Λουδοβίκος Α΄ του Βω
Ο Λουδοβίκος Α΄ (1249/50 - 1302) ήταν βαρόνος του Βω (1286-1302). Είχε επιτυχημένη στρατιωτική σταδιοδρομία. Ταξίδεψε στις Αυλές του Λονδίνου, του Παρισιού και της Νάπολης. Ο Γερμανός βασιλιάς του επέτρεψε να κόβει νομίσματα.
| Λουδοβίκος Α΄ | |
|---|---|
 Ο θυρεός της Σαβοΐας | |
βαρόνος του Βωντ | |
| Περίοδος | 1286 - 1302 |
| Προκάτοχος | Θωμάς Α΄ |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος Β΄ |
| Γέννηση | 1249/50 |
| Θάνατος | 1302 (52-53 ετών) Νάπολη |
| Σύζυγος | Ιωάννα του Μονφόρ |
| Επίγονοι | Λουδοβίκος Β΄ |
| Οίκος | Σαβοΐας |
| Πατέρας | Θωμάς Β΄ |
| Μητέρα | Βεατρίκη Φιέσκι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν τριτότοκος γιος του Θωμά Β΄ κυρίου του Πεδεμοντίου και της Βεατρίκης Φιέσκι, ανιψιάς του πάπα Ιννοκεντίου Δ΄. Μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Θωμάς Γ΄ του Πεδεμοντίου και ο Αμεδαίος Ε΄ της Σαβοΐας.
Τα έτη της νεότητας, του Λονδίνου και του Παρισιού
ΕπεξεργασίαΌταν απεβίωσε ο πατέρας του το 1259, ο Λουδοβίκος Α΄ ήταν 9-10 ετών. Μεγάλωσε στο κάστρο Σαιν-Ζενί-ντ'Αόστ της μητέρας του, που είχε την επιμέλειά του[1]. Ο θείος τους Πέτρος Β΄, όταν ήταν στην Αγγλία, είχε υποστηρίξει τον Ερρίκο Γ΄ και ο βασιλιάς του είχε δώσει εκτάσεις γης, ένα κάστρο και ένα λιμάνι· ο ίδιος είχε κτίσει και ένα ανάκτορο εκεί. Ο Λουδοβίκος Α΄ το 1270 συνόδευσε τους δύο αδελφούς του στο Λονδίνο, όπου ζήτησαν την περιουσία που τους είχε κληροδοτήσει ο Πέτρος Β΄, όταν απεβίωσε πριν δύο έτη. Ο Ερρίκος Γ΄, που είχε ήδη παραχωρήσει τις εκτάσεις στο γιο του, τους παραχώρησε 100 μάρκα ετήσια πρόσοδο από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο[2]. Το 1281 ήταν στο Παρίσι και ο Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας τον ζήτησε ως σύμμαχο σε μία εκστρατεία του με την υπόσχεση να του δώσει σύζυγο την Ιωάννα του Μονφόρ, κυρία του Μπωζέ και του Βαλρομεΰ[3]. Ο Λουδοβίκος Α΄ τον ακολούθησε και μάλλον νυμφεύτηκε την Ιωάννα[4].
Πολέμιος της Γενεύης και του Γερμανού βασιλιά
ΕπεξεργασίαTo 1282 ήταν πίσω στη χώρα του, στην υπηρεσία του θείου του Φιλίππου Α΄ κόμη της Σαβοΐας. Στον πόλεμο εναντίον του Αμεδαίου Β΄ κόμη της Γενεύης, μαζί με τον αδελφό του κατέλαβαν μερικές περιοχές όπως το Βωντ[5], αλλά στην ανταμοιβή δυσαρεστήθηκε με τον αδελφό του και με τον θείο του. Ο Φίλιππος Α΄ του είχε δώσει τη διοίκηση του Βωντ[4]. Η ξαδέλφη του Μαργαρίτα[6] προσφέρθηκε να τους συμβιβάσει, αλλά μάταια. Το 1283 ο Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας επέκτεινε την επικράτειά του στην Ελβετίας[7] εις βάρος περιοχών της Σαβοΐας[8]. Ο Λουδοβίκος Α΄ αμύνθηκε γι' αυτές. Άλλες που έμειναν παραχωρήθηκαν στον αδελφό του Αμεδαίο Ε΄[7]. Ο Λουδοβίκος Α΄ αντέδρασε και ήρθε σε σύγκρουση με τον αδελφό του γι' αυτό. Ο Ροβέρτος Β΄ της Βουργουνδίας μεσολάβησε για να κατευνάσει τις δύο μεριές[9].
Η κρίση διαδοχής 1284-86
ΕπεξεργασίαΤο 1282 απεβίωσε ο αδελφός τους Θωμάς Γ΄. Το 1284 ο Ροδόλφος Α΄ είχε επιτρέψει στον Λουδοβίκο Α΄ την κοπή νομισμάτων στο Βωντ, μία επιβεβαίωση της κυριαρχίας του εκεί[4]. Το ίδιο έτος ο θείος του μεσολάβησε στην ανιψιά του Ελεονόρα[10], σύζυγο του Ερρίκου Γ΄, για την ικανοποίηση του αιτήματος του Λουδοβίκου Α΄, αλλά οι Άγγλοι προσπαθούσαν να χρονοτριβήσουν το θέμα[11]. Την επόμενη χρονιά απεβίωσε ο θείος τους Φίλιππος Α΄ άτεκνος, έτσι τον κληρονόμησε ο Αμεδαίος Ε΄[12]. Ένα μικρό μέρος πήρε και ο Λουδοβίκος Α΄ και γι' αυτό ήταν γεμάτος οργή[4]. Μάλιστα εξεγέρθηκε εναντίον του αδελφού του, παραπονούμενος ότι αδικήθηκε. Έγινε συμβιβασμός[11]: ο Λουδοβίκος Α΄ θα αναγνώριζε την υποτέλειά του στον Αμεδαίο Ε΄ και θα ελάμβανε το Βωντ με άλλες περιοχές[11], καθώς και 400 λίβρες από το τελωνείο της περιοχής[13].
Η περιοχή του Βωντ διαιρέθηκε σε δέκα καστελλανίες[13] με πρωτεύουσα το Μορζ[14]. Το 1285 συγκάλεσε Συνέλευση (Pαrlamentum)[15] των ευγενών, αστών και άλλων[15]. Ταξίδευσε στη Νάπολη, όπου η ξαδέλφη του Βεατρίκη[16] είχε παντρευτεί τον Κάρολο Α΄ Καπετιδών-Ανζού της Νάπολης. Απεβίωσε εκεί το 1302 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος Β΄.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜάλλον νυμφεύτηκε την Ιωάννα των Μονφόρ, κόρη τού Φιλίππου Β΄ κυρίου τού Καστρζ-αν-Αλμπιζουά, της Τύρου & τού Τορόν, διεκδικητή της Αρμενίας. Είχε τέκνα:
- Λουδοβίκος Β΄ 1283 - 1348, βαρόνος του Βω.
- Λευκή (Blanche), παντρεύτηκε τον Πέτρο Γ΄ του Γκραντσόν, ανιψιό του Όθωνα του Γκραντσόν[17][17].
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές και Υποσημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Cox (1974), 280.
- ↑ Cox (1974), 382–82.
- ↑ Cox (1974), 422–23.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Cox (1974), 446.
- ↑ Cox (1974), 436–37.
- ↑ η Μαργαρίτα της Προβηγκίας, μητέρα του Φιλίππου Γ΄ ήταν κόρη της Βεατρίκης της Σαβοΐας, κόρης του Θωμά Α΄ κόμη της Σαβοΐας.
- ↑ 7,0 7,1 Cox (1974), 441–42.
- ↑ Cox (1974), 446–47.
- ↑ Cox (1974), 447.
- ↑ η Ελεονόρα της Προβηγκίας ήταν κόρη της Βεατρίκης της Σαβοΐας, κόρης του Θωμά Α΄ κόμη της Σαβοΐας.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Cox (1974), 447–48.
- ↑ Cox (1974), 445–46.
- ↑ 13,0 13,1 Cox (1967), 132 n. 43.
- ↑ Cox (1967), 136.
- ↑ 15,0 15,1 Cox (1967), 368–69.
- ↑ η Βεατρίκη της Προβηγκίας ήταν κόρη της Βεατρίκης της Σαβοΐας, κόρης του Θωμά Α΄ κόμη της Σαβοΐας.
- ↑ 17,0 17,1 Cox (1967), 182 n. 15.
Πηγές
Επεξεργασία- F. Aubert. "Numismatique du Pays de Vaud". Gazette Numismatique Suisse, 6 (1956), pp. 29–32.
- Eugene L. Cox. The Green Count of Savoy: Amadeus VI and Transalpine Savoy in the Fourteenth Century. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1967.
- Eugene L. Cox. The Eagles of Savoy: The House of Savoy in Thirteenth-Century Europe. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1974.
- O. Dessemontet. "Le Testament de Jeanne de Montfort, dame de Vaud". Nouvelles pages d'histoire vaudois. Lausanne: 1967, pp. 43–61.
- Girart Dorens. "Sir Otho de Grandison 1238?–1328". Transactions of the Royal Historical Society, Third Series, 3 (1909), pp. 125–95.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Louis I of Vaud της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |