Μανίσα

πόλη της Τουρκίας

Η Μανίσα (τουρκικά: Manisa, ελληνικά: Μαγνησία), είναι πόλη της δυτικής Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.

Μανίσα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μανίσα
38°36′43″N 27°25′35″E
ΧώραΤουρκία[1]
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία Μανίσας[1]
Έκταση13.339 km²
Υψόμετρο71 μέτρα
Πληθυσμός420.015 (2020)
Ταχ. κωδ.45x xx
Ζώνη ώραςUTC+02:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Μαγνησία (αποσαφήνιση).

Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ΄, περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.

Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου («σαχζαντέ» στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι şehzadeler şehri (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.

Μετά τη λεγόμενη επανάσταση των Νεότουρκων (1908) η ελληνική κοινότητα της Μαγνησίας ήταν αντικείμενο εκτεταμένου οικονομικού αποκλεισμού (μποϊκοτάρισμα) από τις τοπικές αρχές.[2] Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.

Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 GEOnet Names Server. 11  Ιουνίου 2018. -764634.
  2. Shirinian, George N. (2017). Genocide in the Ottoman Empire: Armenians, Assyrians, and Greeks, 1913–1923 (στα Αγγλικά). Berghahn Books. σελ. 43. ISBN 9781785334337. In small towns such as Magnesia... , and throughout the villages where the ubiquitous Greek petty trader is to be found, boycotting in a most severe form is being carried on. All Moslems or Greeks who are found entering raya shops are beaten, and all semblance of free commerce or equality is at an end while as things tend at present, the position of the Greeks and Armenians in many districts is becoming more and more untenable. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Λεξιλογικός ορισμός του Μανίσα στο Βικιλεξικό
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Manisa στο Wikimedia Commons