Μουσική ακουστική

Η μουσική ακουστική (musical acoustics) αποτελεί τον κλάδο της ακουστικής που ασχολείται με τη φυσική της μουσικής, όπως τη μελέτη, λειτουργία και σχεδίαση των μουσικών οργάνων, την ανάλυση της μελωδίας, της ανθρώπινης φωνής και του τραγουδιoύ, καθώς και την κλινική θεραπευτική χρήση της μουσικής.

Οι τρύπες σε μουσικά όργανα σε σχήμα f, οι οποίες είναι αυξημένου μήκους σε σχέση με τις τυπικές κυκλικές, ελλειψοειδείς οπές που υπάρχουν σε έγχορδα συμβάλλουν στην αύξηση της ταχύτητας ροής του αέρα λόγω της αντίστασης. Το φαινόμενο έχει ως αποτέλεσμα να ακούγονται πιο δυνατά τα όργανα που είναι σχεδιασμένα από τους οργανοποιούς με αυτές.

Ειδικότερα, μελετά τον τρόπο παραγωγής και διάδοσης του ήχου από τα διάφορα μουσικά όργανα, εξετάζοντας την ακουστική τους συμπεριφορά ανά κατηγορία, π.χ. έγχορδα νυκτά ή με δοξάρι, πληκτροφόρα έγχορδα, πνευστά, κρουστά, ενώ ιδιαίτερη κατηγορία αποτελεί η ανθρώπινη φωνή (ομιλία – τραγούδι).

Η μουσική ακουστική ασχολείται ιδιαίτερα με τους μουσικούς ήχους (κατά κανόνα σύνθετους και πλούσιους σε αρμονικές), καθώς και με τις ταλαντώσεις των χορδών, των μεμβρανών και με τη διάδοση του ήχου μέσα σε ηχητικούς σωλήνες. Επίσης ως τμήμα της φυσιολογικής ακουστικής εξετάζει την ακρόαση αυτών των ήχων, με τα σχετικά φαινόμενα (συνήχηση, σύνθεση), καθώς και τις σχετικές έννοιες με τις μουσικές κλίμακες και τα διαστήματα, τα μουσικά προβλήματα που έχουν σχέση με την αποθήκευση και την αναπαραγωγή του ήχου, αλλά κυρίως με τη στερεοφωνία, την τεχνική των ηλεκτρικών μουσικών οργάνων και διατάξεων ικανών να δημιουργούν πειραματική μουσική.

Σημαντική έρευνα στο πεδίο αυτό επιτελείται στην Ελλάδα στο τμήμα Μηχανικών Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του Τ.Ε.Ι. Κρήτης στο Ρέθυμνο.