Μάριος Καρογιάν

Κύπριος πολιτικός

Ο Μάριος Καρογιάν (Λευκωσία, 31 Μαΐου 1961) είναι Αρμενοκύπριος πολιτικός.[1][2][3] Είναι πρόεδρος της Δημοκρατικής Παράταξης,[4][5] ενώ διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και βουλευτής.[1]

Μάριος Καρογιάν
1ος πρόεδρος Δημοκρατικής Παράταξης
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
21 Οκτωβρίου 2018
10ος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Περίοδος
7 Μαρτίου 2008 – 2 Ιουνίου 2011
ΠροκάτοχοςΔημήτρης Χριστόφιας
ΔιάδοχοςΓιαννάκης Ομήρου
3ο πρόεδρος Δημοκρατικού Κόμματος
Περίοδος
22 Οκτωβρίου 2006 – 30 Νοεμβρίου 2013
ΠροκάτοχοςΤάσσος Παπαδόπουλος
ΔιάδοχοςΝικόλας Παπαδόπουλος
Βουλευτής Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας)
Περίοδος
1 Ιουνίου 2006 – 1 Ιουνίου 2016
Βουλευτής Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας)
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
1 Ιουνίου 2021
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση31 Μαΐου 1961 (1961-05-31) (63 ετών), Λευκωσία, Κύπρος
ΕθνότηταΑρμένιος
ΥπηκοότηταΚύπρος
Πολιτικό κόμμαΔΗΠΑ (2018-)
ΔΗΚΟ (-2018)
ΣύζυγοςΡοντίκα Καρογιάν
Παιδιά1 κόρη και 1 γιος
ΣπουδέςΠολιτική Επιστήμη
ΕπάγγελμαΠολιτικός Επιστήμονας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά Στοιχεία

Επεξεργασία

Ο Μάριος Καρογιάν γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 31 Μαΐου 1961.[1] Πατέρας του ήταν ο Καραμπέτ Καρογιάν και τώρα έχει έναν γιο.[6][7][8] Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική, την ιταλική, την ισπανική και την αρμένικη γλώσσα.[1] Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Περούτζιας, με ειδίκευση στον ιστορικό και διεθνή κλάδο.[1]

Είναι νυμφευμένος με τη Ροντίκα Καρογιάν και έχει μία κόρη και έναν γιο.[1]

Πολιτική διαδρομή

Επεξεργασία

Την περίοδο των σπουδών του διετέλεσε πρόεδρος της φοιτητικής παράταξης Αναγέννηση Ιταλίας (1981) και της Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων της Περούτζια (1983).[9] Επιπλέον, ήταν μέλος της διοικούσας επιτροπής της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητών και Νέων Επιστημόνων (ΠΟΦΝΕ).[9]

Διετέλεσε πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής της Νεολαίας του ΔΗΚΟ (ΝΕΔΗΚ) Λευκωσίας και γραμματέας Συνδικαλισμού του κόμματος.[9]

Το 1988 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ.[1] Την περίοδο 1991-2001 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων (επί θητείας Αλέξη Γαλανού και Σπύρου Κυπριανού).[1][9][10] Το 1997 έγινε μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΔΗΚΟ.[1] Την περίοδο 2003-2006 ήταν Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου και Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.[1]

Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2006 στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας με το ΔΗΚΟ για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[11]

Στις 22 Οκτωβρίου 2006 εκλέχτηκε πρόεδρος του ΔΗΚΟ, διαδεχόμενος τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2003.[1][9][12] Στις εσωκομματικές εκλογές υπερίσχυε του τότε αναπληρωτή προέδρου του κόμματος Νίκου Κλεάνθους.[12][13]

Επανεκλέχθηκε βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2011 για την Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[14] Στις 7 Μαρτίου 2008, μετά την παραίτηση του Δημήτρη Χριστόφια από την προεδρία της βουλής λόγω εκλογής του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων με τις ψήφους των βουλευτών του ΔΗΚΟ, του ΑΚΕΛ, του Κ.Σ.-ΕΔΕΚ, του ΕΥΡΩΚΟ και του Κινήματος Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών.[10][15] Διεκδίκησε επανεκλογή στη θέση του Προέδρου της Βουλής για την Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο, υποστηριζόμενος από το ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ, αλλά δεν εκλέχτηκε επειδή ένας βουλευτής του κόμματος του δεν ψήφισε τον ίδιο αλλά τον βασικό αντίπαλο του.[16][17][18]

Στις εσωκομματικές εκλογές του ΔΗΚΟ την 1η Δεκεμβρίου 2013 έχασε την προεδρία του κόμματος από τον Νικόλα Παπαδόπουλο.[19]

Δεν επαναδιεκδίκησε εκλογή στις βουλευτικές εκλογές του 2016 εξαιτίας διαφωνιών με την ηγεσία του ΔΗΚΟ.[20] Ως βουλευτής, διετέλεσε αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ από το 2006 έως τον Δεκέμβριο του 2013, ex officio πρόεδρος της Επιτροπής Επιλογής και πρόεδρος της Ad Hoc Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Κανονισμό της Βουλής και της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Πόθεν Έσχες, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παρακολουθήσεως Σχεδίων Αναπτύξεως και Ελέγχου Δημόσιων Δαπανών και μέλος της αντιπροσωπίας της Βουλής στη Διακοινοβουλευτική Ένωση.[1] Επιπλέον, ήταν πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κυπριακής Ομάδας στη Διακοινοβουλευτική Ένωση και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κυπριακού Κλάδου του Κοινοπολιτειακού Κοινοβουλευτικού Συνδέσμου.[1]

Στις 5 Φεβρουαρίου 2018 διαγράφηκε από το ΔΗΚΟ με την κατηγορία της μη στήριξης της υποψηφιότητας του προέδρου του κόμματος, Νικόλα Παπαδόπουλου, κατά τις προεδρικές εκλογές του 2018.[21][22]

Στις 21 Οκτωβρίου 2018 αποτέλεσε εκ των ιδρυτών της Δημοκρατικής Παράταξης και πρώτος πρόεδρος της.[4][5] Εκλέχθηκε βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2021 για την ΙΒ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[23][24]

 
Ο Μάριος Καρογιάν με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Πορεία ως πρόεδρος του ΔΗΚΟ

Επεξεργασία

Ο Μάριος Καρογιάν ήταν επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος σε τρεις εκλογικές διαδικασίες.

Προεδρικές εκλογές

Επεξεργασία

Ως επικεφαλής του ΔΗΚΟ οδήγησε το κόμμα σε μία εκλογική αναμέτρηση για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 το ΔΗΚΟ υποστήριξε τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος εξελέγη.[25][26] Το κόμμα συμμετείχε στη διακυβέρνηση με δικούς του υπουργούς. Λίγους μήνες μετά την απώλεια της προεδρίας του ΔΗΚΟ από τον Μάριο Καρογιάν, το ΔΗΚΟ αποχώρησε από την κυβέρνηση.[27][28][29]

Βουλευτικές εκλογές

Επεξεργασία

Στις βουλευτικές εκλογές του 2011 το ΔΗΚΟ, με επικεφαλής τον Μάριο Καρογιάν, παρουσίασε μείωση ποσοστών και απώλειας δύο εδρών.[30][31]

Ευρωεκλογές 2009

Επεξεργασία

Στις ευρωεκλογές του 2009 το ΔΗΚΟ παρουσίασε μείωση ποσοστών αλλά εξέλεξε και πάλι 1 από τους 6 ευρωβουλευτές της Κύπρου όπως και στις ευρωεκλογές του 2004.[32][33]

Πορεία ως πρόεδρος της ΔΗΠΑ

Επεξεργασία

Ο Μάριος Καρογιάν ήταν επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης στις ευρωεκλογές του 2019 καταλαμβάνοντας ποσοστό 3,80%.[34][35] Στις βουλευτικές εκλογές του 2021 η ΔΗΠΑ κατέλαβε ποσοστό 6,10% και εξέλεξε 4 βουλευτές.

Τιμητικές διακρίσεις

Επεξεργασία

Ο Μάριος Καρογιάν έχει τιμηθεί με το Τάγμα της Τιμής (ανώτερος ταξιάρχης) της Ελλάδας και το παράσημο του Ιππότη της Κιλικίας από το Αρμενικό Πατριαρχείο της Κιλικίας.[9][36][37]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 «Καρογιάν Μάριος». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019. 
  2. Χατζηλύρας, Αλέξανδρος-Μιχαήλ (2012). «ΟΙ Αρμένιοι της Κύπρου» (PDF). Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. σελ. 17. ISBN 978-9963-50-172-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  3. «Πρόεδρος: «Η Άγκυρα να είναι θετική σε ένα ενδεχόμενο επανέναρξης των συνομιλιών»». tothemaonline.com. 11 Δεκεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  4. 4,0 4,1 «ΔΗΠΑ: Νέα αρχή με Καρογιάν επικεφαλής». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 21 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  5. 5,0 5,1 «Δημοκρατική Παράταξη: Ξεκίνησε με αρχηγό τον Καρογιάν». 10 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  6. «A.Y.M.A.» (PDF). 8 Αυγούστου 2010. σελ. 5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  7. «Έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του Μάριου Καρογιάν, Καραπέτ». 30 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  8. «"Την ημέρα που μου χαρίσατε τη ζωή, επέλεξες να φύγεις στην αιωνιότητα"». 30 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 «ΚΑΡΟΓΙΑΝ Μάριος». Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2010. 
  10. 10,0 10,1 «Οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1960 έως σήμερα». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  11. «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  12. 12,0 12,1 «Ο Μάριος Καρογιάν νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ». 24 Οκτωβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  13. «ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΟΓΙΑΝ - ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΚΟ». www.hri.org. 22 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  14. «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  15. «Ιστορική Αναδρομή - Όλοι οι Πρόεδροι της κυπριακής Βουλής από το 1960 μέχρι σήμερα (Φωτογραφίες)». Offsite. 2 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  16. «Δεν δεσμεύεται η Βουλή για την εκλογή προέδρου από την απόφαση 1985». Πολίτης. 30 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  17. «Νέος Πρόεδρος της Βουλής ο Γιαννάκης Ομήρου». www.sigmalive.com. 3 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  18. «Όταν ο Κουλίας με… αστυνομική προστασία «έριχνε» τον Κάρογιαν». 26 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019. 
  19. «Ο Νικόλας Παπαδόπουλος νέος Πρόεδρος του ΔΗΚΟ». www.sigmalive.com. 1 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  20. «Οι 14 βουλευτές που δεν επαναδιεκδικούν έδρα». www.nomisma.com.cy. 14 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  21. «Πειθαρχικό ΔΗΚΟ: Αποβολή Καρογιάν, Αντιγόνης και άλλων». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 5 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  22. «Σαρωτικές διαγραφές στο ΔΗΚΟ». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  23. «Το who is who των νέων προσώπων της Βουλής». 31 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2021. 
  24. «Εκλογές 30ής Μαΐου 2021». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2021. 
  25. «Το ΔΗΚΟ ψηφίζει Αναστασιάδη». Stockwatch. 28 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  26. «Ο Νίκος Αναστασιάδης νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με ποσοστό 57,48%». ProtoThema. 24 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  27. «Αποχωρεί το ΔΗΚΟ από κυβέρνηση Αναστασιάδη». www.kathimerini.gr. Η Καθημερινή. 22 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  28. Ευριπίδου, Νατάσα (21 Φεβρουαρίου 2014). «Απόφαση Ε.Γ. ΔΗΚΟ για αποχώρηση απο την Κυβέρνηση». www.sigmalive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  29. «Αποχώρηση από την Κυβέρνηση με 54.5% ψήφισε το ΔΗΚΟ». www.ant1.com.cy. 25 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  30. «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  31. «Εκλογές 22ας Μαΐου 2011». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  32. «Η ιστορία των Ευρωεκλογών στην Κύπρο από το 2004». www.sigmalive.com. 26 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. 
  33. «Η Κύπρος στη μάχη των ευρωεκλογών». Ο Φιλελεύθερος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019. 
  34. «Ευρωεκλογές: Το δίλημμα που ευνόησε την ΕΔΕΚ- Η «έκπληξη» της ΔΗΠΑ». www.sigmalive.com. 27 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  35. «Αυτά είναι τα επίσημα αποτελέσματα των ευρωεκλογών». 27 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  36. «Με το μετάλλιο του 'Ιππότη της Κιλικίας' παρασημοφορήθηκε ο Γεν. Έφορος των Αρμενίων προσκόπων στην Κύπρο». www.foni-lemesos.com. 11 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  37. «Ο Αρτίν Ανμαχουνί παρασημοφορήθηκε ως «Ιππότης της Κιλικίας»». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 11 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Δημήτρης Χριστόφιας
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
7 Μαρτίου 2008 - 2 Ιουνίου 2011
Διάδοχος
Γιαννάκης Ομήρου
Κομματικά πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Τάσσος Παπαδόπουλος
Πρόεδρος ΔΗΚΟ
22 Οκτωβρίου 2006 – 22 Οκτωβρίου 2006
Διάδοχος
Νικόλας Παπαδόπουλος
Προκάτοχος
-
Πρόεδρος ΔΗΠΑ
21 Οκτωβρίου 2018 –
Διάδοχος
-