Νεόφυτος Δ΄
Ο Νεόφυτος Δ΄ (ο Φιλάρετος[1]) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ των ετών 1688 και 1689.
| Νεόφυτος Δ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πατριάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Καταγόταν από την Ήπειρο και το οικογενειακό του όνομα ήταν Φιλάρετος[1]. Περιγράφεται ως μορφωμένος[2], θεοσεβής και φιλομαθής[3]. Ήταν ιερομόναχος και πνευματικός όταν εξελέγη Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως τον Σεπτέμβριο του 1644[4], σε διαδοχή του Παρθενίου που εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Φαίνεται πως είχε κάνει μαζί του μία συμφωνία, να κρατάει από τις προσόδους της Μητροπόλεως μόνο τα απαραίτητα για τον ίδιο και τη Μητρόπολη και τα υπόλοιπα να τα αποδίδει στον Παρθένιο[4]. Όταν εξέπεσε του θρόνου ο Παρθένιος, ο Νεόφυτος σταμάτησε να τηρεί την συμφωνία, γι'αυτό και μετά την επιστροφή του Παρθενίου στο θρόνο, η Σύνοδος καθαίρεσε και απέλασε τον Νεόφυτο τον Ιανουάριο του 1650[5]. Όταν στον θρόνο ανέβηκε ο Ιωαννίκιος Β΄, αποκατέστησε τον Νεόφυτο τον Ιούνιο του 1651[6]. Ως Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως ήταν πολλές φορές μέλος τις Ιεράς Συνόδου[6] και τηρούσε αλληλογραφία με πολλούς αρχιερείς και Πατριάρχες, ενώ σώζεται και επιστολή που του απηύθυνε με οικείο ύφος και ο Τσάρος Αλέξιος Μιχαήλοβιτς[7]. Επί των ημερών της ιερατείας του στην Αδριανούπολη παραχώρησε τον ναό του Αγίου Στεφάνου της πόλης ως μετόχι στην Μονή Μεγίστης Λαύρας[8]. Επίσης, με δική του επιμέλεια ανεγέρθηκε νέος καθεδρικός ναός της πόλης, ο οποίος είχε καταρρεύσει το 1658 από το πολύ χιόνι[7]. Το 1682 του δόθηκε άδεια να μεταβεί στη Βλαχία, προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για την υπερχρεωμένη Μητρόπολή του[9]. Το 1686 επαύθη και απομακρύνθηκε από την επαρχία του[5].
Στις 27 Νοεμβρίου 1688 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης ανατρέποντας τον προκάτοχό του, Καλλίνικο Β΄[7]. Ενθρονίστηκε στο Φανάρι στις 15 Δεκεμβρίου 1688[8]. Παρέμεινε στο Θρόνο όμως μόνο για πέντε μήνες, διότι επέδειξε δυναστική συμπεριφορά. Έτσι, εκθρονίστηκε στις 7 Μαρτίου 1689[1] και επανήλθε ο Καλλίνικος Β΄. Έκτοτε δεν υπάρχουν μαρτυρίες γι'αυτόν και φαίνεται πως δεν έζησε πολύ, καθώς ήταν ήδη πάνω από ογδόντα ετών[8].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Τωμαδάκης, σελ. 184.
- ↑ Γεδεών 1913, σελ. 6.
- ↑ Γεδεών 1913, σελ. 7.
- ↑ 4,0 4,1 Σάρδεων 1935, σελ. 41.
- ↑ 5,0 5,1 Σάρδεων 1935, σελ. 42.
- ↑ 6,0 6,1 Γεδεών 1913, σελ. 10.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 608.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Γεδεών 1913, σελ. 18.
- ↑ Γεδεών 1913, σελ. 11.
Πηγές
Επεξεργασία- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Γεδεών, Μανουήλ Ιω. (1913). Νεόφυτος Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως (1644-1688) (PDF). Κωνσταντινούπολη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2023.
- Σάρδεων, Γερμανός (1935). «Επισκοπικοί κατάλογοι της Ανατολικής και Δυτικής Θράκης». Θρακικά 6. https://www.he.duth.gr/erg_laog/thrakika/Thrakika06.pdf. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2023.
- Τωμαδάκης, Νικόλαος Β. «Δύο Κρήτες Πατριάρχαι Αλεξανδρείας συγχεόμενοι» (PDF). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2023.
Περαιτέρω ανάγνωση
Επεξεργασία- Αρτοφόριο, αφιέρωμα του μητροπολίτη Νεοφύτου, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών, ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020
- Ποιμαντική ράβδος του μητροπολίτου Αδριανουπόλεως Νεοφύτου, blog Αντριανού, ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020