Μάχη της Καυκαριάς

Μάχη της Καυκαριάς
	Ελληνική Επανάσταση του 1821
	Ο ναός της Αγίας Παρασκευής στην Ρακίτα Αχαΐας.
Χρονολογία	26 & 27 Αυγούστου 1827
Τόπος	Καυκαριά, Παναχαϊκό, Μαζαράκι Αχαΐας
Έκβαση	Τακτική νίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες	Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Δημήτρης Πλαπούτας ή Κολιόπουλος	Ντελή Αχμέτ Πασάς των Πατρών
Δυνάμεις
1η πηγή :2.000; 2η πηγή :800	1η πηγή : 4.000; 2η πηγή : 8.000; 3η πηγή: 7.000
Απώλειες
1η πηγή : 0 ; 2η πηγή : 3 νεκροί , 10 τραυματίες	1η πηγή :150 νεκροί; 2η πηγή: 400 νεκροί, 200 τραυματίες

Η Μάχη της Καυκαριάς ήταν μάχη της επανάστασης του 1821 μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και των Οθωμανών. Η μάχη έγινε στις 26 και 27 Αυγούστου 1827^[1] στην Αχαΐα στο Παναχαϊκό όρος, και σε έναν απόκρημνο λόφο που λέγεται Καυκαριά(ς), περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Μαζαράκι και Λαπαναγοί.

Τα γεγονότα πριν την μάχη

Το 1827 είχε αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ Πασάς και στην Αχαΐα πολλά χωριά είχαν προσκυνήσει, είχαν δηλαδή αλλάξει στρατόπεδο. Στα ορεινά του Παναχαϊκού υπάρχουν τα Ζουμπατοχώρια, απόγονοι Αρβανιτών που είχαν προσκυνήσει, και εκεί είχε γεννηθεί και δρούσε ο Νενέκος^[2]. Ο Ιμπραήμ γύριζε την ύπαιθρο και ανάγκαζε τον λαό να προσκυνήσει ο Κολοκοτρώνης· τότε ήρθε στην Αχαία κι έστησε τρία στρατόπεδα παρενοχλώντας τον Ιμπραήμ και προσπαθώντας να επαναφέρει στον αγώνα τα προσκυνημένα χωριά.

Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στρατοπέδευσε στα Καλαβρυτοχώρια, στο χωριό Πετσάκοι· όλα τα χωριά εκεί είχαν προσκυνήσει και προσπαθούσε να τα φέρει πίσω στον αγώνα^[3]. Στις 26 Αυγούστου ο Κολοκοτρώνης ειδοποιήθηκε ότι η Μεσσηνία πραγματεύεται να προσκυνήσει τον Ιμπραήμ κι αναχωρεί δίνοντας εντολή στον Κολιόπουλο να πάει στην Καυκαριά να παρακολουθεί τις κινήσεις του Ντελή Αχμέτ Πασά των Πατρών^[3].

Η μάχη

Ο Ντελής Αχμέτ με δύναμη περίπου 4.000 - 8.000 αντρών, διάφορες πηγές δίνουν διαφορετικά νούμερα, πήγαινε στα Καλαβρυτοχώρια με εντολή του Ιμπραήμ επειδή βρισκόταν εκεί και ο Κολοκοτρώνης. Ο Κολιόπουλος δεν περίμενε να τον κτυπήσουν οι Οθωμανοί, γι' αυτό άλλωστε δεν ειδοποίησε για βοήθεια και τον Γεναίο που βρισκόταν στην Βοστίτσα^[3] αλλά φτάνοντας κοντά στην Καυκαριά τον ειδοποίησαν ότι φτάνουν οι Οθωμανοί κι έδωσε εντολή να οχυρωθούν στον λόφο που ήταν δασώδες και απόκρημνος^[2].

Η μάχη άρχισε το πρωί της 26ης Αυγούστου και κράτησε δύο μέρες και μία νύχτα με μεγάλο πείσμα και από τις δύο πλευρές^[2]^[4]. Μαζί με τον Κολιόπουλο πολέμησαν και οι^[2]^[4] Δ. Μελετόπουλος, ο Χρήστος Φωτομάρας με 100 Σουλιώτες^[2], ο Ιωάννης Φειζόπουλος, ο Ροδόπουλος, ο Παπανίκας, ο Πετιμεζάς ο Γιουρούκος και ο Γ. Λύκας. Τοπική παράδοση της περιοχής αναφέρει ότι πριν την μάχη οι Έλληνες πήραν μέρος στην λειτουργία του ναού της Αγίας Παρασκευής που με την βοήθεια της νίκησαν^[2]. Από την πλευρά τον Οθωμανών ο Δελής Πασάς είχε μαζί του τον Νενέκο με προσκυνημένους Έλληνες^[2].

Την πρώτη μέρα οι Οθωμανοί έκαναν εφόδους εναντίον των Ελλήνων αλλά δεν κατάφεραν να να καταλάβουν τον λόφο. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και την δεύτερη μέρα με μεγαλύτερη σφοδρότητα, αναφέρεται ότι την δεύτερη μέρα όλη η δύναμη των Οθωμανών 4000 άντρες έκαναν εφόδους^[2]. Οι Έλληνες φόνευαν πολλούς Οθωμανούς όχι μόνο τουφεκίζοντας τους αλλά και με πέτρες που κυλούσαν από τον λόφο^[2]^[4]. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι Έλληνες είχαν 3 νεκρούς και 10 τραυματίες και οι Οθωμανοί 400 νεκρούς και 200 τραυματίες· ο Κολοκοτρώνης δίνει ότι οι Έλληνες δεν είχαν απώλειες και οι Οθωμανοί 150 νεκρούς. Βλέποντας ο Πασάς ότι δεν μπορεί να καταλάβει τον λόφο έλυσε την πολιορκία και κατευθύνθηκε προς τους Πετσάκους να συναντήσει τον Κολοκοτρώνη^[2].

Τοπική παράδοση

Τοπική παράδοση της περιοχής λέει ότι ο Πασάς μετά την μάχη στο δρόμο του συνάντησε μια χαμοκέλα, τότε ρώτησε έναν προσκυνημένο που είχε μαζί του τι ήταν. Αυτός του είπε ότι ήταν η Αγία Παρασκευή που βοήθησε τους Έλληνες να νικήσουν, ο Πασάς κατέβηκε από το άλογό του και μπήκε στην εκκλησία με σκοπό να κάψει την εικόνα αλλά μόλις την πλησίασε τυφλώθηκε. Τότε παρακάλεσε την Αγία Παρασκευή να του δώσει πίσω το φως του και να της χαρίσει το άσπρο άλογο του, όπως κι έγινε^[2].

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 Ψηφιοποιημένα περιοδικά Εθνικού κέντρου βιβλίων, Περιοδικό "Νέα Εστία", τεύχος 1233, σελ. 1523 Αρχειοθετήθηκε 2016-01-24 στο Wayback Machine.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 ^2,15 Ιωάννης Δ. Παπαδημητρίου, Το Μαζαράκι των Πειρών και της Παναχαΐας και το Μαζαράκι των Πατρών και της Ωλενίας. Από 1600 π.Χ. μέχρι σήμερον, Πάτρα 2000 (2η έκδοση)
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Γεωργίου Τερτσέτη, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη , Απομνημονεύματα, εκδόσεις Βεργίνα, 1996
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Φωτάκου, Χρυσανθακόπουλου Φωτίου, Υπασπιστού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα για την επανάσταση του 1821 , Τόμος Β', εκδόσεις Βεργίνα, 1997

Πηγές

Γεωργίου Τερτσέτη, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα, εκδόσεις Βεργίνα, 1996
Ιωάννης Δ. Παπαδημητρίου, Το Μαζαράκι των Πειρών και της Παναχαΐας και το Μαζαράκι των Πατρών και της Ωλενίας. Από 1600 π.Χ. μέχρι σήμερον, Πάτρα 2000, Δεύτερη Έκδοση
Φωτάκου, Χρυσανθακόπουλου Φωτίου, Υπασπιστού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα για την επανάσταση του 1821, Τόμος Β', εκδόσεις Βεργίνα, 1997

[T1-1] 1,0 ^1,1 Ψηφιοποιημένα περιοδικά Εθνικού κέντρου βιβλίων, Περιοδικό "Νέα Εστία", τεύχος 1233, σελ. 1523 Αρχειοθετήθηκε 2016-01-24 στο Wayback Machine.

[mazaraki-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 ^2,15 Ιωάννης Δ. Παπαδημητρίου, Το Μαζαράκι των Πειρών και της Παναχαΐας και το Μαζαράκι των Πατρών και της Ωλενίας. Από 1600 π.Χ. μέχρι σήμερον, Πάτρα 2000 (2η έκδοση)

[tertsetis-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Γεωργίου Τερτσέτη, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη , Απομνημονεύματα, εκδόσεις Βεργίνα, 1996

[fotakos-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Φωτάκου, Χρυσανθακόπουλου Φωτίου, Υπασπιστού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα για την επανάσταση του 1821 , Τόμος Β', εκδόσεις Βεργίνα, 1997

[1]

[2]

[3]

[4]