Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης
Ο Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης (καταλανικά : Borell II, 927 - 30 Σεπτεμβρίου 993) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Κόμης της Βαρκελώνης, της Ζιρόνα και της Οζόνα (947 - 993) και Κόμης του Ουρζέλ (966 - 993). Ο Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης ήταν τρίτος γιος και διάδοχος του Σουνυέρ της Βαρκελώνης και της Ριχίλντας του Ρουέργκ. Ο Μπορέλ Β΄΄ εμφανίζεται για πρώτη φορά σε έγγραφα την εποχή που κυβερνούσε ο πατέρας του (945) στην ίδρυση της μονής του Σαντ Πέρε δε λες Πουέλιες στη Βαρκελώνη.
| Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 927 Βαρκελώνη ή Χιρόνα |
| Θάνατος | 30 Σεπτεμβρίου 993 Castellciutat |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Old Catalan |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λετγκάρντα του Ρουέργκ (968–978) Aimeruda de Auvernia (από 980) |
| Τέκνα | Ραϋμόνδος Μπορέλ της Βαρκελώνης Ριτσίλδα της Βαρκελώνης Ερμενγκόλ Α΄ του Ουρζέλ Ερμενγάρδα της Βαρκελώνης[1] |
| Γονείς | Σουνυέρ της Βαρκελώνης και Ριχίλντα του Ρουέργκ |
| Αδέλφια | Μιρό της Βαρκελώνης Αδελαΐδα της Βαρκελώνης Ερμενγκόλ της Οσόνας |
| Οικογένεια | Οίκος της Βαρκελώνης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κόμης της Βαρκελώνης (947–966) Κόμης της Βαρκελώνης (966–992) Κόμης του Ουρζέλ (948–992) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σουνυέρ αποσύρθηκε σε μοναστήρι αφήνοντας την Κομητεία της Βαρκελώνης στους γιους του Μπορέλ και Μιρό της Βαρκελώνης. Ο Μπορέλ Β΄ κληρονόμησε την Κομητεία του Ουρζέλ από τον θείο του Σουνιφρέδο Β΄ του Ουρζέλ.[2] Ο Σουνυέρ πέθανε (950) και ο Μιρό (966) αφήνοντας τον Μπορέλ μοναδικό κυβερνήτη στην παλαιά Καταλονία, οι κάτοικοι τον είχαν ονομάσει "Δούκα των Γότθων" αλλά ο ίδιος στα έγγραφα του ονομαζόταν "Κόμης ή μαρκήσιος".[3]
Διπλωματικές επιτυχίες
ΕπεξεργασίαΗ στρατιωτική του σταδιοδρομία φαίνεται ότι ήταν αποτυχημένη, έδωσε δύο μάχες με τους Μαυριτανούς και τις έχασε όλες, η Βαρκελώνη λεηλατήθηκε από τον Μουσουλμάνο Αλμανζόρ (985).[4][5] Είχε από την άλλη μεγάλες επιτυχίες στη διπλωματία, στο διάστημα που μεσολάβησε από την άνοδο του χαλίφη Άλ - Χακάμ Β΄ (961) μέχρι τις επιθέσεις τη δεκαετία του 980 είχε θερμές σχέσεις με το Χαλιφάτο της Κόρδοβας και έστειλε απεσταλμένους στους Φράγκους.[6]
Ο Μπορέλ Β΄ ταξίδευσε στη Ρώμη (970) για να συναντήσει τον πάπα Ιωάννη ΙΓ΄ και τον Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[7] Ο Μπορέλ Β΄ ήταν επίσης προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, επισκέφτηκε το μοναστήρι του Οριγιάκ (967) και ο ηγούμενος του ζήτησε να πάρει τον νεαρό Σιλβέστρο τον μελλοντικό πάπα Σιλβέστρο Β΄ να σπουδάσει μαθηματικά στην Ισπανία. Τα επόμενα χρόνια ο Σιλβέστρος σπούδασε υπό την καθοδήγηση του επισκόπου Άττο του Βικ περίπου 60 χιλιόμετρα βόρεια από τη Βαρκελώνη πιθανότατα στο γειτονικό μοναστήρι της Σάντα Μαρία δε Ριπόλ.[8] Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε αποστολή στη Ρώμη (970) στην οποία ο πάπας έπεισε τον αυτοκράτορα Όθων να γίνει ο Σιλβέστρος δάσκαλος του μικρού γιου του, του μελλοντικού Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Επιδρομές από τους Μαυριτανούς
ΕπεξεργασίαΗ Ισπανική Μαρκιωνία δέχθηκε επίθεση από τον Μουσουλμάνο στρατηγό Αλμανζόρ που κατέστρεψε και λεηλάτησε τη Βαρκελώνη, πολλοί κάτοικοι αιχμαλωτίστηκαν από τους Μουσουλμάνους.[9] Ο Μπορέλ Β΄ ζήτησε βοήθεια από τον Βασιλιά των Δυτικών Φράγκων Λοθάριο αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να προσφέρει τη βοήθεια που ζητούσε.[10][11]
Ο Μπορέλ Β΄ έστειλε στη συνέχεια αίτημα για βοήθεια από τον Ούγο Καπέτο που του απάντησε ότι θα τον βοηθήσει αν "τους υπηρετήσει καλύτερα από τους Ισμαηλίτες", σε κάθε περίπτωση ο Ούγος Καπέτος δεν έπεισε τους ευγενείς του να του στείλουν βοήθεια.[12][13] Οι δεσμοί ανάμεσα στους Φράγκους και τους Καταλανούς έσπασαν, οι Καταλανοί ιστορικοί το θεωρούν σαν κομβικό σημείο για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους σε βαθμό που γιορτάστηκε η χιλιετία (1987) με μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις. Οι δεσμοί ωστόσο ανάμεσα στις κομητείες της Καταλονίας και τους Φράγκους διατηρήθηκαν λίγο περισσότερο.[14]
Διανομή στους γιους του
ΕπεξεργασίαΟ Μπορέλ Β΄ μοίρασε την κομητεία του ανάμεσα στους γιους του (988), από εκείνη τη χρονιά οι δύο γιοι του παρουσιάζονται κυβερνήτες σε διαιρεμένες περιοχές. Ο Ραμόν Μπορέλ της Βαρκελώνης ανέλαβε τη διακυβέρνηση στη Βαρκελώνη, τη Ζιρόνα και την Οζόνα και ο Ερμενγκόλ Α΄ του Ουρζέλ στην Κομητεία του Ουρζέλ.[15] Ο πατέρας τους Μπορέλ Β΄ συνέχισε να έχει την υψηλή διακυβέρνηση και να εκδίδει όλα τα διατάγματα μέχρι την εποχή που αρρώστησε (993) κοντά στο Σέου δ' Ουρζέλ. Συνέταξε τη διαθήκη του με την ελπίδα ότι θα αναρρώσει αλλά πέθανε ωστόσο αμέσως μετά.[16][17]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε τη σύζυγο του Λετγκάρντα τού Ρουέργκ πιθανότατα κόρη του κόμητος της Τουλούζης όπως φαίνεται από τα ονόματα των παιδιών τους απέκτησε :
- Ραμόν Μπορέλ της Βαρκελώνης 972-1017, κόμης της Βαρκελώνης.
- Ερμενγκόλ Α΄ του Ουρζέλ΄ 974-1010, κόμης τού Ουρζέλ.
- Ερμενγάρδη.
- Ριχίλδη.
Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του (986) παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Εϊμερούντα του Ωβέρν (987)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ An old historiography confuses Borrell's father Sunyer with Sunifred I Count of Cerdanya (928-66). The correct succession to the Catalan counties was clarified by Prosper de Bofarull, Los Condes de Barcelona Vindicados, y Cronología y Genealogía de los Reyes de España considerados como Soberianos Independientes de su Marca. Tomo I: abraza los siete primeros, desde el año 874 al 1035. Barcelona 1836, reprinted 1990.
- ↑ Jonathan Jarrett, Pathways of Power in late-Carolingian Catalonia. Ph. D. thesis, University of London, 2005, σσ. 192–93.
- ↑ Catalunya Carolíngia V: els comtats de Girona, Besalú, Empúries i Peralada. Editors Santiago Sobrequés i Vidal, S. Riera i Viader, Manuel Rovira i Solà, completed by Ramon Ordeig i Mata. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans 2005. Doc. no. 457.
- ↑ Pierre de Marca, Marca Hispanica sive Limes Hispanicus, hoc est geographica & historica descriptio cataloniae, ruscinonis, & circumiacentium populorum. Edited by Étienne Baluze. Paris 1688; reprinted Barcelona 1972 & 1989. Translated by J. Icart as Marca Hispànica, o País de la Frontera Hispanica: versió catalana. Barcelona 1965. Appendix no. CXXXIII.
- ↑ Philippe Sénac, "Note sur les relations diplomatiques entre les comtes de Barcelone et le califat de Cordoue au Xe siècle". Histoire et Archéologie des Terres Catalanes au Moyen Âge. Edited by Philippe Sénac. Perpignan 1995, σσ. 87–101.
- ↑ Richer, Histories, cap. III.43. Edited as Richer von Sankt-Remi: Historiae'
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019.
- ↑ Gaspar Feliu i Montfort, La presa de Barcelona per Almansor. Història i mitificació
- ↑ The Letters of Gerbert with his Papal Privileges as Sylvester II, translated with an introduction. Translated by H. P. Lattin. Records of Civilisation: sources and studies 60. New York 1961. No. 77
- ↑ Diplomatari de la vila de Cardona, anys 966–1276: Arxiu Parroquial de Sant Miquel i Sant Vicenç de Cardona, Arxiu Abacial de Cardona, Arxiu Históric de Cardona, Arxius Patrimonials de les masies Garriga de Bergus, Pala de Coma i Pinell. Edited by A. Galera i Pedrosa. Colleció Diplomataris 15. Barcelona: Fundació Noguera 1998. Doc. no. 7
- ↑ Lattin, Letters, no. 120.
- ↑ Richer, Historiae IV.12.
- ↑ J. Dufour, "Obédience respective des Carolingiens et des Capétiens (fin Xe siècle–début XIe siècle)". Catalunya i França Meridional a l'entorn de l'any mil: la Catalogne et la France méridionale autour de l'an mil. Colloque International du D. N. R. S./Generalitat de Catalunya « Hugues Capet 987-1987 : la France de l'an mil », Barcelona 2-5 juliol 1987. Edited by Xavier Barral i Altet, Dominique Iogna-Prat, Anscari M. Mundó, Josep María Salrach & Michel Zimmermann. Col·lecció Actes de Congressos 2. Barcelona 1991, σσ. 21–44.
- ↑ Bofarull, Condes, I σσ. 139–53.
- ↑ "Els documents, dels anys 981–1010, de l'Arxiu Capitular de la Seu d'Urgell". Edited by Cebrià Baraut. Urgellia Vol. 3. Montserrat 1980. σσ. 7–166. Doc. no 232.
- ↑ Cebrià Baraut, "La data i el lloc de la mort del comte Borrell II de Barcelona-Urgell"
Πηγές
Επεξεργασία- Jonathan Jarrett, Pathways of Power in late-Carolingian Catalonia. Ph. D. thesis, University of London, 2005
- Mayfield, Betty (August 2010). "Gerbert d'Aurillac and the March of Spain: A Convergence of Cultures"
- Philippe Sénac, "Note sur les relations diplomatiques entre les comtes de Barcelone et le califat de Cordoue au Xe siècle". Histoire et Archéologie des Terres Catalanes au Moyen Âge. Edited by Philippe Sénac. Perpignan 1995
- Richer, Histories, cap. III.43. Edited as Richer von Sankt-Remi: Historiae'[permanent dead link]. Editor Harmut Hoffmann. Monumenta Germaniae Historica: Scriptores 38. Hannover: Hahn 2000.
- The Letters of Gerbert with his Papal Privileges as Sylvester II, translated with an introduction. Translated by H. P. Lattin. Records of Civilisation: sources and studies 60. New York 1961. No. 77
