νόμπελ Οικονομικών 2004 - Επιστήμη / Τεχνολογία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Σε δύο Αμερικανούς το Νόμπελ Οικονομίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας 2008 - Οικονομία». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2008.
- ↑ Για πρώτη φορά το βραβείο απονεμήθηκε σε γυναίκα.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2010». Nobelprize.org. 11 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2011». Nobelprize.org. 10 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2012». Nobelprize.org.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2013». Nobelprize.org. 14 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2014». Nobelprize.org. 13 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2015». Nobelprize.org. 12 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2016». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ Gauthier-Villars, David (2017-10-09). «Nobel Prize in Economics Awarded to American Richard Thaler». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/nobel-prize-in-economics-awarded-to-richard-h-thaler-1507543046.
- ↑ 23,0 23,1 «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2018». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Nobel Prize 2019 nobelprize.org
- ↑ Nobel Prize 2020 nobelprize.org
- ↑ Νόμπελ Οικονομικών για τους νόμους της αγοράς εργασίας in.gr, 11 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2022». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2023». October 9, 2023. https://www.nobelprize.org/prizes/economic-sciences/2023/summary/.
- ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2024». Nobel Foundation. 14 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ «The Prize in Economic Sciences 2024». www.kva.se. The Royal Swedish Academy of Sciences. 14 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ίδρυμα Νόμπελ - Κατάλογος βραβευθέντων Αρχειοθετήθηκε 2001-12-16 στο Wayback Machine. (Αγγλικά)