Μιχάηλο Ομπρένοβιτς
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Μιχάηλο, σερβικά Михаило Обреновић (16 Σεπτεμβρίου 1823 - 10 Ιουνίου 1868) από τον Οίκο των Ομπρένοβιτς ήταν δύο φορές πρίγκιπας της Σερβίας (1839-42 και 1860-68). Την πρώτη φορά τον διαδέχθηκε ο Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς και τη δεύτερη φορά ο Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς. Ήταν ο διαφωτιστής ηγεμόνας της Σερβίας και προώθησε την ιδέα μιας Βαλκανικής Συμμαχίας εναντίον των Οθωμανών.
Μιχάηλο Ομπρένοβιτς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Михаило Обреновић (Σερβικά) |
Γέννηση | 4ιουλ. / 16 Σεπτεμβρίου 1823γρηγ.[1] Κραγκούγιεβατς[2] |
Θάνατος | 29 Μαΐουιουλ. / 10 Ιουνίου 1868γρηγ.[1] Τόπτσιντερ |
Αιτία θανάτου | πυροβόλο |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μιχαήλ (44°49′5″ s. š., 20°27′8″ v. d.) |
Κατοικία | Κραγκούγιεβατς |
Χώρα πολιτογράφησης | Πριγκιπάτο της Σερβίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ιουλία Ουνιάδη ντε Κέτελι |
Τέκνα | Βέλιμιρ Μιχάιλο Τεοντόροβιτς |
Γονείς | Μίλος Ομπρένοβιτς και Λιούμπιτσα Βουκομάνοβιτς |
Αδέλφια | Μίλαν Β΄ Ομπρένοβιτς |
Οικογένεια | Οίκος των Ομπρένοβιτς |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μονάρχης |
Βραβεύσεις | Order of the Cross of Takovo |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η νεότητά του
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος του Μίλος Ομπρένοβιτς πρίγκιπα της Σερβίας και της Λιουμπίκα Βουκομάνοβιτς. Γεννήθηκε στο Κραγκούγιεβατς και σπούδασε στο Ποζάρεβατς, ενώ έπειτα με τη μητέρα του πήγε στη Βιέννη.
Πρίγκιπας για πρώτη φορά
ΕπεξεργασίαΤο 1839 ο πατέρας του παραιτήθηκε υπέρ του πρωτότοκου Μίλαν Β΄ Ομπρένοβιτς, που όμως ήταν από παιδί ασθενής και απεβίωσε έπειτα από 25 ημέρες πρίγκιπας. Έτσι τον διαδέχθηκε στις 8 Ιουλίου 1839 και έπειτα από δύο έτη ενηλικιώθηκε. Την πρώτη περίοδο που ήταν πρίγκιπας έδειξε απροσεξία, ενώ η Σερβία ήταν σε μια περίπλοκη κατάσταση. Το 1842 μια στάση υπό τον Τόμα Βούσιτς-Πέρισιτς τον εκτόπισε και μετά ο Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς έγινε πρίγκιπας της Σερβίας. Έζησε εξόριστος στη Ρωσία και έπειτα με τον πατέρα του στη Βιέννη, όπου νυμφεύτηκε την κόμισσα Ιουλία Ουνυάδη ντε Κεθελύ. Έμαθε γαλλικά και γερμανικά.
Πρίγκιπας για δεύτερη φορά
ΕπεξεργασίαΤο 1858 επέστρεψε ο πατέρας του ως πρίγκιπας της Σερβίας και απεβίωσε δύο έτη μετά. Τον διαδέχθηκε ο Μιχάηλο, που κυβέρνησε ως πεφωτισμένος δεσπότης. Επέτυχε να εγκαταλείψουν οι Οθωμανοί μερικά οχυρά στη Σερβία, με τη διπλωματική υποστήριξη της Ρωσίας και της Αυστρίας. Το διάστημα 1866-68 υπέγραφε συμφωνίες με άλλες Βαλκανικές χώρες με σκοπό μια Συμμαχία εναντίον των Οθωμανών.
Ο Μιχάηλο ερωτεύθηκε την Καταρίνα Κωνσταντίνοβιτς, κόρη της εξαδέλφης του Άνκας και προσπάθησε να πάρει διαζύγιο από τη σύζυγό του Ιουλία. Η Καταρίνα και η μητέρα της μετακόμισαν στο παλάτι. Αντέδρασαν σε αυτό ο κλήρος, ο λαός και οι πολιτικοί· ο χαρισματικός Πρωθυπουργός του Ηλίγια Γκαρασανίν απολύθηκε όταν αντιτέθηκε.
Η κυβέρνησή του της πεφωτισμένης δεσποτείας προκάλεσε συνωμοσία. Οι αδελφοί Κόστα, Παύλε και Τζόρτζιε Ραντοβάνοβιτς, που ζητούσαν την απελευθέρωση του αδελφού τους Λιουμπομίρ, πυροβόλησαν τον πρίγκιπα μέσα στην άμαξά του με την Καταρίνα και τη μητέρα της, καθώς εκείνοι πήγαιναν στη θερινή κατοικία. Σκοτώθηκε ο Μιχάηλο και η Άνκα, ενώ τραυματίσθηκε η Καταρίνα. Τον διαδέχθηκε ο Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς, γιος του εξαδέλφου του Μίλος. Κάποιοι υπέθεσαν ότι πίσω από τη συνωμοσία κρυβόταν οι Καραγεώργεβιτς, αλλά αυτό δεν αποδείχθηκε.
Εικόνες
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
Πηγές
Επεξεργασία- Celia Hawkesworth, Voices in the Shadows: Women and Verbal Art in Serbia and Bosnia, Google Books, 2000, retrieved June 16, 2010
- Marek, Miroslav. "Obrenovic family". Genealogy.EU.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mihailo Obrenović III, Prince of Serbia στο Wikimedia Commons