Λιμπεράτος ο Καρχηδόνιος

βυζαντινός εκκλησιαστικός ιστορικός


Ο Λιμπεράτος ο Καρχηδόνιος (6ος αιώνας) ήταν βυζαντινός αρχιδιάκονος και συγγραφέας ενός σημαντικού ιστορικού σχετικά με τον Νεστοριανισμό και Μονοφυσιτισμό στην πρώιμη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Λιμπεράτος ο Καρχηδόνιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση0η χιλιετία
Θάνατος6ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεκκλησιαστικός ιστορικός
συγγραφέας[1]
ιστορικός
χριστιανός ιερέας
διάκονος[1]
Αξιοσημείωτο έργοBreviarium
Περίοδος ακμής6ος αιώνας[2]

Το 535 στάλθηκε στη Ρώμη ως απεσταλμένος των Αφρικανών επισκόπων, για να λάβει συμβουλές από τον Πάπα Αγαπητό Α´ σχετικά με θρησκευτικά θέματα της περιόδου. Όπως οι περισσότεροι χριστιανοί βορειοαφρικανοί της εποχής, ο Λιμπεράτος αντιτίθονταν έντονα στο διάταγμα των τριών κεφαλαίων του Ιουστινιανού βάσει του οποίου γινόταν προσπάθεια συμβιβασμού με τους Κόπτες και τους Σύριους Χριστιανούς ώστε αυτοί να ενωθούν με την κύρια εκκλησία, ενάντια στις αποφάσεις της συνόδου της Χαλκηδόνας το 451. Μετά από πολλά ταξίδια και προσπάθειες εναντίον του ρεύματος συμφιλίωσης, αποφάσισε να γράψει το Breviarium causae Nestorianorum et Eutychianorum (Σύνοψη σχετικά με τους Νεστοριανούς και τους Ευτυχιανούς) στο οποίο καταδίκαζε τα θρησκευτικά αυτά κινήματα. Το σύγγραμμα αυτό ξεκινά με τη χειροτονία του Νεστόριου το 428, τελειώνει με την Ε´ Οικουμενική Σύνοδο το 553, και αποτελεί σημαντικό τεκμήριο της εποχής καθώς μέσω του κειμένου αυτού διασώζονται πολλές λεπτομέρειες για τα κινήματα αυτά.

Παραπομπές

Επεξεργασία