Λιαμίν Ζερουάλ
Ο Λιαμίν Ζερουάλ (αραβικά: اليمين زروال, al-Yamīn Zarwāl, βερβερικές γλώσσες: Lyamin Ẓerwal, γεν. 3 Ιουλίου 1941) είναι Αλγερινός πολιτικός ο οποίος υπήρξε ο έκτος πρόεδρος της Αλγερίας από τις 31 Ιανουαρίου 1994 έως τις 27 Απριλίου 1999.[4]
| Λιαμίν Ζερουάλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | اليمين زروال (Αραβικά) |
| Γέννηση | 3 Ιουλίου 1941[1][2][3] Μπάτνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλγερία |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γλώσσα Σαουίγια αλγερινά αραβικά Αραβικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Αιγυπτιακή Στρατιωτική Ακαδημία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικός Δημοκρατικός Συναγερμός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Αλγερίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Αλγερίας (1995–1999) Υπουργός Άμυνας (1993–1994) |
| Βραβεύσεις | Εθνικό Τάγμα της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Μπάτνα και εντάχθηκε στον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό το 1957, σε ηλικία 16 ετών, για να πολεμήσει ενάντια στη γαλλική κυριαρχία της Αλγερίας. Μετά την ανεξαρτησία, σπούδασε στο Κάιρο, έπειτα στη Μόσχα (1965-1966) και τελικά στο Παρίσι. Το 1975, ανέλαβε τη διοίκηση μιας στρατιωτικής σχολής στη Μπάτνα και στη συνέχεια το 1981 της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Τσερσέλ. Στη συνέχεια έγινε διοικητής της στρατιωτικής περιοχής του Ταμανρασσέτ το 1982, αργότερα της 3ης Στρατιωτικής Περιοχής στα σύνορα με το Μαρόκο το 1984, και έπειτα της Κωνσταντίνης το 1987. Έγινε στρατηγός το 1988, και αργότερα αρχηγός των χερσαίων δυνάμεων το 1989.[5]
Αφού διαφώνησε με τον Πρόεδρο Τσαντλί Μπεντζεντίντ σχετικά με προτάσεις για αναδιοργάνωση του στρατού, αποχώρησε από τον Εθνικό Στρατό της Αλγερίας το 1989 και έγινε για σύντομο διάστημα πρέσβης στη Ρουμανία. Ωστόσο, μετά την αναγκαστική παραίτηση του Μπεντζεντίντ τον Ιανουάριο του 1992, οι προοπτικές σταδιοδρομίας του έγιναν πιο ελπιδοφόρες. Τον Ιούλιο του 1993, έγινε Υπουργός Άμυνας και τον Ιανουάριο του 1994 προήχθη σε αρχηγό του Ανώτατου Κρατικού Συμβουλίου. Τον Νοέμβριο του 1995, εξελέγη Πρόεδρος, μια θέση που διατήρησε μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ήταν γνωστός ως υποστηρικτής του πολιτικού διαλόγου, υποστηρίζοντας μια λύση με μερική διαπραγμάτευση για τον Αλγερινό εμφύλιο πόλεμο.[6] Στις 25 Δεκεμβρίου 1994, ο Ζερουάλ επέτρεψε απρόθυμα την πτήση 8969 της Air France που είχε υποστεί αεροπειρατεία να εγκαταλείψει το έδαφος της Αλγερίας μετά από τη δολοφονία 3 πολιτών, συμπεριλαμβανομένου ενός υπαλλήλου της γαλλικής πρεσβείας, από τους τέσσερις αεροπειρατές.[7]
Αν και ορισμένοι προέτρεψαν τον Ζερουάλ να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2009, ανέφερε σε δήλωση του, στις 14 Ιανουαρίου 2009, ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα, ενώ επίσης δήλωσε ότι δεν ήταν προς το συμφέρον της δημοκρατίας ο πρόεδρος Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα να θέσει υποψηφιότητα για τρίτη φορά. Αρνήθηκε την υποψηφιότητα επίσης στις προεδρικές εκλογές του 2014, καθώς και την πρόταση να αναλάβει την προεδρία της χώρας, για μεταβατικό διάστημα, μετά την απομάκρυνση του Μπουτεφλίκα από την εξουσία το 2019.[8]
Βραβεύσεις
ΕπεξεργασίαΕθνική βράβευση
Επεξεργασία
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Liamine-Zeroual. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. zeroual-liamine. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000020973. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Algeria». www.worldstatesmen.org. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Liamine Zeroual | Biography, History, & Facts». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020.
- ↑ Sueur, James D. Le (2013). Algeria since 1989: Between Terror and Democracy. Black Point: Zed Books Ltd. σελ. 73. ISBN 978-1-84813-610-6.
- ↑ Cornevin, Christophe. «54 d'angoisse, 16 minutes de guerre - les 20 ans de Marignane». Le Figaro (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Former Algerian president says he turned down offer to lead post-Bouteflika transition». Middle East Eye (στα Αγγλικά). 2 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020.