Μάχη του Ντόμπρο Πόλε

Η Μάχη του Ντόμπρο Πόλε διεξήχθη στις 15 Σεπτεμβρίου 1918 μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ και της Βουλγαρίας και έληξε με την υπογραφή ανακωχής που απομάκρυνε τη Βουλγαρία από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μάχη σημειώθηκε βορειοδυτικά της Αριδαίας στο Ντόμπρο Πόλε (Καλό Πεδίο) στα Σκόπια που βρίσκονταν υπό βουλγάρικη κατοχή από το 1915.

Μάχη του Ντόμπρο Πόλε
Βαλκανική εκστρατεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου
Χρονολογία	15 Σεπτεμβρίου 1918
Τόπος	Ντόμπρο Πόλε
Έκβαση	Αποφασιστική συμμαχική νίκη
Αντιμαχόμενοι
Βουλγαρία Γερμανία Γαλλία Σερβία Ελλάδα
Ηγετικά πρόσωπα
Γκεόργκι Τόντοροφ Φρίντριχ φον Σόλτζ Κούνο φον Στόμπεν Λουί Φρανσέ ντ' Εσπερέ Ζιβόιν Μίσιτς Παναγιώτης Γαργαλίδης
Δυνάμεις
26 τάγματα 11.600 τυφεκιοφόροι και 245 πολυβόλα, 146 πυροβόλα και 24 αεροπλάνα 75 τάγματα 36.500 τυφεκιοφόροι και 756 πολυβόλα, 580 πυροβόλα και 81 αεροπλάνα
Απολογισμός
3.000 άνδρες και 50 πολυβόλα κυριεύτηκαν 2.020 νεκροί ή τραυματίες 200 νεκροί 158 νεκροί

Μάχη

Οι βουλγάρικες δυνάμεις αντιμετώπισαν σαφώς μεγαλύτερες δυνάμεις στο Ντόμπρο Πόλε. Στην πρώτη γραμμή, οι Σύμμαχοι είχαν παρατάξει την 122η Γαλλική Μεραρχία Πεζικού, τη 17η Γαλλική Αποικιακή Μεραρχία Πεζικού και τη Σέρβικη Μεραρχία Σουμάντια, ενώ στη δεύτερη γραμμή παρατάχθηκαν δύο σέρβικες μεραρχίες (Τίμοκ και Γιούγκοσλαβ). Η μάχη ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου με βαρύ κανονιοβολισμό. Μέχρι τότε, οι Βούλγαροι φημίζονταν πως δεν είχαν υποστεί απώλειες κατά τη διάρκεια του πολέμου και ο Φερδινάνδος Α' αποφάσισε να διατηρήσει τα στρατεύματα στην περιοχή - εκεί πολεμούσαν η 2η Βουλγαρική Μεραρχία Πεζικού και η 3η Βουλγαρική Μεραρχία Πεζικού. Από τις 15 μέχρι τις 19 Σεπτεμβρίου, οι Βούλγαροι είχαν περικυκλωθεί. Καθώς είχαν αριθμητικό και στρατηγικό μειονέκτημα, οι Βούλγαροι ήσαν ανίκανοι να σταματήσουν την προώθηση των Συμμάχων, ωστόσο συνέχισαν τον αγώνα παρά τις προτάσεις για παράδοση.

Εξέγερση

Μετά την ήττα στο Ντόμπρο Πόλε, αρκετοί Βούλγαροι στρατιώτες εξεγέρθηκαν και το Βουλγαρικό Μέτωπο διαλύθηκε. Οι επαναστάτες κινήθηκαν στη Σόφια με σκοπό να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση, ωστόσο, διαλύθηκαν μετά από την επέμβαση των Βουλγάρων φιλοκυβερνητικών και των γερμανικών στρατευμάτων.

Επακόλουθα

Η μάχη έληξε με αποτυχία για τους Βούλγαρους εξαιτίας του χαμηλού ηθικού των βουλγαρικών στρατευμάτων και του σοβαρού αριθμητικού μειονεκτήματος που είχαν σε σχέση με τα αντίπαλα στρατεύματα. Μετά τη νίκη, ο στρατός της Αντάντ προέλασε στη Βουλγαρία. Στις 19 Σεπτεμβρίου, τα γαλλικά, τα βρετανικά και τα ελληνικά στρατεύματα ηττήθηκαν στην τρίτη μάχη της Δοϊράνης και η Βουλγαρία απέφυγε την κατοχή. Τον Νοέμβριο του 1919, η Συνθήκη του Νεϊγύ παραχώρησε τη Θράκη στην Ελλάδα με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της βουλγαρικής εξόδου στο Αιγαίο πέλαγος. Το νεοϊδρυθέν Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων προσάρτησε τη Βόρειας Μακεδονία. Η Νότια Δοβρουτσά ανακτήθηκε από τη Ρουμανία. Οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να θέσουν περιορισμούς στο μέγεθος του βουλγαρικού στρατού και ανάγκασαν τους Βουλγάρους να τους πληρώσουν το ποσό που χρησιμοποίησαν για πολεμικές προετοιμασίες.

Πηγές

• Richard Hall, Balkan Breakthrough: The Battle of Dobro Pole 1918, Indiana University Press, 2010, ISBN 978-0-253-35452-5
• Hayles, John (13 Δεκεμβρίου 2001). «Republic of Bulgaria National History». Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2007. 
• Savo Skoko, "Vojvoda Stepa Stepanović", Belgrade 1985.

Δείτε επίσης

• Ανακωχή με τη Βουλγαρία
• Σερβική εκστρατεία (Α' Παγκόσμιος Πόλεμος)