Λουδοβίκος Αλέξανδρος της Βουρβόνης (1747-1768)

Γάλλος πρίγκιπας του Οίκου των Βουρβόνων

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος (γαλλικά: Louis-Alexandre de Bourbon, 6 Σεπτεμβρίου 1747 - 6 Μαΐου 1768) ήταν ο γιος και ο κληρονόμος του Λουδοβίκου, Δούκα του Παντιέβρ, και δισέγγονος του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας από την γραμμή του νόμιμου γιού του, Λουδοβίκου Αλέξανδρου της Βουρβόνης. Ήταν γνωστός ως πρίγκηπας του Λαμπάλ από τη γέννηση του. Πέθανε πολύ νέος και δεν απέκτησε απογόνους.

Λουδοβίκος Αλέξανδρος της Βουρβόνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louis-Alexandre de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση6  Σεπτεμβρίου 1747[1][2]
Παρίσι
Θάνατος6  Μαΐου 1768[1][2]
Λουβεσιέν
Αιτία θανάτουμολυσματική ασθένεια
Τόπος ταφήςΒασιλικό Παρεκκλήσιο του Ντρε
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Λουίζα Θηρεσία της Σαβοΐας (από 1767)[3]
ΓονείςΛουδοβίκος της Βουρβόνης και Μαρία Θηρεσία Φελίτσιτας των Έστε
ΑδέλφιαΛουίζα Μαρία Αδελαΐδα των Βουρβόνων
Jean Marie, Duke of Châteauvillain
Vincent, Count of Guingamp
Louis Marie, Duke of Rambouillet
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος Ιωσήφ Στανίσλαος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1747, στο Μέγαρο της Τουλούζης (τώρα το κτήριο είναι έδρα της Τράπεζας της Γαλλίας, στο 1ο διαμέρισμα του Παρισιού), στην παρισινή κατοικία της οικογένειας του. Ο πατέρας του, ήταν ο Λουδοβίκος, Δούκας του Παντιέβρ, και η μητέρα του, η Μαρία Θηρεσία Φηλικιτάτη των Έστε, κόρη του Φραγκίσκου Γ΄, της Μόντενα & Ρέτζο. Ο Πρίγκηπας του Λαμπάλ, όπως ήταν γνωστός σε όλη του τη ζωή, ήταν το μοναδικό ζωντανό παιδί του ζεύγους, ανάμεσα σε συνολικά επτά παιδιά.

Μετά το θάνατο του θείου του και μεγαλύτερου αδελφού του πατέρα του, ο Πρίγκηπας του Λαμπάλ έγινε ο κληρονόμος της περιουσίας του Παντιέβρ, μεγάλο μέρος της οποίας είχε αποσπάσει ο προπάππους του, Λουδοβίκος ΙΔ’, εκβιάζοντας την άτεκνη ξαδέρφη του Άννα Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης. Στην συνέχεια την παραχώρησε στον γιο του Λουδοβίκο Αύγουστο, Δούκα του Μαιν. Ο τίτλος «πρίγκηπας του Λαμπάλ», δεν είχε απαραίτητα νομική σημασία, και είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε κυρίως για εθιμοτυπικούς λόγους, όπως συνέβαινε με πολλά από τα παιδιά της αριστοκρατίας. Η μητέρα του πέθανε κατά τον τοκετό το 1754 σε ηλικία είκοσι επτά ετών.[4]

Ο πατέρας του επέλεξε ως σύζυγος του, την Ιταλίδα πριγκίπισσα Μαρία Θηρεσία Λουΐζα της Σαβοΐας. Η γιορτή του γάμου διήρκεσε από τις 17 έως τις 27 Ιανουαρίου του 1767, με πανηγύρια στο Τορίνο και την Νανζί. Πριν από το γάμο, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος επιθυμώντας να δει τη μελλοντική του γυναίκα από κοντά, πήγε κρυφά εκεί που έμενε η Μαρία Θηρεσία. Την συνάντησε μεταμφιεσμένος ως απλός υπηρέτης της χώρας και της πρόσφερε ένα μπουκέτο λουλούδια εκ μέρους του «αφεντικού» του. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής την επόμενη μέρα, η Πριγκίπισσα σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι ο ταπεινός άντρας που είχε συναντήσει την προηγούμενη μέρα ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Πρίγκηπας. Μετά την τελετή, για το μήνα του μέλιτος, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος και η σύζυγος του έμειναν στο Κάστρο της Νανζί. Ο πατέρας του είχε επιλέξει συγκεκριμένα τη Μαρία Λουίζα ως σύζυγο του γιου του λόγω της φημισμένης σεμνότητα της και της ομορφιάς της. Σκέφτηκε ότι μια ενάρετη σύζυγος σαν και εκείνη θα βοηθούσε τον γιο του να αλλάξει τον ανήθικο τρόπο ζωής του.

Η πριγκίπισσα Μαρία Θηρεσία ήταν το έκτο παιδί του Λουδοβίκου Βίκτωρος του Καρινιάνο και της Γερμανίδας Χριστίνας της Έσσης-Ρότενμπουργκ, αδελφή της Καρολίνας της Έσσης-Ρότενμπουργκ, της αείμνηστης Πριγκίπισσας του Κοντέ. Μετά από τρεις μήνες ευτυχίας, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρός, αθεράπευτος γυναικάς, σύντομα κουράστηκε από την συζυγική του ζωή και παράτησε την χαμηλών τόνων νεαρή του γυναίκα. Το έσκασε με τη δεσποινίδα Σασσέν, μια χορεύτρια της όπερας, πέντε μήνες μετά το γάμο του. Λέγεται ότι στην συνέχεια έμπλεξε και με μια ηθοποιό. Ωστόσο, κάποια στιγμή τα χρέη του συσσωρευτήκαν τόσο πολύ, που για να μαζέψει χρήματα, έφτασε μέχρι του σημείου να πουλήσει τα διαμάντια της γυναίκας του.

Μετά από μια σύντομη ζωή, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος πέθανε στις 6 Μαΐου 1768, δεκαέξι μήνες μετά το γάμο του, από μια αφροδίσια νόσο στο Κάστρο του Λουβεσιέν, στην αγκαλιά της πάντα πιστής συζύγου του. Πέθανε χωρίς να αποκτήσει παιδιά. Στο θάνατο του, ο πατέρας του ζήτησε από την εφημερίδα της Γαλλίας (Gazette de France) να δημοσιεύσει ένα μικρό σημείωμα για τον αποθανόντα Πρίγκηπα:

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος Ιωσήφ Στανίσλαος των Βουρβόνων, Πρίγκιπας του Λαμπάλ, ο πρώτος κυνηγός της Γαλλίας, πέθανε στο Κάστρο του Λουβεσιέν, κοντά στις Βερσαλλίες, στις 6 του μήνα, στις οκτώμισι το πρωί, σε ηλικία είκοσι ετών και οκτώ μηνών. Γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1747. Παντρεύτηκε στις 17 Ιανουαρίου 1767 με τη Μαρία Θηρεσία Λουΐζα του Καρινιάνο. Δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε το θάρρος που έδειξε αυτός ο πρίγκηπας κατά τη διάρκεια της μακράς του ασθένειας, μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Λόγω του θανάτου του, το Βασίλειο θα ντυθεί πένθιμα για δέκα ημέρες.[5]

Θάφτηκε στην κρύπτη της οικογένειας στην Εκκλησία του Αγίου Λεοβίνου του 13ου αιώνα του χωριού Ραμπουγιέ, κοντά στο Κάστρο του Ραμπουγιέ, την αγαπημένη κατοικία του πατέρα του. Το 1783, ο Δούκας του Παντιέβρ πούλησε τον Κάστρο του Ραμπουγιέ στον ξάδελφο του, Λουδοβίκο ΙΣΤ΄. Στις 25 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, σε μια μακρά θρησκευτική πομπή, ο πατέρας του μετέφερε τα εννέα οστεοφυλάκια που περιείχαν τα λείψανα των γονέων του, Κόμη και Κόμισσας της Τουλούζης, της συζύγου του, Μαρίας Θηρεσίας των Έστε, και των έξι από τα επτά παιδιά του, από τη μικρή μεσαιωνική εκκλησία του χωριού Ραμπουγιέ, στο παρεκκλήσι του «Collegiale Saint-Étienne» στο Ντρε. [6]

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p9122.htm#i91214. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14956081k.
  3. p9122.htm#i91214. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Baron Barclay de Latour, Jean Léon Barclay Dupuy (1967). Paradoxe de la Noblesse française (στα French). in collaboration with Joseph Schermack. Paris: Éditions Émile-Paul. σελ. 100. 
  5. Full text of Madame de Lamballe; Bertin. Georges, 1901, New York, GODFREY A. S. WIENERS
  6. G. Lenotre, Le Château de Rambouillet, six siècles d'histoire, Calmann-Lévy, Paris, 1930, reprint: Denoël, Paris, 1984, (215 pages), chapter 5: Le prince des pauvres, pp. 78-79